donderdag 22 juli 2010

Tussenstand

Tja, wat zal ik er van maken? Tussenstand, is dat niet zoiets als halfweg? Denk niet, hoop ook niet dat ik halfweg ben met het herstel. Want hard gaat het nog niet. Maandag een strand/ en duinenloop van gemaakt. Ongeveer 14km in een uur en 5 minuten. Best een zware ronde gekozen, flink doorgelopen (zover ik dit kan, op het moment), en niet ontevreden. En de vrees voor de komende 24 uur. Hoe zal de blesure zich ontwaren? Viel mee, een geruststelling. Natuurlijk doe ik de dag erop de verplichte rust, om woensdag weer eens op de club te trainen. Heb mezelf getest, 4x 400 meter, dit vanaf 1'30'' tot 1'22'' (zucht). Ach, ik zou zoveel sneller willen. En dat zou wel gelukt zijn, maar was verstandig genoeg me in te houden. Natuurlijk moet ik nu ook weer afwachten tot de volgende dag om te merken of ik mezelf meer schade heb aangedaan dan dat ik goed heb gedaan. Wederom, een meevaller. Dat wil zeggen, niet méér last dan andere dagen.
Als dit goed blijft gaan, zal ik deze week tot 4 trainingen uitvoeren. Dan wel voornamelijk duurlopen, met het doel mijn hartslagritme tijdens het lopen te verlagen. In mijn 'goede' periode, lag mijn hartslag rond 130 per minuut, bij een duurloop met gemiddeld een 14 per uur. Nu is deze tussen de 140 en 150 per minuut, op een lager tempo, 12/13 per uur! Dus eerst dit maar eens goed krijgen, voordat ik me stort in de wat ruigere intervallen. En natuurlijk opletten wat de hielspoor betreft...

zondag 11 juli 2010

Dream on...

Na een, een beetje teveel uitgelopen duurloopje, kwam ik terug thuis. Dat deze duurloop uit de hand liep, de oorzaak moest gezocht worden door die kwelduivelse dazenbeesten. Carla fietste mee, de eerste kilometers prima. Toen kwamen we op de Berlareronde-route tussen de bossen, hele zwermen met van die irritante teringvliegen, die gemeen kunnen bijten. Ik zelf had niet zo'n last van het ongedierte, Carla kon niets anders doen dan full-speed door te fietsen. Ik vervolgde dus solo mijn route, en had ook weinig zin meer om nog eens die helletour mee te maken. Normaal zou ik na 20 minuten lopen me omkeren en dezelfde route teruglopen, dit in de trend van mijn opbouwperiode. Nu heb ik dus de gehele Berlareronde gelopen, om 20h00 bij een graadje of 28. Ik twijfelde of ik wel de gehele ronde zou kunnen blijven hardlopen, is dan wel gelukt.

'Ik wil een marathon lopen', toen ik op adem was gekomen was dit wat ik zei. Ik wachtte af wat de reactie van Carla zou zijn. 'Welke marathon dan? Toch niet de Kustmarathon, hé?' Kijk eens aan, dit antwoord had ik niet verwacht. Maar waarom zou het niet de Kustmarathon mogen zijn? Voor de begeleiding was het best wel te doen geweest voor haar, dacht ik toch. Als ik mee zou doen, dan wil ik tenslotte minimaal 15 per uur lopen, en dit zo lang mogelijk volhouden. Ik zou dus redelijk in de frontlinie kunnen meedraaien.
'Laat ik het dan anders formuleren, ik wou dat ik een marathon zou kunnen lopen', stelde ik haar gerust. Want man, man, wat zit ik nog ver van mijn ouwe trouwe niveau vandaan! Ik durf ook nog niks te overhaasten, maar in dit tempo gaat het wel heel langzaam vooruit. Toch kijk ik ook vooruit, de zomerlopen in West gaan allemaal aan mij voorbij. Ik hoop nu op Dwars door de Zwingeul, en daarmee loopt de zomer weer ver op z'n eind.
Een wedstrijd lopen...voluit gaan...kunnen gaan...een droom...

maandag 5 juli 2010

Sledgehammer




Ze zijn met een pneumatische hamer mijn hielspoor te lijf gegaan!
Dit klinkt pijnlijker dan de werkelijkheid is, alhoewel er niet veel verschil in is.
Shockwave-methode, dat is wat ik vandaag heb beleeft. Slechts enkele minuten duurt deze behandeling, die als zeer pijnlijk bekent staat. Ja, dat wil ik wel geloven, als je héél veel last van deze klacht hebt. Ik mocht mijn hielklacht-last becijferen, een cijfer tussen 1 en 10. Die 10 staat dan natuurlijk voor hele erge last. Ik gaf een 2. Dus te verwaarlozen, maar voor intensieve hardlooptraining is elke last teveel. Daar waren de fysio en ik het wel over eens. Dus de behandeling werd gestart. Een apparaat dat op luchtdruk werkt. Hierbij zorgt een stalen kogel voor een bepaalde frequentie schokgolven die afgegeven worden op de te behandelen plaats. Nou, ik verzeker je, als je dit apparaat als hamer gebruikt om een spijker te slaan in een hardhouten balk, het zal niet veel moeite kosten! Die trillingen gingen door heel mijn lijf. De eerste minuten begonnen op een lage stand, daarna werd het vermogen opgevoerd. Ik dacht een stroomstoot te krijgen, zo één als van die schrikdraad die wel eens rond weiden staan! Ik heb ooit nog op een scheepswerf gewerkt, en daar werden vergelijkbare dingen door constructieschilders gebruikt, om de roest af te bikken! Pneumatische slagmoersleutels, om de moeren van vrachtwagenwielen los/vast te draaien! Een Hilti-sloophamer!
Nouja, het went, en al vlug gaf het zelfs een ontspannen gevoel.
Ik hoop nu eindelijk eens op verbetering, ik wil niet langer blijven wachten op 'natuurlijk' herstel. Daarom heb ik deze beslissing genomen, nadat ik zo al het één en ander van het Internet had geplukt. Enkele behandelingen zouden al voldoende kunnen zijn, en mij is vertelt, dat ik gerust weer wat kan gaan opbouwen. En het is nodig, ik loop nog hetzelfde tempo. Een halfuurtje per keer, 6km, 3x per week. Maar...mijn hartslag tijdens deze 'snelwandelingen', is al behoorlijk gedaald.
Het gaat langzaam, maar wel de goede richting uit...

zaterdag 3 juli 2010

Vergeten plaatjes

De weinige foto's die ik gemaakt heb tijdens de Z-Vl. marathon staan nu ook online. De volgende keer zal ik wat beter mijn best doen om meer foto's te maken. Of dat lukt...