Waar is de tijd...

Dat ik soepel kon opstarten en stoppen met een training. Het lijkt zolang geleden, en eigenlijk is dat ook zo. Als ik mijn logboek bekijk, sukkel ik al een paar weken voort. Ik zal maar weer eens naar de masseur gaan. Vanavond een duurloop van 1 uur gehad, en heb wel bijna 13 km afgelegd! Vijf weken geleden liep ik in dezelfde tijd 2km méér. Ik merk dan ook, dat mijn conditie achteruit gaat. Ik durf niet sneller te lopen, maar het lijkt nu alsof ik het ook niet zou kunnen. Ach, dat niveau komt wel snel genoeg terug, als ik eerst maar weer eens gewoon kan door trainen.

Die witte Pasen is er toch geweest, hé. Wat een vuiligheid. Maar gelukkig is het lente, anders was het nog koud geweest ook!! Heeft waarschijnlijk zijn voordelen voor sommigen, getuige het resultaat van clubgenoot Patrick, tijdens de marathon van Utrecht waar hij een nieuw p.r. gelopen heeft. Onder de magische 3 uur, netjes hoor. Zelf zijn we niet weg geweest, dit weekend.

We hebben onze vakantie geregeld, daar was het wel het weer voor. We hebben een appartement geboekt, rechtstreeks met de eigenaar. Carla kent de Franse taal, dus het is wel eens leuk om zonder de Nederlandse garanties, op eigen risico zeg maar, alles te regelen.

Het worden de Franse Alpen en jawel, vlakbij de Alpe d'Huez. En goh, ook toevallig! Net in de periode dat wij daar zijn, wordt de Alpe 21 gelopen. Kan ik daar nog aan meedoen ook, zeg.

De Alpe 21 is een loopwedstrijd op de Alpe d'Huez, 21 staat voor de 21 haarspeldbochten die je tijdens de bijna 14 kilometer lange beklimming tegenkomt. Het hoogteverschil gaat van 800 naar 1800 meter boven zeespiegel. Ik durf dit wel aan, omdat ik deze al eerder eens gelopen heb, voor de lol. Nu is het tijd voor de wedstrijd.

Op bijgaande foto wijst de witte pijl naar ons verblijf in Vaujany, de rode pijl is de start van de loop en de blauwe pijl de finish. Laat het maar zomer worden.

Ontkenningsfase

Zo lijkt het, maar ik noem het géén blesure. Overbelast, dat is het goede woord, en de enige remedie is om dan rust te nemen.
Woensdag op de baan ben ik zeker op tijd gestopt, ik was toch al niet van plan intervals te trainen.
Ik voelde al vlug, dat het niet lekker ging en bij 2x200 meter hield ik het voor gezien.
Overbelast, omdat ik zonodig twee wedstrijden in één weekend moest lopen.
Wel jammer dat ik nu in Breskens niet mee kan doen, maar ach, de weersvoorspellingen zijn ook niet zo rooskleurig voor het weekend.
Ik ben een mooiweerloper, ja, en als ik dan niet kan meedoen vanwege een bles..overbelasting en het is dan pokkeweer, dan is dat een pleister op de wonde.
Ook de wedstrijd in Hulst sla ik maar over, denk ik.
Maar dat is pas over een week, alleen kan ik nu ook niet trainen en ik wil wel beslagen ten ijs komen.
In een wedstrijd wil ik wel voor 100% gaan.
Eerst maar herstellen (wel een soort vakantiegevoel, lekker luieren)

Iedereen een witte Pasen toegewenst.

Rustig aan

Ik heb de opdracht gekregen deze week alleen wat duurloopjes van maximaal 1 uur te doen.

Omdat ik me geen 100% voel na die kl..halve marathon. Zo heb ik deze middag wat rustig achter in de polder op wat verscholen wandelpaden me losgelopen.

