zondag 27 februari 2011

Achteraf..

...ben ik, of voel ik me voldaan. Maar soms hik ik zó tegen die trainingen aan. Deze week was dan een erg luie week. Wat helpt is dan eens een weblog, of wat hardloopverhalen van een ander te verslinden. Ook de drijfveer om dit jaar eens goed te presteren moet ik voor mezelf naar boven brengen. Ik ben dus heel wat van plan, mits ik heel blijf natuurlijk. Tot nu toe red ik het goed, ik vlam als vanouds en zou een wat hogere trainingfrequentie kunnen verdragen. De coach denkt daar anders over, ze vind 4 trainingen per week voorlopig voldoende. En omdat ik deze week er slechts 3 heb uitgevoerd, vind ik dat een goed idee (nr7, Acedia ).

Dan toch, op de valreep een mooie afsluiter voor deze week. Maar met net geen 15 per uur gemiddeld te hebben gelopen, desondanks tevreden en met de hulp van mijn meisje die me begeleidde op de fiets heb ik de 15km duurlooptraining met plezier volbracht. Ik hoop dat dit tempo nog eens mijn gewone duurlooptempo mag worden, want eigenlijk liep het wel lekker ontspannen. Kwam ook wel omdat ik in de rest van de week niet zoveel heb uitgevoerd, ik ga mijn leven beteren (meer trainen) want ik heb de smaak te pakken..

zondag 20 februari 2011

Rustig opstarten

Dát was mijn insteek. Een in een niet al te lange en op een niet al te hoge tempo te lopen wedstrijd deelnemen. En dan zijn de natuurlopen in het westen heel geschikt om na 2 en een halve maand geen wedstrijd meer te hebben gehad een nieuwe start te maken. Let wel, ik had de ambitie hoog te eindigen, misschien en hopelijk een overwinning. Dat was buiten de waard gerekend, ach ja, toen ik binnenstapte bij strandpaviljoen St Pierre kwam ik al Bart Bleyaert tegen. Die ambitie om te kunnen winnen, werd al met vele procenten gereduceerd. Dan zo lang mogelijk te volgen, hoewel ik ook niet wist hoe ik me zou gedragen bij een hoger tempo dan bij een trainingduurloopje. Ik mis op het moment wat tempohardheid, maar aan de andere kant, tempohardheid heb ik eigenlijk nooit gehad, dus wat je niet hebt...


Dan was er het parcours wat ik zeker wel hevig had onderschat. Een prachtig natuurgebied, maar om hier hardlopend door te jagen was geen kattepies. Er moesten 4 rondjes gelopen worden om totaal 9km af te leggen voor de langste afstand. En dat door duinengebied, zeer smalle paadjes op en neer, de ene bocht na de andere door overwegend mul zand, dan over het strand terug waarbij het water zó ver weg was dat het de moeite niet loonde het hardere strand op te zoeken. Dus ook hier het beste spoor opzoeken met een stevige koude tegenwind die niet in je voordeel opwerkte. Eigenlijk was er nauwelijks sprake van enige kans op recuperatie.

Bart kon ik tenslotte nog anderhalve ronde volgen, daarna gingen we ieder onze eigen weg. Het enige wat voor mij overbleef was mijn positie te verdedigen en het verlies op Bart zo klein mogelijk te houden. Voor mijn gevoel is dat redelijk goed gelukt met 41 seconden verschil, terwijl Theo Rabout dan weer 1'43'' achter mij als derde binnenkwam.

Conclusie, een zware wedstrijd, maar ik heb mezelf niet helemaal kapot gelopen. Ik geloof er zelf weer in op de goede weg te zijn en deze wedstrijd was een goede test om te kijken wat er in zit. Het was meer een cross en een cross is nou niet mijn favoriete bezigheid. Ik heb deze 9km afgelegd in 37'28'', 4'10'' per kilometer en gemiddeld 14,4 km/h. Niet indrukwekkend deze getallen, ik geef het toe. Maar dan had je het parcours eens moeten zien, pfffffff...

donderdag 17 februari 2011

Even ademhalen.

