maandag 29 juni 2009

Techniek en zo...

De meeste autobestuurders zijn wel op de hoogte van het waarschuwinglampje in het dashboard dat het oliepeil controleert. Als deze gaat branden is het tijd om de auto stil te leggen, volgens vele autohandleidingen. Een vreemde situatie, vind ik. Want als het lampje brand, dan ben je eigenlijk al te laat. Waarom geen waarschuwinslampje dat je waarschuwt dat dra je oliepeilwaarschuwingslampje zal ontbranden. Dan ben je op tijd om olie bij te vullen. Ik heb in mijn auto dan nog een oliepeilmeter, 2 minuten stationair draaien met warme motor en ik lees af hoe het staat met de olie.
Persoonlijk heb ik niet zo'n meter, niemand natuurlijk. Bij het hardlopen ga je af op je gevoel. En met dat gevoel kun je zeggen hoe de meter staat en wanneer het rode lampje gaat branden.
Bij de halve marathon in Roosendaal zakte de meter na slechts 2 kilometer te hebben gelopen. Die twee kilometer gingen dan wel in 6'50'', maar niks nieuws onder de zon. Zulk een start voer ik wel vaker uit. Ik ging wel rustiger lopen, maar dat zette weinig zoden aan de dijk. Na vier kilometer kreeg ik problemen rond de buikstreek, het stak behoorlijk. Bij vijf kilometer een drankpost waar ik flink wat dronk in de hoop dat de pijn zou weg gaan. Tevergeefs, ondertussen was mijn tempo zoveel verlaagd, de ene na de andere haalde me in. Om nog triester van te worden. Na 5,5 kilometer kwam ik uiteindelijk misselijk tot stilstand. Dit na berading met mezelf wat ik in Godsnaam aan het doen ben. Moet ik op deze manier die hele 21 kilometer afleggen om dan te finishen in een beroerde tijd om dan de rest van de week niet meer uit de voeten te kunnen. Iedereen moet zelf maar weten hoe hij/zij een wedstrijd loopt. Voor mij is het finishen niet belangrijk meer. De manier waarop ik een wedstrijd loop is nu bepalend voor mij. Het moet soepel en vlot gaan met kans op een redelijke tijd, anders geef ik het net zo gemakkelijk op. Ik train best wel veel en hard, en dan wil ik wel resultaat boeken bij een wedstrijd. Dat is toch niet vreemd?

Daarom, minder teleurgesteld dan verwacht liep ik terug naar de start. Zoveel mogelijk achter het publiek langs dat in grote aantallen aanwezig was op deze zomerse dag. Ik was in de buurt van de finish toen de eerste lopers van de halve marathon zich melden. Het deed wel een klein beetje pijn niet over de finish te geraken. Maar goed, er komen nog wedstrijden en ik begin gewoon weer om alles terug op te bouwen.
Volgende week een 5 kilometerwedstrijd in Belgie, De Pinte achter Gent.

zondag 28 juni 2009

Eels


Schitterende kleurrijke band uit Engeland. Staat nu op terwijl ik dit schrijf. Rustige nummers, af en toe wat harder maar lekker om te ontspannen. Vanmiddag doe ik Roosendaal.
Na een hele week wikken en wegen omdat ik me niet goed voelde, duizelingen vanwege een probleempje bij mijn gehoorinstallatie (evenwichtsstoornissen). Dat is nu verleden tijd en ik voel me goed. Alleen die tijd dat ik niet heb getraind loont de moeite, de laatste keer was een heftige duurloop, nu 10 dagen geleden. Ik weet nu niet wat er vanmiddag uitrolt in Roosendaal, het zal voor mij ook een verassing zijn. Ben ik fit of niet, heb ik veel verspeelt in de laatste dagen? Ik heb tenslotte ook nog wat koorts gehad. Maar geen griep, dus dat scheelt weer.
Belangrijk is, dat ik er zin in heb, ongeacht de warme temperatuur die voorspelt is. Maar dat hoort bij Roosendaal's halve marathon, denk ik.

zaterdag 20 juni 2009

Door gaan dan maar...

