Kreekloop Terneuzen

Een solo van 10km (nagemeten) in 34'43'', en de eerste plaats. Op een niet al te mooi geplaveid parcours, er zijn slechtere manieren om een woensdag-avond door te brengen. Dus dat wil zoveel zeggen, dat ik zeer tevreden ben met het resultaat. Het is wel verfrissend nieuw, dit bericht, na al het gezeik van mij de laatste tijd. Laten we zó de gekozen weg vervolgen, in de hoop op nog mooiere resultaten.
Ik hoop dat die resultaten volgende maand zich waarmaken. Zondag 2 oktober wil ik mijn best doen in de Singelloop. Noem het maar een kleine test hoe ik ervoor sta, zo stond ik aan de start van de Kreekloop. Behoorlijk druk voor een doordeweekse avond, had ook wel iets met het weer te maken vermoed ik. Perfect hardloopweer. Een aangepast parcours. Ik had al eens opgezocht wat ik daar de laatste keer had gelopen, maar dan moet ik verder terug gaan. De laatste keer heb ik immers Sandra de Block gehaast in de hoop op een mooie tijd. Daar is eigenlijk het parcours niet zo geschikt voor. Er liggen heel veel bochten op smalle paden die niet allemaal even egaal zijn. Veel doorgroeiende boomwortels, het pad gaat nogal eens op en af. Kortom, er zijn wel betere paden te verzinnen. Ook klopte toendertijd de afstand niet helemaal en werd er een stuk korter gelopen dan de beloofde 10km. Maar deze avond, door middel van wat extra rondjes op de atletiekbaan waar de start en de finish waren, kwamen we precies uit op 10km. Daarom heb ik geen vergelijkingsmateriaal. Maar zoals voor mij de wedstrijd verliep, kan het zijn dat behaalde resultaten uit het verleden geen garanties zijn voor de toekomst (geld dus niet alleen voor aandelen).
De koers, ik dacht veel te snel gestart te zijn, niemand ging namelijk met me mee. Dan moet ik ook door blijven gaan, als ik zo verwaand ben dat ik denk de hele meute vanaf het begin eruit te kunnen lopen. Twee en een halve ronde op de baan, voor het verlaten van de baan had ik al wat achterblijvers achterhaald. Dan de weg op, ik ken de route als geen ander en daar doe ik mijn voordeel mee. Waar ik een metertje kan afsnijden zal ik het niet laten. Omdat er overwegend op een smal fietspad met bebossing word gelopen zijn er niet veel kansen de bochten korter te nemen, eigenlijk is dat dan wel weer zo eerlijk voor iedereen. Allemaal evenveel meters. Ik ken het parcours, maar niet de afstand die gelopen is. De voorrijdende fietser gaf me uitsluitsel, ik bleek de eerste 3km rond de 10 minuten te hebben afgelegd. Dat dát een beetje te rap gaat, begrijp ik zelf nog wel. Tijd om wat verstand te gaan gebruiken. Het moment om eens te polsen hoe groot mijn voorsprong is, was bij een haventje langs de Otheense kreek waar omheen moest gelopen worden. Eigenlijk vanzelfsprekend, dwars door de haven is geen optie. Die voorsprong was geruststellend, maar had toch de drang deze winst te verruimen. Het keerpunt om dezelfde weg terug te keren, ongeveer 5km dus. Stom genoeg er niet op gelet wat mijn tussentijd was. Wel werd mij de tijd vermeld ná 7km lopen, 24 minuten. Na die eerste drie kilometer liep ik nu dus 3'30 per kilometer, had ik snel berekend. Dat ging me weer iets te langzaam, evenwel had ik nu ook te maken met wat tegenwind. Ik probeerde wat te versnellen, na elke bocht even stevig aanzetten doet toch goed. Mijn positie kwam niet meer in gevaar en kon solo de baan betreden. Hier nog twee rondjes te lopen alvorens te finishen. Na het eerste rondje kwam 50 meter voor mij Erik Goossen de baan op. Wat zal ik doen? Proberen Erik nog even te passeren? Moet te doen zijn, ik loop toch al de laatste 400 meter. Maar Erik liep wel behoorlijk door, had waarschijnlijk geen zin door mij nog eens gepasseerd te worden. Ik heb maar mijn verstand gebruikt, tenslotte liep ik op splinternieuwe wedstrijdschoenen die ik eigenlijk niet had ingelopen (doe ik trouwens nooit). Met wel een snelle laatste 400 meter kon ik de wedstrijd op mijn naam schrijven in eerder genoemde tijd. Toch ook niet helemaal voldaan, ik voelde mij iets te fit vlak na deze loop. Hoe krijg ik het nu eens voor elkaar om kotsmisselijk over de streep te vallen, natuurlijk wel na het behalen van een snellere tijd. Ik blijk (durf) niet al te diep te gaan bij een wedstrijd, iets wat ik soms wel kan verkrijgen bij een intensieve intervaltraining. Misschien iets om aan te werken, maar hoe?