Een wel heel rustige week, betreffende het galopperen. Had ik afgelopen zondag een bepaalde steile afdaling van een dijk, met onderaan die dijk een met modder besmeurde betonbaan die ik in een haakse bocht had te nemen omdat ik anders met mijn muil in een halfvolstaande baggersloot (of halfleeg) zou belanden, een beetje op een schappelijke manier zou hebben genomen, dan zou het nog een interessante trainingsweek zijn geworden. Evenwel, ik slipte gigantisch eenmaal beland op die bewuste betonbaan, met diens gevolg, een flinke prik in, natuurlijk, die heup die eindelijk weer eens aan de herstellende hand was. Toch heb ik mijn duurloop kunnen afronden zonder probleem. Toch de volgende dag het maar even rustig afgezien, hoewel ik geen last had heb ik de 10x500tjes die op het programma stonden even gelaten voor wat het was. Woensdag heb ik mijn schade iets ingehaald door 10x400 te doen tijdens de baantraining. Omdat het een rustige week moet zijn, had ik opdracht deze ook rustig te doen. Niet helemaal gelukt, met een start van 1'24'' voor de eerste om op te bouwen tot 1'12'' voor de laatste. Veel te snel...maar vrij moeiteloos kunnen uitvoeren, samen met Benny en Edwin. Ik heb nu eens even tijd om hier wat neer te zetten, nadat ik nog wat familieportretten heb bewerkt. Aschwin en Ingrid, de foto's staan op cd, een dezer dagen breng ik deze plús de afbeelding die ik zelf gebruik voor school.

Terug naar het lopen, het word tijd voor mij eens een wedstrijd te lopen. Ik moet toegeven dat dit een groot gemis is, en heb spijt niet in Cadzand gestart te zijn. Elke zaterdagmiddag is een strijd om wel of niet te gaan naar één van die SSP loopjes. Heb me nog kunnen beheersen, maar niet voor lang meer, hoewel ik deze zaterdag nog even over zal slaan. Ik zie nog wel, ik ben in ieder geval in vorm....

zaterdag 12 februari 2011

Volg een persoon...

Het ontwerpen van gebrandschilderd glas
Een periode één bepaalde persoon met de camera volgen, een fotoreportage maken. Ook een opdracht die ik moet (mag) uitvoeren.

maandag 7 februari 2011

Afzien


Ook voor de nummer één van de halve van Cadzand

zondag 6 februari 2011

Geen wedstrijd..

...geen verhaal. Omdat er nogal een piek in de blogstatistieken ontstond, waarschijnlijk omdat er de verwachting was over mijn deelname aan de Berlareloop. Ik heb niet mee gelopen dus. Omdat ik me nog niet in staat acht een goede wedstrijd te lopen, doe ik nu liever mijn best mijn trainingen goed uit te voeren. Met deze week intervaltrainingen, 15x200 meters op de baan tussen 36 en 32 seconden gelopen, nog wat langere intervallen, 800, 400 en 200 meter in 4 series en dan een duurloop van 19km in 1h21 mag ik zeggen; 'niks te klagen'. Vooral die duurloop op een stormachtige zaterdagochtend om 10 uur. Zonder meetapparatuur gelopen, op gevoel en volgens schema een duurloop van 18km in 1h18. Ik was dus iets te ver gelopen, maar had niet verwacht toch nog ruim 14 per uur te hebben gehaald. Soms had ik het gevoel meer te wandelen dan te hardlopen, vooral met die gemene windstoten, hé. Ik heb dan ook wel door de bossen van Stekene gelopen, maar of dat nou zo'n goed idee was, vroeg ik me onderweg af, met een schuine blik op de geknapte en afgevallen, soms wel héééle dikke takken op mijn pad. Zag ook al enige bomen die vervaarlijk en al zeer schuin liggend heen en weer zwiepend de kracht van de wind en de invloed van de zwaartekracht de strijd drá zouden moeten bekopen. Dan maar al te blij dat ik in de prachtige open ruimte van het Steense waterwingebied was beland. Dat is even lopen met de rem erop, hier doorheen te vliegen is een belediging voor het schitterende landschap dat hier ligt. En het besef dat dit vlak naast mijn deur ligt. Foto's heb ik er nog nooit gemaakt, ga ik ook niet doen.Dus ben ik wel of niet in vorm, ik denk het wel, maar wil nog even wachten tot het eind van deze maand. En dan zie ik wel welke wedstrijd ik loop, krijg steeds meer zin...