Theatertje gepakt, donderdagavond in Goes. In theater 'de Mythe' speelde daar
De Mangnus-memorial, het was meer een reünie voor veel lopers die hier aanwezig waren. Mooi dat veel lopers die lang weg waren gebleven toch nog eens hun loopschoenen aantrokken ter ere van deze twee Mangnussen, die veel hebben betekent voor het hardlopen aan deze kanten. Dit was wel voornamelijk vóór mijn tijd, ik heb deze mensen nooit gekend. Ook de ronde die gelopen moest worden was mij niet bekend. Veel lopers die aan de start stonden, zeiden mij ook niks. Sommigen zagen er wel gevaarlijk snel uit. Dus voor mij was het een héél onbekende loop, en dat voelt vreemd aan, omdat die wel vlakbij word gelopen. Voor de start heeft Nicole Mangnus, dochter van, een emotionele brief ter ere van haar ouders zo goed als het haar afging opgelezen. Het werd haar te machtig, ik was met mijn gedachten bij mijn moeder...
Ik was te snel gestart, maar ja, omdat er niemand meeging dacht ik dat ik later wel wat gas zou kunnen terugnemen. De afstand naar de eerst achteropkomenden werd nauwelijks groter, en ik had op de eerste kilometers helemaal alleen gelopen met een fikse tegenwind in de open polder. Ik was bezig mezelf helemaal te slopen, ik kon me maar beter laten inlopen. Maar hoe doe ik dat tactisch, zonder dat ze vermoeden dat ik te slap was om nog te kunnen concureren? Dat ging zo simpel, het kon gewoon niet mooier. Ik leg uit: ik liep dus nog voorop, op ongeveer een meter of 50. Op een smalle, bochtige polderweg kwamen we een boer met een trekker met twee karren achter zijn donder. De begeleidende fietser bij mij, gebaarde hem wat gas terug te nemen, want dien'n boer kwam nogal aangejakkerd met zijn spel. In plaats van wat normaler te doen, begon die met zijn lichten te knipperen en gaf een ruk aan zijn stuur naar onze kant toe. 'Wat gaat die doen?', vroeg ik me af. Ik hield me maar wat in. Het zat er in, natuurlijk. Die ruk aan zijn stuur had verstrekkende gevolgen voor de kratten met patatten die op zijne kar stonden. De achterste kar maakte zo'n slinger, dat dit te veel bleek te zijn voor het evenwichtig vermogen van twee van zulke kuubkratten. Met als gevolg dat de aantrekkingskracht der aarde het overwon van de stabiliteit beider kratten. Een schitterend gezicht, voor mij, niet zo voor de boer.En ik had mijn reden om me te laten inlopen. We waren het er over eens, een rare actie van de kerel.
Gingen we met vier verder op stap. Bijna hadden we allemaal eens kop gedaan. Ik zeg, bijna allemaal. De latere winnaar had, zover ik herinner, er niet veel aan gedaan. Hij had wel de kracht over om in de laatste kilometers een demarrage te ontlokken. Alleen de latere nr 2 kon op een paar meter volgen. Alles viel uit elkaar, ik liep op de vierde plaats. In de laatste kilometer kon ik me nog nestelen op de derde plaats, en omdat de eerste twee niet zover voor me liepen heb ik nog een poging ondernomen. Tevergeefs, wel jammer, ik had gehoopt met vier naar de finish te lopen. En dan hadden ze alle drie in het zand kunnen bijten.
Eindtijd over rond de 14 en nog wat kilometer; 54'23''. Ja, doeg. Als dat de echte afstand is, dan kan ik beter gaan snelschaken! Het voelde snel genoeg aan. Op zoek naar een GPSer. Gelukkig, de afstand bleek een kilometer langer te zijn dan aangegeven. Niet alleen voor mij een opluchting, hé Aschwin?
Maar dan nog, ik heb al snellere 15 kilometer wedstrijden gelopen. Als ik in dat tempo had gelopen, had ik solo voor de eerste plaats kunnen gaan.
Nouja, een echte snelle ronde was het niet. En met wat getreuzel onderweg, van wie de kop nou eens zou doen (moest niet alsmaar van dezelfde twee komen), kan dit er wel mee door. Maar wat dat betreft, had ik maar wat slimmer moeten zijn, de winnaar heeft tactisch gelopen. Als ik in Sluis en in Antwerpen maar goed sta, dat word belangrijker.