En dat deed veel goed, fotocamera mee, plaatjes schieten van de natuur. Wat experimenteren met de camera, het ding is nieuw.

Zo moet het hardlopen eigenlijk zijn: zie je iets moois, de rem erop.

En dat stilstaan, om daarna weer door te lopen,ging eigenlijk best wel lekker.

Sterker nog, zo ga ik in het vervolg altijd mijn herstellopen uitvoeren.

Ik heb hier nu toch een prachtige ronde voor gevonden, getuige de foto's.

Dus doe ik het zo bij een herstelloop; 3km rustig lopen om daarna het wel heel rustig aan te doen, stukje lopen, stoppen, weer een stukje lopen en dat gewoon op gevoel blijven herhalen.

Ik heb dat zo'n 20 minuten gedaan om daarna weer rustig naar huis te lopen.

Nu was het wel zo, dat ik het trof met het weer natuurlijk.

Als het regent wordt het op deze ronde meer een cross, ook leuk.

Het heeft me wel geholpen, voel me beter nu, minder of nagenoeg geen pijn meer in mijn been.

Morgen maar een flink end fietsen na het werk, denk ik.

Van Hulst door de polder naar gemaal Kampen aan de Westerschelde, langs de zeedijk naar Terneuzen en daar vandaan naar Koewacht.

En natuurlijk, de camera mee.

CPC deelnemers

Hierbij de resultaten van overige zeeuws-vlamingen.

Sjaak Luteijn Oostburg Mannen 50 1.14.22 uur
Edwin de la Ruelle Koewacht Mannen 40 1.17.22 uur
Erik Goossen Terneuzen Mannen 35 1.19.19 uur
Ingrid IJsebaert Hulst Vrouwen 40 1.29.04 uur
Jo van Waesberghe Axel Mannen 60 1.31.36 uur

Spreekt voor zich..

foto's gemaakt door Carla

Fortis CPC-loop Den Haag halve marathon
Categorie
M40
Totaal plaats 85 / 981
Categorie plaats 10
Snelheid 16,362 km/uur

5 kilometer 17:54 (17:54)

10 kilometer 36:07 (18:13)

15 kilometer 54:44 (18:37)

20 kilometer 1:13:27 (18:43)

