zondag 30 oktober 2011

Personal Best

De Marathon-Brabant, voor mij hier de halve marathon. Het zou eindelijk eens moeten gebeuren, ik wil mijn tijd op deze afstand aanscherpen. De omstandigheden zijn ideaal, goede temperatuur, niet teveel wind, laat maar komen...
We zijn vroeg aanwezig, Carla wil de 5km lopen die al om 10h45 van start zal gaan. Ik vind het zelf wel prettig op tijd aanwezig te zijn, al is het maar om fatsoenlijk te kunnen parkeren. We moeten tenslotte ook nog inschrijven en heb geen zin in gestressed gedoe. Och, ruim op tijd zijn onze zaken geregeld en gaan op tijd richting start. Wat een bende lopers alweer voor de 5 kilometer, dat lopen is hier duidelijk een stuk populairder dan bij ons. Carla staat wijselijk ver genoeg vooraan, op mijn aandringen! Ze leert het soms ook nooit, in Breda klagen dat ze niet vooruit kwam door té trage lopers en zou nu alweer te ver in de achtergrond zich opstellen. Nadat ze gestart zijn ga ik richting finish, waar de organisatie flink aan het klooien is met stroomkabels. Geen stroom voor de registratie van de chips, dat is wel heel lastig. Geweldig, net voor de eerste lopers finishen is de boel draaiende. En aangezien de eerste lopers ruim onder de 16 minuten (waaronder Huub Maas in 15'27''!)over de streep geraken, blijkt dat hier snel gelopen word. Carla finished in 23'22'' en is daarmee tevreden. Dan is het wachten tot 13h40 als ik zelf aan de bak mag. Inlopen is niet eenvoudig, er is nogal veel volk rond deze kermis en moet het houden bij een wat rustige warming-up. Ik zou graag nog wat pittige versnellingen doen, maar zie hier geen kans in. Dan maar keihard starten, nam ik me voor.
13h40: Gestart, ik ben brutaal en hang aan Jeroen van Damme en Olivier van Hoey, natuurlijk gaat dit te snel maar ik kan gemakkelijk een kilometer volgen. Ik doe daarna een stapje terug, word ingehaald door 45 plusser Richard van Oosterhout (winnaar NK halve marathon 45+ in Breda) en ik bedenk me dat ik ooit eens in een wedstrijd vóór hem ben gefinished. Dat was in Zuiddorpe tijdens de boekweitloop die Toon Heeren had gewonnen. Ik ga niet mee, hij loopt nu veel te snel voor mij. Word ik nog eens gepasseerd door een Belgische loper van het Runnerservice team. Bij het beklimmen van een viaduct kan ik weer aansluiten en met twee gaan we de polder in.
Kilometer 5: Verstreken tijd is 17'10''. Jammer, mijn doelstelling gemist, ik wil hier 17 minuten over doen. Daar is ook een verzorgingspost, maar door het onhandige aangeven mis ik deze, kom ik in de consternatie in botsing met een vrouw die de marathon loopt en met een sorry van mij kunnen we allebei onze weg vervolgen.
Kilometer 10: Mooi, dat lijkt er beter op, in 34'56'' deze afstand afgelegd. Ik vraag me wel af of ik dit tempo kan blijven volhouden en het antwoord laat niet op zich wachten. Ik krijg last van maagkrampen en moet even tempo inhouden. Ik kom natuurlijk alleen te lopen, maar kan toch op een meter of 20 blijven volgen. De last ebt weg en ik kan weer mijn tempo opnemen. De afstand blijft enige tijd gelijk, tot een haakse bocht waar we met tegenwind te maken hebben. Al vlot kan ik weer aansluiten en we werken goed samen het tempo opvoerend.