Chemieloop

Hier in Zeeuws-Vlaanderen kunnen we er niet van onderuit. De pagina's lange voorbeschouwing/reclame in het Z/Vl advertentie blad over de Chemieloop die volgende maand rond Terneuzen gelopen word. Nog nooit zo'n campagne van die omvang meegemaakt. Dat belooft nogal wat!
Ik ben sceptisch! Wat gaat daar allemaal gebeuren? Wie komen daar aan de start? Er lijken wel lopers uit heel Nederland zich aangemeld te hebben. Komen er ook Kenianen? Onwaarschijnlijk, want over prijzengeld word geen woord gerept (of heb ik daar over heen gekeken?). Helaas geen deelnemerslijst, dan zou je al eens je kansen kunnen inschatten. Indrukwekkend dit alles, zowel op de site als in de krant. Er word heel wat geld tegen aan gegooid. Het is maar te hopen dat er veel ingeschreven zal worden, men heeft het blijkbaar nodig. Ga maar na €12,50 voor een, niet eens officiele, halve marathon vind ik vrij prijzig. Terwijl er heel wat enorme multi nationals zich opwerpen als sponsor, dan zou die wedstrijd toch eigenlijk bijna gratis kunnen zijn. Natuurlijk zijn wij hier behoorlijk verwend met inschrijfgelden varrierend van €3,00/€6,00. Als het eens duurder is, dan word het ook al vlug een KNAU-loop. En dan kun je ook iets met de gelopen tijd.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik wel al enkele malen meer heb betaalt voor een niet erkende loop, maar deze waren wel speciale loopjes. Die Alpe loop kostte ons ook €20,00 PP. Evenals de 20km van Brussel die per km dus een Euro kostte. Maar dat heb ik er dan voor over.
Maar nu, een loopje over het Dow-terrein (waarbij je trouwens nét niet buiten de omheining loopt, de fabrieken zie je nauwelijks), over de zeedijk waar ik slechte herinneringen aan heb omdat je de hele tijd schuin loopt (blesure) en een stukje natuurgebied dat nog in ontwikkeling is. Het lopen over en langs de sluizen en de aankomst in Terneuzen zijn dan wel leuk, maar toch...
Ik blijf sceptisch, ik hoop op een mooie deelname. Voor mij is het te kort dag, heb eerlijk gezegd wel getwijfeld, ondanks mijn gezeur. Ik hou het maar op de Bredase Singelloop, eerste zondag van oktober.

Toertje 'de France'.

Nou, het was Frankrijk wat de klok sloeg, de laatste twee weken. Ten eerste een weekend doorgebracht in Bouafle, een schilderachtig dorpje op een boogscheut afstand van Parijs. Carla heeft daar een neef wonen die onlangs de leeftijd van 50 jaar heeft bereikt. En dat vonden ze wel een feestje waard. Zodoende kregen ook wij een uitnodiging voor het feest dat twee dagen zou duren (geen half werk dus). We namen de uitnodiging gretig aan, je moet weten, ooit waren deze mensen begonnen met catering dat op dit moment een nogal behoorlijk uit de hand gelopen bedrijf is geworden. Met enkele kleine vrachtwagens word er door het land de catering verzorgt met o.a. een mobiele keuken en alles wat erbij hoort om een feest te organizeren. Kortom, heb je een stuk weiland of een enorme tuin en wil je iets dergelijks organizeren op locatie, dan word alles voor je verzorgd. Ook is er onlangs een feestzaal met een enorme tuin aangekocht. Een tweede gebouw op dit terrein met daarin enkele zeer grote professionele keukens en vriesinstallaties, het kantoor en zelfs een zelf ingericht museum maken dit alles tot een zeer indrukwekkend geheel. De verwachtingen zijn waar gemaakt, alles van het fijnste werd voorgeschoteld. Alleen waar die Fransen ook heel goed in zijn, is het maken van zeer slechte muziek. En daar werd ik behoorlijk mee geconfronteerd op de feestavond.