Godgloeiende... en wat er na komt schrijf ik maar niet. Mijn weblog wordt toch al niet druk bezocht, als ik een tv station zou zijn, kwam ik bijlange niet in aanmerking voor de a-status. Waarom ik zo pissig ben, kijk eens naar het tijdstip dat ik dit stukje schrijf. Ik had nu de halve marathon in Vlissingen willen lopen.
Ik voelde me gisteren de hele dag wat ongemakkelijk, misselijk, draaierig en zeer moe. In eerste instantie gaf ik de schuld aan mijn trainingen die te zwaar zouden zijn. De hele dag speelde ik met de gedachte om mijn hardloopschoenen aan de wilgen te hangen. Als je jezelf zo beroerd voelt vanwege dat hardlopen dan gaat de lol er wel af. Ik zag er geen heil meer in mezelf nog langer voor de gek te houden, door te denken dat hardlopen zo'n fijne sport is. Mezelf de vernieling in helpen, ja. Ergens opgelucht dat nu de kogel door de kerk is, maakte het mij iets gemakkelijker. Tijd om mijn hardloopcarrière eens onder de loep te nemen. Het sprak vanzelf om de halve marathon als voorbeeld te nemen, omdat ik deze het volgende weekend te lopen heb. Ik ben begonnen met hardlopen in de zomer van 2001. Ik loop nu dus 8 jaar. Mijn eerste halve marathon liep ik in 1h28. Mijn PR op deze afstand is nu rond de 1h17. Dat betekent dat ik in al die jaren hard trainen er nog maar 11 minuten rapper over doe, mits de omstandigheden meezitten. Lang heb ik gedacht, gehoopt, nog eens onder de 1h15 te lopen. Maar wat zegt dat, dat is ook niet veel sneller, wat maakt het uit!!

Niet erg positief, dit allemaal onder invloed met een kop die op ontploffen staat.

Vroeg mijn nest ingegaan, om midden in de nacht badend van het zweet wakker te worden met overal spierpijn. Ja hoor, ik had weer een 'koortsaanval' te pakken. De derde dit jaar. Ik weet ondertussen dat het gelukkig kortstondig is, maar niet in staat om te hardlopen, of enigerlei andere vorm van zware inspanning te verwezelijken (anders kan ik hier nog gaan lopen dweilen). Of het echt koorts is, weet ik niet, heb wel de symptomen, verhoogde lichaamstemperatuur en ondertussen het wel koud hebbende. En alles doet wat pijn, spierpijn. Ik ben wel verlost van het deprimerende over hardlopen, en ik kan ook niet meer verlangen nog veel sneller te worden met mijn (bijna) 42 jaar. Misschien moet ik mij wel gaan beraden op een lager niveau verder te gaan, dat houd ik er wel in. Dus door gaan dan maar...

(ik heb trouwens net nieuwe schoenen gekocht, dus..)

donderdag 18 juni 2009

Een wedstrijd, maar geen strijd..

Een wedstrijd is een wedstrijd, en dan ga je ervoor. Maar nou heb ik me ingeschreven voor de halve marathon in Vlissingen, en ben niet van plan om daar d'r in te vliegen. Ten eerste heb ik nu een zware trainingsweek en daar kan ik geen wedstrijd bij gebruiken. Dinsdag redelijke intervals gedaan, van 200 naar 2x1000 in stappen van 200meter en zo weer terug, piramide dus. Woensdag 3x600meter, de eerste 300 meter in een hoog tempo, 100 meter stevig doorlopen en de laatste 200 meter weer hard, 600meter dribbelen. Als afsluiting nog eens 2x600meter voluit. Gelopen in 1'58''- 1'55''- 1'52''- 1'46'' -1'45''. Vandaag een duurloopje, 10 minuten inlopen in 4'41'' per kilometer, daarna een vol uur in 4'21'' per kilometer. In dit uur moest ik ook een heuveltraining verwerken, 10x heuvel op in het duurlooptempo. Daarna nog eens 10 minuten uitlopen in 4'41'' per kilometer. Kom ik toch ook weer aan 18 kilometer. Morgen heb ik een rustdag, zaterdag dus in Vlissingen waar ik dan 25 kilometer wil lopen in 1h48, oftewel ook weer 4'21'' per kilometer. Dat is dan net onder de 14 per uur. Ik ga wel de marathon in anderhalf uur lopen, dus als er liefhebbers zijn die ik kan hazen, ik houd me aanbevolen. Loop ik de laatste kilometers na de finish wel wat rustiger. Ik reken er wel op, dat enkele streekgenoten ver voor mij uitlopen. Zowel RKHAV'ers als vrijbuiters hier in de buurt, jullie gaan toch wel voor een PR, hé!!!