45 Minuten: Heb er schoon genoeg van, ik ben deze loop al goed zat en heb geen zin meer. Ook al enige tijd geen km aanduidingen meer gezien. Even verder staat er een bord '35km' en bedacht dat die marathonlopers natuurlijk dezelfde finishpoort moesten doen, dus nog 7km te gaan.
Kilometer 15: Toch nog een aanduiding voor ons, in 52'49'' gelopen en dat is sneller dan in de officiële 15kilometer wedstrijden die ik het laatste jaar heb gelopen (krijg opeens wel twijfels over de Terneuzen 15km en afstandmeten.nl). Nog 6 kilometer en ik bedenk me waar ik me bevind in de polders rond Koewacht op 6km van mijn voordeur. Dit maakt het me altijd wat gemakkelijker, omdat ik hier in totaal geen weet heb waar ik me bevind.
1 Uur gelopen: Geen idee wat ik heb afgelegd, zou ik 17 kilometer hebben gedaan? Feit is dat ik me nu bevind in de voor mij bekende zwarte zone, oftewel het onbekende. Ja, één uur lang kan ik me goed staande houden, daarna word het een zaak van overleven. Hoewel ik vandaag ook al binnen het uur in een dip heb gezeten, ik probeer niet te denken. Gewoon de wedstrijd uit lopen, daarna mag ik moe zijn. Nu nog even volhouden. Ik hang aan een elastiek aan mijn kompaan, deze loopt langzaam bij me vandaan. Een viaduct, we moeten de snelweg over en zo de laatste kilometers in gaan. Er staat een bord met aanduiding '40km', dus nog twee kilometer af te leggen (Monique!!). Dát viaduct, dat had het niveau Alpe d'Huez moeten hebben! Ik vlieg naar boven, vergeleken met mij tegenstander. In een zucht loop ik weer naast hem, de pret duurt niet lang. Ik moet weer lossen, ach, wat maakt het nog, 4de of 5de. Ik moet gewoon blijven volhouden om een nieuw PR te lopen. Ik weet als ik nu teveel opgeef, dat ik me daarna wel voor mijn kop zal kunnen slaan. Ik zit er nu zo dicht op dat het me nu moet lukken.
Kilometer 20: God, wat ben ik leeg!! Niks kan meer, alles is gedaan, helemaal op. Veel publiek, veel aanmoedigingen, maar het doet me niks. 1h14 en ik zie in de verte de finish. Waarom ligt die zover weg, alles ligt nu in de weg, loopt in de weg. Ik versnel, ik moet, omdat ik zó genoeg heb van deze loop, ik wil stoppen.
1uur 14 minuten en 30 seconden: En ik heb het gehad. Ik hoef gelukkig niet meer verder. Geslaagd, een nieuw PR. Ietwat teleurstellend, stiekem had ik gehoopt op een nóg snellere tijd. Of ik sneller kan, daar heb ik mijn twijfels over. Deze wedstrijd voelde aan als een hele lange sprint. Toch een halve minuut van mijn vorige PR gelopen, en als ik er eens goed over nadenk ben ik twee minuten sneller dan mijn snelste tijd gelopen op een officieel parcours.
Het was mooi, bijna samen gefinished met Niek Wieland die een hele mooie marathon heeft gelopen (3h24). Allemaal tevreden, en natuurlijk er nog ene op gedronken om een geslaagde dag goed af te sluiten.
De volgende: Nijmegen, een wedstrijd binnen het uur te lopen. En dat ligt me toch altijd nog het best....