Dan een weekje een appartement gehuurd, en wel in het zeker niét schilderachtig dorp Alpe d'Huez. Natuurlijk met een doel, het lopen van de Alpe d'Huez 21. Een loop die ik al eens eerder had gedaan in zeer barre omstandigheden. Alleen had ik het nu zonder begeleiding te stellen, want Carla had besloten ook deze 14km te willen lopen. Dus zo stonden we klaar om de start te maken om 10 uur in de ochtend. Gelukkig een vroeg tijdstip, want de weervoorspellingen waren er naar met een beloofde 24 graden. Toch brandde de zon al redelijk toen deze zich boven de bergen vertoonde, en met weinig wind voor afkoeling kon dit vrij pittig worden. Nadat de wandelaars een kwartier voor ons waren gestart, konden wij ons ook gaan amuseren op die hellingen en 21 bochten van deze 'Nedelandse berg'. De onzin trouwens die die Hollanders op de weg hebben gekalkt, belachelijk en soms vol fouten, namen verkeerd gespeld...
Affijn, we wijken af. Ik was behouden gestart, ik wist toch wel dat in de eerste bocht ik direct het gevoel krijg alsof er een lasso om me heen word gegooid met daaraan een flink gewicht gebonden. Het is net als rijden met de handrem erop. De eerste hellingen, zwaar, en dan duurt deze rit nog zolang. Mijn doel om onder de 1h15 te lopen ging lastig worden met 22 minuten voor de eerste 4 km. Maar omdat deze eerste kilometers min of meer de zwaarste zijn, hoopte ik wel op een positief resultaat. Toch meldde zich de gemakkelijke kilometers zich niet aan, het bleef zwaar. Zelfs de relatief 'vlakke' delen van deze loop hielpen me er niet doorheen. Twee drankposten onderweg, en ik ben bij allebei gestopt. Even de spanning eraf, al was het maar voor 5 seconden. Een fietser of een schaatser kan zijn benen even stilhouden en uitbollen. Bij lopen is stilhouden direct stilstaan. Toch kreeg ik wel het gevoel van stilhouden en ontspannen toen ik door het dorpje Huez liep. Het loopt daar eventjes vlak en dat voelde als een verlossing. Daarna begon de pret weer en ik vroeg me voor de zoveelste maal mijzelf af wat hier nu leuk aan is? Natuurlijk, voor de getrainde mensen hier, die met 14 per uur naar boven rennen zijn hiervoor getraind. Meerdere malen had ik de gedachte, 10x liever de Kustmarathon te lopen. Liep ik onderaan de berg nog in de schaduw tussen de bomen, op een gegeven moment is dit ook gebeurd en loop je in de volle zon. Ik hoor het nog, 'in de middag 24 graden'. Maar dan zou ik al klaar zijn met lopen. Het voelde nu al als 30 graden, en ik was nog bezig. Wel dankzij dit weer dat er meer supporters aan de weg stonden, in tegenstelling tot mijn vorige editie met hagel, natte sneeuw, onweer en een temperatuur rond het vriespunt. Dus die aanmoedigingen deden wel goed. Dat ik mijn tijd zeker niet ging verbeteren was drie kilometer voor de finish voor mij duidelijk. Ik kon alleen mijn positie verdedigen en kon nog een loper passeren en kwam binnen in 1h18'20'', 28ste plaats, een tegenvaller. Nadat ik wat was bijgekomen, mezelf had bijgetankt (er was werkelijk van alles te krijgen bij de verzorging, van water tot voedingsgel, cola, vers en gedroogd fruit, name it), ging ik Carla maar eens tegemoet lopen. Ik nam me voor een behoorlijk stuk naar beneden te lopen als een tegemoetkoming aan mijn falende resultaat. Zover kwam ik dus niet, Carla kwam tot mijn verrassing het dorp al ingelopen en had slechts nog 1,5 km te gaan. Ik ben natuurlijk meegelopen en Carla kwam binnen in 2h09'06''. Met het weinige trainen van Carla de laatste tijd, zou ik het helemaal niet vreemd hebben gevonden dat ze zou zijn uitgestapt, dus ben ik wel trots op haar prestatie. Zelf dacht ik er namelijk wel over om de wedstrijd te verlaten.
Nu hadden we nog één probleem, de auto stond nog beneden. Natuurlijk had de organisatie voor alles gezorgd, dus ook voor vervoer vóór de wedstrijd met bussen richting start. Maar dat wisten we ook pas toen we al onderweg waren. Toch wat te weinig informatie gekregen bij de inschrijving, wel jammer want in plaats daarvan een tas met promotierommel waar je niks aan hebt. Wellicht rijd er dan ook wel weer een bus naar beneden, maar had geen zin dit uit te zoeken. En omdat ik een tegenvallende tijd had gelopen, dus niet moe kan zijn, besloot ik zelf de auto op te halen. En dus 14km de berg afrennen, weer eens iets anders. En aangezien de auto een stuk verder stond geparkeerd zou het zo'n 15km uitlopen worden. Nou, die hellingen aflopen is ook gene zever. Het is opletten niet te snel te gaan lopen, dus af en toe moest die handrem er ook weer op. Ik kon nu wel meer genieten van het uitzicht, en dat was maar goed ook, want wat duurt zo'n 14km toch ook weer ontzettend lang om uit te lopen. Bergaf heb ik 53'26'' gelopen over dezelfde afstand. Trouwens, het record is 53'43'' bij de mannen, 1h05 bij de vrouwen (geen Afrikanen), deze dag was de snelste tijd 1h01'21'' en bij de wandelaars 1h22'06''.
Nu weet ik niet of hier nog een vervolg van word gemaakt, want ik had het al gezegd, nog 10x liever de Kustmarathon. En daarvan heb ik ook zo mijn gedachten....