zondag 14 juni 2009

Niet geprobeerd...altijd mis


Dan toch van start te gaan in Zuiddorpe, enigzins met een loom gevoel. Dit dankzij het huidige weertype op deze dag. In Zuiddorpe aangekomen, mijn thuisfront, prefereerde ik eerder een middagje op het terras aldaar met een ijskoude Duvel of twee, drie, vier dan dat ik een goeie 11,5 km moest gaan rennen (rennen, het meest foute woord bij hardlopers, dit terzijde). Tot overmate van ramp zag ik ook nog Kris Derveaux zich warmlopen en dan weet ik dat ik weer zo onnozel moet, of wil zijn om samen met hem op te lopen. Kris loopt altijd de middenafstand terwijl ik nog een paar kilometer door ga. Wel goed voor mijn snelheid, hoor, maar vandaag wou ik nou eens niet al te hard gaan. Tuurlijk, ik ben niet verplicht hem te volgen, maar ik leer ook van het verleden. Ik verwachtte niet al te veel lopers op deze wedstrijd, en het wegblijven is ten onrechte. Men had namelijk weer gezorgt voor een leuke ambiance bij de start, de ronde was mooi. Geen polder, alleen door het dorp en het was mooi weer. Warm, een beetje benauwd eigenlijk. Voor de start, een beetje inlopen met roadrat Patrick die deze wedstrijd had verkozen boven ene in het Belgische. Tom (witte Keniaan) had beloofd hier te lopen, hield woord, en zelfs uit de Farwest kwamen lopers zich melden. Gewoon een zeer kleinschalige loopje met verassende deelnemers. Om drie uur zijn we gestart, onder de eeuwen oude Lindenbomen van het dorpsplein. Hieronder was het goed te doen, maar zogauw je hier vanonder kwam viel de warmte behoorlijk over je heen. Samen met Kris liep ik dus op met in onze slipstream Eric Cappon, helemaal uit Zuidzande om hier te lopen! Kris voor twee rondjes, Eric en ikzelf voor de volle lap. Na een paar kilometer moest Eric lossen. Maar ook Kris moest mij na één ronde te lopen laten gaan. Dan kon ik ook maar proberen om Kris voor te blijven zolang hij nog niet was gefinished. Verrassend genoeg lukte mij dat ook nog. Alleen de laatste ronde had ik nu niks meer om er mij toe te drijven nog alles te geven. Totdat ik Ingrid, m'n zus, in beeld kreeg. Ze liep twee rondjes, en pogingen om niet gedubbeld te worden waren tevergeefs. Ik had al wat meer gedubbelden in beeld en dat zijn dan weer richtpunten om op te lopen. Ook een bepaalde tijd om in te finishen had ik nú wel, niet op voorhand. Een tijd van onder de 40 minuten was reëel, als ik de laatste kilometer behoorlijk versnel. Ik kon nog een tempo van boven de 18 per uur eruit halen, met de finish goed in zicht niet zo'n probleem. Ik ben geëindigd in 39'47" op 11'4km, 17'2km/h gemiddeld. Gezien de ronde een redelijk resultaat, er waren nog wat bochten en onverhard. Ik had wel gehoopt op een iets betere tijd, maar goed. Laat ik dat in Roosendaal dan maar proberen..

donderdag 11 juni 2009

In voor en tegenspoed...