donderdag 20 oktober 2011

zaterdag 15 oktober 2011

En weer terug naar zomer...

Het liegt er niet om, een mooie, stralende dag. Een dag om een wedstrijd te lopen. De volgorde komt goed uit, de 12km  in Axel verleden week, nu 15km (die werkelijk 15km blijkt te zijn na nagemeten te zijn!!), en dan misschien nog een halve marathon op het eind van de maand. Mijn schema toendertijd ik trainde voor de Zeelandmarathon heeft vergelijkende trekjes met hetgene waar ik nú mee bezig ben. Toen had ik in mijn 8 weken schema in de eerste 4 weken 3 halve marathons op wedstrijdtempo te lopen. Het leek me vrij zwaar te verwezenlijken, maar alleen al voor dit soort trainingen in mijn schema te krijgen, zou ik bijna inschrijven om een marathon te lopen. Nu probeer ik dan wel elke keer de afstand op te voeren.
Het ging me goed af, deze drie rondjes met nogal een bochtig parcours met dijkop/ dijkaf met zoals altijd een machtig uitzicht op de altijd druk bevaren Westerschelde. Het heeft even afleiding als er weer eens zo'n MSC-reus voorbij glijd. Het eerste rondje, daar ben ik eerlijk in, dan had ik nog geen erg in datgene wat er zich op het water afspeelde. Sterker nog, verder dan de achterzijde van Frederic de Bakker kwam het beeld dan niet. Dankzij Frederic die de 5km (of één rondje) liep, kon ik de deze afstand afsluiten met een nieuw PR. Welgemeten in 16'28'' kwam ik voorbij om de tweede ronde in te gaan. Natuurlijk, ik was nu mijn pacer kwijt. Met alleen de vóórfietser 30 meter voor mij uit als richtpunt om de 10km in te gaan. Het eerste gedeelte hadden we te kampen met een bries, veel meer wat het niet, maar die bries was te voelen. Ik smachtte dan ook naar het keerpunt om met een 180 graden-draai de wind in de rug te verkrijgen. Dát was stukken beter, mijn tempo ging omhoog, liep op automatische piloot deze lange kilometers onderaan de zeedijk. Ooooh, wat was ik blij wederom een 180 graden draai te mogen maken om die verfrissende tegenwind me te laten afkoelen, wat was het warm zo met die wind mee in de volle zon. De tweede passage, ja, ik had dus duidelijk tempo ingeleverd. Ik klokte nu 17'09'', ruim een halve minuut langer dan de eerste ronde. Maar wel mijn PR op de 10km (Breda) van 34'30'' terug gebracht naar 33'38''. Op naar de laatste ronde, deelnemers dubbelend, richtpunten om van loper naar loper te springen, mooi (voor mij). Ach ja, ik begin te breken, dat voel ik wel. Vooral tegenwind die wat meer begint op of tegen te steken. Die hellingen, niet schrikbarend, maar ze zijn er wel. Lelijke bochten, venijnig scherp soms. Weer opnieuw beginnen, aanzetten, tempo maken, tempo houden. Ik wil mezelf gewoon compleet naar de kl...lopen, nú is het moment om af te zien nu ik al mooie PR's te pakken heb (voor mezelf dan, geen officiële wedstrijd, dus geen officiële PRetjes, het zijn ook maar tussentijden). Ik had toch al in het begin beslist absoluut een snelle start te willen maken en dan zien waar het schip strand. Maar nog altijd geen schipbreuk, meewind gaat ook weer lekker ontspannen. Volgens Jan Gowie die nog een stuk had meegefietst zo'n 17,5 tot 18 in 't uur. Zo voelde het ook wel, het liep gewoon vanzelf. Het is die laatste kilometer met nog vervelende bochten waarbij ik voel diep te moeten gaan. Maar het maakt niet meer uit, ik ben er bijna. Helaas, net niet in de 50 minuten, maar precies in 51 minuten vond ik het wel meer dan genoeg. Verder was niet nodig, ik had de finish bereikt in jawel, het derde PR voor mij deze dag.
Tja, en dan ga je analyseren. Wat heeft mij er toe gebracht deze tijden te kunnen lopen? Natuurlijk had ik mijn twijfels over de afstand, maar ik zou nooit bovenstaand verhaal zó gebracht hebben als ik niet zeker was of ik ook daadwerkelijk 15km had afgelegd. Dus daarom heb ik reden tot volle tevredenheid, ook omdat ik tweederde van het parcours alleen heb afgelegd. Misschien kan het sneller...laat ik het hopen....

zondag 9 oktober 2011

Uiteindelijk...najaar.

