Hardleers

Een zwak moment...
In dubio staan om wel of niet van start te gaan in Axel, het is mooi weer, ik moet nog interval trainen, Carla gaat lopen in Axel, volgende week moet ik pas presteren, ik wil graag mijn nieuwe schoenen nog eens goed testen....
En zo zijn er voors en tegens om wel of niet een wedstrijd te lopen. De zwakte sloeg toe, kreeg de overhand. Carla heeft een nieuw 2dehands fietsje, een koersvélo en wil deze wennen met naar de wedstrijd in Axel te fietsen. Ik zal maar mee fietsen, en ga dan ook gelijk de wedstrijd meelopen. Mét het voornemen, als er ál te sterke lopers mee doen, ik niet ga forceren om proberen te winnen. Ik loop mee met de kopgroep en daarmee basta. Ik ga het startveld na en schat Benjamin Gerrits in als de snelste loper van de meute. Als het veld gestart is, word er direct fiks hard doorgelopen. Ik verwacht niet dat dit het tempo zal zijn dat word aangehouden, kijk rond me, de oranje startnummers zijn voor de langste afstand. Eén man is weg, een loper voor de 5km. Ik blijf bij de langste afstand, waarbij het niet lang duurt (ongeveer een kilometer) tot alleen Benjamin overblijft om samen met een man van de middenafstand verder te lopen. Ik blijf op kop lopen en merk op dit tempo lang vol te kunnen houden. Toch gaat het allemaal wat sneller dan dat ik had gehoopt, Benjamin loopt nou eenmaal lekker door. Af en toe valt er even een klein gaatje, met mezelf even in te houden kan Benjamin vlug terug aansluiten. Een rotzak dat ik kan zijn, ik kan het niet laten toch af en toe wat speldeprikken toe te dienen. Een gesprekje aanknopen, blijven aanpraten, vragen stellen, een tussensprint bij een drankpost met de mededeling dat ik even wat ga drinken, dat alles om Benjamin te laten zien dat dit zgn een tussendoorloopje voor me was. We liepen tenslotte met een gemiddelde van méér dan 16 per uur op 12,2km, dus dat is voor mij ook al geen training meer. Ik kon wel vrij ontspannen lopen, en stelde Benjamin voor om de laatste kilometer het tempo rustig op te voeren. Dat was er net even teveel aan voor hem, er viel een te groot gat. Ik hield me even in en stelde voor na de laatste bocht er een sprint van te maken. Vind ik zelf ook wel eens leuk, en ik wist tenslotte niet of Benjamin nog een goede sprint eruit kon persen. Het zou hem in ieder geval niet meevallen, als er gesprint moet worden, kan ik nogal eens fiks uit de hoek komen. Het werd een chaos, een enorme Volvo die net aan het uitdraaien was blokkeerde de gehele weg, er reed een bejaarde met een scootmobiel, er liepen lopers van de middenafstand die net finishten, er was dus net genoeg ruimte om er doorheen te wringen. Dus van een echte eindsprint was geen sprake, jammer. Ik had wel het geluk op kop te lopen, dus kwam ik als eerste over de streep. Dat had ik wel op voorhand gemeld, ik wil best haas spelen, maar als ik kan winnen zal ik dat niet laten.
Dus heb ik eigenlijk vandaag te hard gelopen, 45'15'' op 12,2km is gewoon geen training. Ik denk (hoop) niet mijn kruit te hebben verschoten, ik voelde me na de finish nog heel fris en ga er vanuit morgen wel mijn gewone training te herpakken.