Nooit geen 800 meter meer

Na bijna een week dubben wat er nu mis ging op die Pinksterwedstrijd met een voor mij mislukte 800 meter die 150 meter te lang was, heb ik de oplossing ontdekt van het falen. Bloedarmoede, een spontane reactie vlak vóór de wedstrijd die zich bij mij opdeed. Dat moet wel de reden zijn geweest, ik weet het anders ook niet. Bloedarmoede, ik leg de oorzaak uit. Ik schrijfe den datum 13 mei 2011, het was een vochtige Pinkstermaandag. Ik had me aangemeld als aanwezig om later die dag uit te komen op de 800 meter van de Hulsterse Pinksterwedstrijden op RKHAV's Piet Vonck atletiekbaan. Samen met Carla kuierde ik langs de de baan, toeschouwerend bij de onderdelen die bezig waren. Een bond schouwspel met sprinters, hoogspringers, speerwerpers, discus, kogelstoten en wat nog meer dat er op zo'n dag heerst. Het weer zat niet mee, met af en toe een bui was het af en toe een schuilplaats zien te vinden. Totdat Carla er achter kwam dat er nog een paraplu in de koffer van de auto zou liggen. Ik om het ding, inderdaad, er lag er één. Ik probeer de plu te openen, wat nog niet zo simpel bleek te zijn. Er zat wel een knop die ik moest indrukken, maar er zat ook een losse ring aan het handvat met een nogal vervaarlijke scherpe rand. Die ring hoorde wel 'ergens' aan rond te zitten in de oorspronkelijke staat, maar dat was bij deze versie dus niet het geval met resultaat dat het ding tegenstrubbelde bij het openen. En toen opeens, met een geweldige klap ontplooide gelijk een parachute het onding, geheel onverwacht met gevolg dat mijn wijsvinger zich had genesteld tussen één van de vele mechanische en scharnierende onderdelen die zo'n voorwerp kan bevatten. Was op zich nog niet zo'n probleem, ware het niet dat de eerdergenoemde losse scherpe ring op hetzelfde moment een eigen leven ging leiden en het zo nodig vond samen met mijn vinger klem te komen zitten met gevolg een niet geplande incisie in de geklemde vinger. Bloed aan de paal, of in dit geval, alles wat ik aanraakte vanaf dat moment. Omdat dit bloeden niet vanzelf stolde, toch maar even langs de EHBO de boel te laten bepleisteren. De oorzaak van dit incident veroorzaakte een reactie op de lachspieren bij de dienstdoende hulpverleners, niet bij mij. Ik vind paraplu's toch al criminele ondingen, ga maar eens op een regendag in een drukke winkelstraat lopen en er ongehavend weer vandaan te komen zonder dat er enkele malen pogingen zijn ondernomen je ogen uit te steken met die rotdingen.
Dus....bloedverlies en dus een te laag zuurstofgehalte in mijn bloed ten gevolge van dit voorval is de reden van een verloren gegaande wedstrijd (toch?).
Dus....zal ik nog wel eens een 800 meter lopen om dit debacle te vergeten, de titel van dit stukje lijkt me duidelijk genoeg als je goed leest.

Dan Zuiddorpe, een wedstrijd over 12km, als je tenminste de looprichting aanhield die toch goed stond aangegeven. Ik zelf liep ook even mis, ondanks dat er begeleiding op de fiets was. Ik dacht het beter te weten, maar dat was dus niet zo. Och, een 100 meter ofzo extra, ik had mijn winst op de eerste ronde toch wel te pakken. Dus ik mocht iets inleveren. Vanaf de start was ik er ingevlogen, eventjes op gang komen zolang het Dorpsplein lang was, en dan met de wind op de kop er vol in. Toch had ik het idee dat er een loper vlak achter mij liep, ik probeerde deze man (misschien wel vrouw) af te schudden wat dus niet te doen was. Had ondertussen een 500 meter afgelegd en nog hoorde ik het geklepper van een andere persoon vlak bij me. Nou, dat gaat wat worden, misschien een loper van een kortere afstand dan, anders zal het nog een harde strijd worden om te winnen, want toegeven werd er niet gedaan. Ik liep niks uit dus. Omkijken had ik geen zin in, hoewel het niet vreemd zou zijn dat wel te doen, je mag je toch in het begin van de wedstrijd jezelf orienteren op je tegenstanders? Na een dikke kilometer dan eindelijk het keerpunt, en het moment erachter te komen wie nou met me meelift. Hé, loop ik hier alleen??? Maar wat....?!?!? Tjezus! Heb ik me laten opjagen door mijn eigen borstnummer!! Die dingen waren gefabriceerd van een nogal dik plastic en dat klapperde wat tegen mijn lijf vanwege de harde wind! Wat een kalf ben ik! Maar wel goed om gelijk een enorm gat te slaan, dat dan weer wel. En had gelijk een goed tempo te pakken. Drie rondjes met een flinke wind. En tot tegenstelling van de weersvoorspellingen was het heerlijk om te lopen. Slechts enkele druppels tijdens de wedstrijd, niet vernoemenswaard. En met zulke schitterende wolkenpartijen is het toch geweldig hier onder te lopen, ik kan daar van genieten, ook tijdens een wedstrijd. Uiteindelijk ben ik als eerste gefinished, ondanks dat extra lusje dat ik had gemaakt, de harde wind en het af en toe lastige, maar mooie parcours over smalle kerkpaadjes, een redelijke tijd gelopen, zo rond de 43'30''. Degene die er niet waren, ook degene die beloofd hadden er te zijn hadden wederom geen gelijk. Een gezellige en leuke loop, natuurlijk met de hoognodige uitloop (in het café).
Nu op naar Roosendaal, helaas zal ik de komende week een stuk rustiger aan moeten doen. Want ik heb de smaak helemaal te pakken, laat mij maar gaan.....