We zijn lang verwend geweest. Nouja, de zomer stelde dan niet veel voor dit jaar, maar hebben toch nog iets van een nazomer gekregen. Maar nu, met de drastisch gedaalde temperatuur, de verwarming schiet weer aan, regen komt met bakken uit de hemel, veel wind...en de zin om trainingen uit te voeren slinkt bij mij met de dag. Afgelopen zaterdag, in de ochtend op de kunstacademie in St. Niklaas foto's bewerken, ouwehoeren over fotografie en over vanalles en nog. Tja, ook voor de gezelligheid kom ik daar graag. En ondertussen er tegen aan hikken dat ik deze middag nog 18km in hondenweer heb te lopen. Carla zou een toer met de fiets maken, zag daar vanaf en besloot in Axel te lopen. Moest er even over denken wat ik zou doen, met een blik door het raam ondernam mij direct de lust dáár om drie uur acte de presence te geven. Buienradar, hét gereedschap dezer dagen om een toekomstbeeld te schetsen betreffend droog of nat lopen. Há, uitgerekend bij het startschot zullen de buien voorbijgetrokken zijn en zou het minstens een uur droog blijven (als het waar is, heb ik al anders meegemaakt). Een uur droge buien, niet lang genoeg voor een training, ruim lang genoeg om 12km af te haspelen. En zo togen we naar Axel, nadat ik woensdagavond op de training beslist had medegedeeld hier niet van start te gaan. Och, ik doe wat ik doe...
Het was best druk, ondanks het slechte weer. Het was wel de eerste loop voor het criterium, dus dat trekt extra volk. Ook wel snelle lopers gesignaleerd, Benjamin Gerrits, Jan Gowy, Jordi van Guyse. Met die laatste naam zag ik mijn eventuele winst in rook op gaan, Jordi loopt hard. Een droge start, toch. Een paar man die heel snel starten, eentje die dacht met een 800meter te hebben te doen. Na een kilometer ging zijn kaars uit, hoe vreemd!! Het duurde ongeveer 1,5km toen ik aansluiting kreeg bij de groep vluchtelingen, allemaal mensen van de 5 en 8km. Jordi in mijn spoor, ik verwacht niet voor lang, hij zal straks wel versnellen en dan ben ik gezien. Bij de splitsing 5km bleven we met drie over. Jordi, Matti Buysse die de 8k liep en ik zelf. Lekker op tempo langs deze lange weg met de wind in de rug. Ik voelde me goed ondanks de 12x500 meter die ik de avond hiervoor had uitgevoerd (wist ik veel dat ik een wedstrijd zou lopen?). Na de afsplitsing van 8 en 12km kwamen we tegenwind te lopen. Die wind was niet zo heel erg straf, wel redelijk fris. Ik had het idee dat Jordi niét heel fris meer liep, maar opletten is de boodschap. Ik deed zelf voornamelijk het kopwerk, we liepen ook regelmatig zij aan zij. We moesten niks toegeven aan elkaar, en was ook zéér verrast met het schouderklopje van Jordi ná een kilometer of 7á8. Met een proficiat van Jordi naar mij verklaarde hij me dat hij niet langer kon volgen. Hij had zo ver mogelijk meegelift, maar het tempo had hem nu opgebroken. Ik vond dit wel jammer, ik geloofde zelf ook niet meer in een ontsnapping van Jordi, maar een eindsprint had wel leuk geweest. Nu, goed...we waren net bij een gedeelte waarbij de weg iets oploopt, en daar heb ik dan ook de finale slag toegedient. Ik heb mijn tempo opgevoerd en Jordi was gezien. Aangezien er nog een kleine 5km gelopen moest worden, was het nog niet het moment om ontspannen te gaan lopen. Eenmaal een ontsnapping geforceerd, is het forceren om mijn winst uit te bouwen. Dat lukte vrij aardig, heb onderwijl nog wel gepolst of mijn voorsprong groeide, ik sta niet meer graag voor verrassingen. De ruimte tussen ons bleef uitbreiden, dus nog het gas er wat extra op. Ik begon ook nu behoorlijk te blazen, maar met de laatste kilometer in te gaan mocht nu ook alles kapot. Met een door mezelf geklokte 42'12'' op een afstand van 12,3km kom ik op een mooiere km/tijd uit dan wat er op de uitslag staat, vind ik dan wel weer jammer. Immers, 17.5km/h staat mooier dan 17.028 per uur. En 3'26''/km klinkt nét beter dan 3'31'' per afgelegde kilometer. Muggezifterij? Niet voor mij, ik reken in seconden en in meters, daar train ik op. Ik vind het daarom belangrijk dat ik zelf mijn tijd klok en de afstand nauwkeurig na meet.
Afijn, Jordi kwam een halve minuut na mij over de streep wat ik op voorhand niet had verwacht. Ik heb een mooi tempo gelopen, dus ik kan het nog wel. Op naar (misschien) Etten-Leur, de halve natuurlijk...