Ik zou deze zaterdag graag in Zuiddorpe willen starten bij de kermisloop, maar zoals ik me nu voel vrees ik hier voor. Keelpijn en me ellendig voelende moet ik afwachten hoe nu verder. En dat tewijl ik woensdagavond nog een coopertest op de club heb gedaan. Het resultaat viel misschien wat tegen. Ik had gehoopt een stuk verder te geraken dan 3625 meter. Zoals ik ook in de gaten hield wat ik zou lopen bij het passeren van de 3000 meter, dit was 10'01''. Dat viel al tegen. Als ik dan maar op zijn minst 9 rondjes zou lopen, vooruit dan maar...
Maar ach, ik had maandag toch ook al een pittige training achter de rug die ik misschien nog niet helemaal had verwerkt. Carla en ik hadden besloten om onze duurloop eens aan de kust uit te voeren. Dat is toch weer eens wat anders dan hier in de polder steeds maar weer dezelfde route te volgen. Dus 's avonds naar de Panoramaweg bij Breskens gereden en van daar uit over de duinen richting Cadzand-bad te lopen. Had ik mijn footpod vergeten! En zo kom je tot de conclussie hoe afhankelijk je word van deze technische rommel. Waarschijnlijk kon ik zonder dat ding mijn tempo niet houden, te snel of te langzaam natuurlijk. Aan de andere kant is het dan wel eens goed om dan op gevoel te lopen. Ik wou 22km in 1h35 lopen, zo stond in mijn schema. Nu had ik wel op voorhand al eens gekeken tot waar ik moest lopen. Dat was dan ongeveer zoals de Jules-unlimited loop, 19km die dan wel over het strand gaat. Het keerpunt was nu het 'haventje' bij Cadzand-bad. Ik ben er dan maar aan begonnen en het ging heerlijk ontspannen zonder die controlerende factor bij me. Mooi was wel dat de km aanduidingen van de halve marathon nog op het asfalt stonden, zodat ik af en toe mijn km tijden kon meten. Wat ik had verwacht, veel te snel. Ik liep kilometers rond de 4 minuten. Het keerpunt wat ik in 48 minuten wou bereiken, passeerde ik in 44 minuten. Iets rustiger terug dan maar. Maar als je een bepaald tempo te pakken hebt, dan laat je dat niet zomaar los. En zolang ik nog gemakkelijk loop, doorgaan dan maar. Ik had nu ook meewind met een beetje miezerregen op een schitterend op en neergaand parcours ( de laatste kilometersvan de halve marathon hierzo), dan komt de zin vanzelf. Uiteindelijk kwam ik bij het eindpunt in 1h27'40''. Maar ik wist niet of ik wel mijn kilometers had gelopen. Het kon er in ieder geval niet ver naast zijn. Thuis heel precies de route uitgemeten, en daarbij kwam ik op 21,8km. Jammer, net te weinig. Maar ja, op die 200meter komt het ook niet op aan. Wat mij wel beviel was mijn gemiddelde van 14,9 km/h. , 4'02" per kilometer. Dit mocht volgens mijn schema 13,8 per uur, 4'21" per kilometer. Ging dus wat te snel, maar ik ben blij dat ik weet dat ik dit nu wel kan tijdens een training. Want dit soort duurlopen komen d'r wel aan. In ieder geval was dit ons allebei zo bevallen dat we dit wel vaker gaan doen, zo lopen in de duinen. Als die pokkebrug niet open staat, doen we er met de auto ongeveer een minuut of 35 over om hier te kunnen trainen. Dus dat is goed te doen.
Nu maar niks anders doen dan vóór zaterdag weer herstelt te zijn voor Zuiddorpe...

donderdag 4 juni 2009

Komt niet vanzelf

Je zou denken dat er niet meer getraind wordt, maar dat gaat ook gewoon door. Na Brussel heb ik het een dagje rustig aan gedaan, alleen een half uurtje uitlopen. Woensdag na lange tijd weer eens naar de baan gegaan. Daar was het ook niet al te druk, bij ons clubje lopers. We hadden deze avond 20x200meter te doen met 200m dribbelen. Of dat een beetje zou lukken voor mij was even afwachten. Het inlopen voelde goed, de oefeningen met drie versnellingen gingen lekker. Het was wel opletten op de baan, veel speelse jochies die nogal eens onverwacht in de weg lopen. Vooral met zo'n versnelling, hoe hard zou dat gaan? Moeilijk meten, maar ik heb ooit eens een 800meter gelopen met een snelheid van 23 per uur. In een sprint kan ik boven de 30 per uur, dus een botsing wil ik liever vermijden.
Maar goed, 200tjes dus. Nou, viel niet tegen. Het was lang geleden dat ik deze training nog eens had gedaan, maar ze gingen tussen de 36 en uiteindelijk naar de 31 seconde. Proberen om onder de 30 seconden te lopen heb ik maar niet geprobeerd. Gelukkig, want vandaag voelde ik wel dat het iets te zot was geweest. Ik plan dan maar een rustdag in en morgen weer aan de bak met een duurloop van 18km in 4'20'' per km. Zaterdag, ook lang geleden, een piramide 2-4-6-8-1000-1000-8-6-4 en 200 meter, tempo 3'26'' per km. Zondag, om het af te leren, 8x1000meter in 3'40''. Die laatste zal wel in de Clingse bossen plaatsvinden.
Ik heb nu weekend, maandag en vrijdag vrij, een lekkere korte week. Ik wil niemand jaloers maken ofzo, maar toch...