Loslopen

Enige onzekerheid bij mij, toen ik aan de start stond van de 71ste Boulevardloop in Vlissingen. Ik hoopte maar niet al mijn kruit te hebben verschoten bij de loop van afgelopen zondag. Min of meer vanwege sociale...tja...verplichting is zo'n zwaar woord, maar ik wil toch ook starten in de Eerste Pannenkoekloop in het grensdorp Overslag. Mijn ervaring met deze loop in het verleden is dat er in het algemeen een behoorlijk sterk deelnemersveld aan de start staat. Maar nu met een nieuwe organisatie is het afwachten. Ik had voor mezelf beslist alleen te gaan voor de eerste plaats. Als dit niet lukt, loop ik verder uit in een lekker tempo met de focus op de loop in Vlissingen. Ik was vlot weg, en liep wat uit op de volgers. Na een kilometer kreeg ik toch gezelschap, was ik te overmoedig gestart of waren deze mannen wat rapper gaan lopen? Duidelijk werd wel dat het lopen voor de eerste plaats niet langer nodig ging zijn, Maarten van de Sompel liep vrij soepel naar de eerste plaats, gevolgd door Peter de Petter. Tegen Peter heb ik al vaker gelopen, vandaag was hij de sterkere. Op de vraag van Peter na de finish of ik misschien niet in vorm ben, kan ik alleen antwoorden dat dit zeker niet het geval is. Ik maak mijn trainingen als nooit tevoren, dus met die vorm mankeert niks. Dus ik ben in goede vorm, waarom zou Peter dan niet in nóg betere vorm zitten? Een verloren wedstrijd of een stevige training? Een duurloop kan ik het niet noemen, met 16 per uur op 13,5km. Ik had deze dag eigenlijk een duurloop van 18km bij 15 per uur te doen, ik denk dat dát ook net zo zwaar had aangevoeld.

Vlissingen, 19h30, een mooie avond met een blauwe hemel. Terwijl het thuis grijs en nat is geweest voor zowat de hele dag. Het is hier druk met lopers, dat het lopen meer aanspreekt aan deze kant van de Schelde dan bij ons is wel duidelijk. Ik heb er zin in, me druk maken voor een eerste plaats is in ieder geval niet nodig. Ook in mijn categorie is dat niet nodig, Armand vd Smissen is een graadje te groot. En er werd hard gestart, met natuurlijk de nodige favorieten op de eerste plaatsen. Tim Pleijte liep al vlug solo, de rest had te volgen. Ik had aansluiting bij het achtervolgend peloton, maar moest lossen bij de eerste doorkomst, helaas. Van daar af was het een solorace. Nog een geluk dat de afstand met 7,2km vrij kort was. Maar ook het peloton viel uit elkaar. Daarvan kon ik nog Kevin de Pagter achterhalen, terwijl ik zelf al eerder door Martijn de Kok was achterhaald. Het blesureleed van Martijn is daarmee ook verleden tijd, zoveel is duidelijk. En met ruime verschillen tussen de lopers had ik niet meer te proberen nog een positie op te schuiven, ook achter me had ik niks meer te vrezen in de laatste honderden meters. Met 25'04'' werd ik na deze 7,2km afgeklokt op dit schitterende rondje, nog goed voor een klassering in de top 10 met een 9de plaats. Niet verwacht, en dat maakt me wel hoopvol voor de toekomst. In 2008 had ik al eens eerder deze loop gedaan, ik was toen een seconde langzamer.
Er zijn wel wat vóórs en tégens aan dit resultaat:
-Toen was het een zeer warme dag geweest, zelfs s'avonds aan de boulevard was het nog broeiend warm, dus toen wat minder snel.
-Ik moest toen wel meer strijd leveren om mijn positie te behouden, met een lange eindsprint tegen Theo Rabout, dus toen een opgejaagd tempo.
-Ik was wel 3 jaar jonger, en op mijn huidige leeftijd.....dus nú slomer.
-Ik had nu minder strijd te leveren, moest het overwegend alleen doen.
Kortom, ik ben er nog niet uit. Wel ben ik wat zekerder als het aankomt op het lopen van een halve marathon. Sommige jongens die hier vóór mij zijn gefinished hebben mijn PR op deze afstand (nog) niet gehaald. Zal ik me daar maar meer op gaan toeleggen, lijkt me meer mijn roeping.