Bruto tijd 1:17:29
Netto tijd 1:17:22


Achteraf valt deze tijd mij niet tegen, aangezien ik er niet veel van verwachtte op deze halve marathon.
De laatste 2 weken ben ik een beetje aan de sukkel met mijn rechterbeen, gaat niet lekker.
Omdat ik minder getraind heb, de laatste 2 weken, hoef geen reden te zijn om minder te presteren op een wedstrijd, integendeel.
Rust is immers ruim zo belangrijk.
Maar een nieuw p.r. zat er niet in, was al vlug duidelijk.
Misschien moest ik dit ook niet willen proberen op een voor mij onbekende ronde, ik heb daar altijd iets mee, dat het niet lukt een goede tijd neer te zetten
Net als in Cadzand, daar weet ik precies wat er komen gaat.
Maar als ik nu zie welke tijd ik gelopen heb op een officieel opgemeten parcours, twijfel ik wel aan de afstand in Cadzand, ook omdat het in Cadzand een zwaardere ronde is.
En om daar dan een snellere tijd neer te zetten?
Nu was het in Den Haag ook geen gemakkelijke ronde, best wel veel bochten en zelfs klimmetjes.
En dan de uitgestelde start, een kwartier later dan gepland konden we vertrekken.
Hebben we daar minstens 3 kwartier in het startvak gestaan.
Dan is het voor mij rustig opstarten, ik had toch ook al (gelukkig) niet ingelopen, dit zou verspilde moeite zijn geweest.
Na de start kwam ik eerst Ingrid tegen, ook zij had last van een koude start.
Ik had voorgenomen, dat als het lopen mij niet goed afgaat, dat ik dan Ingrid zou opwachten om samen naar de finish te gaan.
Dat voornemen kwam niet, maar het duurde toch 3 kwartier voordat ik er doorheen viel.
Daarna kwam ik Eric Goossen achterop.
Eric sloot nog aan, maar moest al vlug lossen, jammer.
Last onderaan mijn rug, dit was al vanaf de start, viel toen ook wat weg.
Geen last van mijn rechterbeen, maar ik voelde, dat er wat sluimerde.
Ik vreesde de finish, althans, het moment van stilvallen om daarna geen voet meer te kunnen verzetten.
Wat mij wel opviel, is dat ik na 15km nog zoveel lopers kon inhalen, terwijl mijn kilometertijd toch ook verlengde.
Ik had terugval, maar die anderen nog meer!
Was er toch iets 'in the air', waar iedereen last van had?
Temperatuur was niet overdreven,maar het was zeker niet koud.
Klein beetje wind, ook niet overdreven, maar ik liep wel telkens weer alleen als de wind op kop zat.
Want als ik een loper had ingehaald, bleef ik daar even achter lopen om er dan voorbij te gaan.
Maar ik was er amper voorbij of gingen weer een bocht om en ja hoor, tegenwind!
Ook leuk was, dat de wedstrijdlopers een borst en rugnummer hadden.
Omdat als ik lopers inhaalde kon zien in welke categorie zij liepen, de categorie waar zij bij liepen stond ook vermeld op het nummer, bij mij is dat M40.
Dus stond er MSR of M35 , dan wilde ik even laten zien wat ik nog kan, en ging er vlot voorbij.
Stond er M40, dan schoof ik weer een plaats op.
Stond er dan M50, dan schaamde ik mezelf, dat ik deze knarren nu pas inhaalde.
Maar dan Sjaak Luteyn, 50+, en dan in de 1h14 lopen, had ik hem maar ingehaald.
Maar dan kom ik nog veel tekort.
Ik moet tevreden zijn met wat ik kan, misschien loop ik nog weleens onder de 1h15, maar dat moet je niet forceren.
Ik moet vandaag nog wat uitlopen, maar of dat lukt...

Eens proberen

Goh, ik heb vanmiddag ook nog eens gelopen. Dit was van donderdag geleden en daarna ging het niet zo lekker.
Dus deze middag eens voor een uurtje gelopen en ik heb in dat uur 13.8 km afgelegd.
Het kon minder, maar ik had op lange stukken wel de wind in de rug en kon zo op sommige stukken gemakkelijk 15 per uur halen, dat haalt je gemiddelde naar boven, natuurlijk.
Maar waar het werkelijk om ging, is of ik nog last had van mijn voet of wat er nog kon mankeren.
Wel een wat branderig gevoel in mijn rechterbeen, ik was er niet helemaal gerust op.
Normaal gesproken gaat dat soort gevoel na een half uur wel weg, heb ik meer gehad.
Maar nu bleef het gevoel aanwezig.
Thuis gekomen meteen onder de douche en de benen koelen met ijskoud water, een tip van de sportmasseur.
Het is even bijten, maar geloof me, dat doet zoveel goed, kan het aanraden.
Topsporters doen dit ook, en die zullen het wel weten wat goed is.
Nu voel ik wel, dat ik vanmiddag gelopen heb, maar heb geen last van pijn of wat voor bijkomstigheden dan ook.
Ik kan wel aannemen dat ik zaterdag de wedstrijd kan lopen.
Het is verder toch een rustige week, morgen 10x400m in 1'26", woensdag moet ik zelf iets verzinnen, niet naar de club dus, donderdag rust en vrijdag een half uur loslopen.

De Antwerp 10 miles wordt spectaculair met een nieuw parcours, door de Kennedy-tunnel in het begin, dan naar het centrum, net als anders, en dan door de konijnenpijp terug.
Schitterend, en ik mag nog vooraan starten ook.
Een prachtige loop, ik kan het aanraden, deze vindt plaats op 20 april.