vrijdag 7 oktober 2011

Lastig


Het origineel

Monochroom

Zonder contrast

Sterk contrast



Het gaat me om deze laatste twee, wat heeft de voorkeur. Vind ze allebei wel iets hebben. Geef eens een reactie..

maandag 3 oktober 2011

Pacer

Omdat ik al in de eerste 5k in de gaten had het vandaag niks ging worden, terug geschakeld naar een lagere versnelling. Het was warm, maar dit is in het verleden geen reden geweest zó slecht te lopen. ik had mijn dag niet, zelfs bij een lager tempo nog drie maal gestopt bij een drinkpost. Bij de laatste stop kwam Nadia Wijenberg voorbij gelopen. Ik vertrok weer, haalde Nadia in en maande haar achter me te lopen. Nu staat Nadia niet bekend als de meest sociale loopster, maar dat boeide me op dat moment niet. Ik had immers weer een stimulans op een redelijk tempo de laatste 5km af te leggen, misschien zat een tijd van onder de 1h20 nog in het verschiet. Uiteindelijk kreeg ik weer het gevoel een stuk sneller te kunnen lopen, maar ik had mezelf nu eenmaal aangeboden als haas, dus vond ik het niet meer dan redelijk bij Nadia te blijven. Mijn wedstrijd was toch al naar de kl...En om mezelf in de puin te lopen zonder zicht op een PR, zelfs niet in de buurt van een PR, dat zag ik niet zitten. Er een beetje van genieten, zowat uitlopen, en dan direct mijn trainingen weer kunnen opnemen vond ik belangrijker. Nu, dat lopen onder de 1h20 is ons niet gelukt, heb Nadia in de laatste 500 meter aangegeven dat ik dát voor mezelf even wilde proberen en heb er nog een lange sprint van gemaakt. Ik kon nog een loper van mijn categorie (40+) in deze sprint passeren (in het startnummer kon je de desbetreffende categorie herkennen). Maar mijn streven onder 1h20 te lopen is op 4 seconden gesneuveld. Heb na de finish even op Nadia gewacht, en tot mijn verrassing bedankte ze me echt heel hartelijk. Ze was blij met mijn haaswerk, had goed werk geleverd, blijkbaar. Het viel me op hoe geweldig klein van formaat deze vrouw is, ze pakte mijn beide handen om me te bedanken en ik had zoiets van 'ik zal maar niet te hard knijpen in haar handen, ze lijkt me nogal breekbaar'. Dus naast Anne van Schuppe kan ik nu ook Nadia Wijenberg plaatsen als de door mij gehaasde bekende hardloopvrouwen.
Tja, ik had mijn loop afgerond. In tegenstelling tot nogal wat lopers die stonden bij te komen van de vermoeienissen kon ik vrij fris en monter naar de uitgang. Met Martijn de Kok ging het wat minder, had wel een mooie tijd gelopen maar moest de gevolgen incasseren. Ik hoop dat het ondertussen alles weer in orde is met Martijn.
Niet geslaagd in mijn opzet, maar het lopen van een PR was toch al niet meer mijn hoofddoel met de huidige weersomstandigheden. Er een stikgezellige dag van maken, met de bus geregeld door de PV van Cargill is altijd weer een doel om naar uit te kijken. En dát, dat was zeker wel geslaagd...


De laatste meters met Nadia