maandag 1 juni 2009

Het valse loeder dat 20km van Brussel heet..


Is het inderdaad de opwarming van de aarde? Elke keer lijkt het wel warmer te zijn bij deze loop. Het was, ter vergelijking, zowat als bij Roosendaals halve marathon vorig jaar. Die d'r bij waren weten wat het was. Maar ik weet nou wel wat een verschrikkelijk parcours het is in Brussel. Vooral dat valse, rotvalse plat! Wat heb ik de ronde verwenst. Al na 5 minuten lopen een gortdroge bek. Elke waterpost heb ik gebruikt, wat ik normaal niet doe, niet hoeft te doen. Heb zoveel mogelijk gedronken, en dan nog...
Maar het talrijke publiek onderweg, meer dan vorig jaar. Dat is dan wel een opsteker. Ik kon gelukkig wel goed starten, gelijk het tempo erin. Maar enkele onsympathieke lopers hadden besloten om ná de start in te stappen. Dus niet in het startvak te staan, maar in het park waar je eerst neutraal doorheen gaat voordat je bij de registratiematten bent. Eén zo'n stomme koker sprong vlak vóór mijn neus tussen het peloton. "Godverd.., stom kalf'", denk ik normaal gesproken, maar nu roep ik het uit. De volgende die me dat nog flikt krijgt een peut op zijn neus, oorzaak: adrenaline!! Verder alles goed.
Dus verder kan ik er kort over zijn, het was zwaar, zwaar, zwaar. Ik haal er wat in, word ingehaald, inhalers die ik niet meer inhaal, ingehaalden die inhalen, inhalen op inhalers, en dat was dus de hele wedstrijd. 28000 Deelnemers, en ik liep eigenlijk alleen. Ieder zijn eigen tempo, de een wat sterker met klimmen, de ander met afdalen, of bochten nemen, of wat dan ook..
Ik was heel blij eindelijk de finish te hebben bereikt met nog een snelle laatste twee kilometer. Een toeschouwer telde de deelnemers voor ons, zolang dat voor hem nog te doen was, natuurlijk. Ik zat daar ruim bij de eerste 100, dat doet het vlammetje opwakkeren. Vandaar de laatste harde kilometers, ik wou mijn positie veilig stellen. Ik heb er toch nog een stuk of 15 gepasseerd, hoewel het nu wel een beetje pijn begon te doen. Maar ik merkte wel, dat hoe harder je gaat, je iets minder ellendig voelt, zolang het nog vol te houden is. Lang genoeg om de finish in een flink tempo te passeren. Als ik mijn tempo moet schatten, zeker een end boven de 18 per uur in de laatste kilometer. Dit deel van het parcours ligt dan ook vlak, heel veel publiek en ik liep een behoorlijk stuk helemaal solo. Het evenaren van mijn tijd van vorig jaar 1h14'12", was wel het minste wat haalbaar was. Het is 1h13'29" geworden, een 85ste plaats totaal. Bij de eerste 100, wat ik ook wilde, is hiermee bereikt. Zeer tevreden, maar ook zeer kapot van de wedstrijd. Maar dan heb ik mijn best wel gedaan, op naar de Trappist. Alez, á Bruxelles c'est un Leffe brune, zenne!!
Ook nog, ik liep voor Studio Brussel. Hadden achteraf nog een presentje. Een 5cd-box en wat Jupilers. Toch leuk.