In de lappenmand...

Voor eventjes, hoop ik.
Woensdag op de baan getraind, niet gek gedaan, soepel gelopen.
6x1000 meter en dat in 3'37" per toer, dus rustiger dan dat ik mijn wedstrijdkilometers loop.
Dit houd ik in het vervolg aan, niet te hard op de baan, net zoals ik mijn andere trainingen ook doe.
Op de baan gaat het eigenlijk altijd te snel, omdat je jezelf laat meeslepen met andere lopers.
Donderdag een duurloop van 22km, afgelegd in 1h35, en dat ging moeizaam, joh!!
Blij dat ik thuis was, maar toen begon het gedonder.
Onder het lopen niks aan de hand, nouja, het ging ook niet echt lekker, dus.
De laatste kilometer kreeg ik een vreemd, tintelend gevoel in mijn voet, maar eenmaal thuis veranderde dat getintel in een zeurende pijn, die vandaag ook de gehele dag aanbleef.
Vanavond maar eens raad ingewonnen bij de sportmasseur, het zou een pees zijn, die wat beklemt zit.
Met rekken zou het moeten verbeteren, proberen maar.
En anders, morgen naar de masseur.

Ingeschreven voor de 20 km van Brussel, en op tijd.
De inschrijving ging maandag open en was donderdag al gesloten.
De limiet van deze loop is 25000 deelnemers, kun je nagaan.
Ik hoop nu wel op een laag startnummer en anders probeer ik gewoon mezelf in het voorste vak te loodsen.
Volgende week een halve marathon, hoop ik, want met mijn zere poot...

Relaxed, man...

Vanavond niks geen lopen, gisteren een klein uurtje op het gemak en mijn fotocamera meegenomen.
Als ik wat moois zou zien, zoals wel meer gebeurt tijdens het lopen in de polder, kan ik nu wat foto's maken.
Niet veel biezonders nu natuurlijk, alleen een opkomende bui.
Dan die maar op de foto.

Het kan dus nog....

Twee wedstrijden in één weekend.
Deze week had ik het er nog over, dat ik weleens twee wedstrijden achter elkaar liep.
Dat lukt dus nog, en ik kan tevreden zijn met het resultaat.
Evenwel, de uitslag die op teletekst staat was wel een beetje overmoedig.
De tijd die aangegeven stond, daarmee zou ik gemiddeld 17.6km/h gelopen hebben.
Ook de eerste plaats voor mij vind ik niet terecht en wel vreemd dat de werkelijke winnaar Andy Slock niet gemeld word.
Het is voor mij ook niet erg om van hem te verliezen, hij is een sterke loper die ook een stuk jonger is.
Sterker nog, toen hij verwekt werd, was ik 18 jaar, dus ik had zelfs zijn vader kunnen zijn.
Daarom ben ik tevreden dat het verschil bij de finish amper een 100 meter bedroeg.

En dan vandaag in Cadzand, voordat wij vertrokken richting kust heb ik nog wat geinternet en bij Youtube naar het verslag gekeken van de befaamde 800 meter van Ellen van Lange tijdens de olympische spelen van 1992. Dit wilde ik allang eens zien.
Dit heeft mij, werkelijk, nog geholpen bij de laatste van de 4 te lopen ronden bij de natuurloop in Cadzand.
Theo had namelijk enige afstand van mij genomen op het strand, zo'n 20 meter.
Maar vlak bij de houten vlonder bij de Zwingeul, kon ik langszij komen bij Theo en daarna was het gewoon dóórstampen om afstand te nemen van Theo om uiteindelijk de winst te pakken.
Ik weet het, het klinkt stom, maar ik haalde kracht uit dat filmpje dat ik s'morgens bekeken had.

Een tip misschien?
Kijk naar een spannende wedstrijd en denk daar aan bij de laatste meters van een wedstrijd als het eropaan komt.