Vooraleerst..

..bedankt voor de steun en reacties op het overlijden van Carla haar vader. Het medeleven heeft goed gedaan, het is allemaal al heftig genoeg, het accepteren is een kwestie van tijd.

'Life goes on', er word ook gelopen. In die ellendige week was het eens goed af en toe een frisse neus te halen, en met looptrainingen ontbreekt het hier niet aan. Ik bouw weer mijn kilometrage op tot 100km per week, op dit moment kom ik tot ruim boven de 70km. Afgelopen week was een beetje rare week, met woensdag een Coopertest die mij wat tegenviel. Ik had gehoopt eens meer dan 3700meter te lopen, maar bleef steken op 3675m. Het is wel enige tijd geleden nog eens 'geCoopert' te hebben, dus ik heb nog niks van mijn snelheid moeten inleveren op die jaren. Dat valt dan weer niet tegen. Heb ook niet echt naar deze test toegewerkt, ik vind ook niet dat ik dat moet doen. Ik vind dit echt een test om tussen de gewone trainingen door dit mee te nemen. Ik heb me de rest van de week lekker kunnen uitleven, nog een fikse duurloop op vrijdag-avond. En om één of andere reden gaat trainen op deze dag mij nooit goed af. Zou het de vermoeidheid zijn op het einde van de werkweek die mij parten speelt? Maar vooruit, uiteindelijk heb ik met die duurloop inclusief uitlopen een halve marathon binnen 1h25 gelopen. Het kan beroerder...
Dan...natuurlijk! Eén van de meest nutteloze wedstrijden gelopen die er bestaan. Dwars door de Zwingeul. Ik heb nooit het nut begrepen van deze loop. Het totale afzien door een beetje door loszandduinen op en neer te hobbelen. Van hardlopen is af en toe geen sprake meer. Jezelf naar boven heisen met behulp van het welig tierende helmgras (sterk spul). Af en toe een onverwoestbare Duitse betonnen bungalow op je weg, struikgewas, konijnenpijpen (niet die Antwerpse, maar die originele, gecreëerd door wortelvretende creaturen), zeiknat diep water (de Zwingeul dus) én op het onchristelijke 10h30 op de zondagmorgen om hier present te zijn! Uiteraard op vrijwillige basis, want wat blijft het een schitterende loop in een magnifieke omgeving met een schilderachtige hemel op basis van in de boven de Noordzee voorbijdrijvende dreigende bewolking. Tijdens de loop geen druppel gezien, op zweet na.
Iets te snel gestart, ik liep op wat meters vooruit. In tegenstelling tot vorige jaren had ik het parcours niet verkend. Het is wel zo handig even de wetenschap te beheersen wáár de Zwingeul doorwaad diende te worden. Nu was ik hopeloos op zoek waar dit afzetlint was geplaatst, ook de mensen die hier steevast positie hadden genomen om het spektakel van doorwadende zotten mee te maken kon ik niet ontdekken. Theo Rabout hielp me uit de nood nadat ik wel héél ver uit koers begon te raken, hij riep me terug. Daar ging mijn winst, ik sloot me aan bij Theo en Erik Cappon. Na een tijdje over het strand moest Erik eraf, het was Theo en ikzelf die het lijdende (geen typefout) peloton bepaalden. Over het strand lopen was goed te doen, hoewel het zand er vrij lossig bij lag. We werkten goed samen door om de beurt kop te doen, er stond hier toch een redelijke bries. Op het moment dat we het strand verlieten om door de duinen (Dodemanspad) de wedstrijd te vervolgen, moest Theo lossen. Het was ieder voor zich, trouwens, op dit gedeelte van het parcours heb je toch niks aan mekaar. Het is vanaf nu gewoon klauteren en overleven, links, rechts, naar boven, naar beneden, springen en goed op de route letten die zeer goed en ruimschoots met afzetlint stond aangegeven. Af en toe, op een hoog punt was even te zien waar de finish zich bevond. Dat viel in het begin behoorlijk tegen, zo ver het nog was te gaan. Toch, als je zo lekker bezig bent, de tijd schiet goed op, en ook het pad dat nog afgelegd moest worden werd zienderogen korter. Vrij onverwacht kwam de verlossing weer het vlakke strand te betreden, richting de Zwingeul, nog altijd koud, breed en nat. Rechtstreeks naar de finish, ik kende mijn voorsprong niet. Heb bewust niet omgekeken, maar hoorde de aanmoedigingen die Theo (of iemand anders?) kreeg toen hij (zeker geen meisje, die zijn natuurlijk te zwak zo vlak achter mij te lopen) door het water kwam gelopen. Niet te ver achter me, maar ver genoeg om geen zorgen te maken. Toch heb ik versneld, de kans om deze loop binnen het half uur te verlopen lag binnen bereik. Dus liep ik binnen in 29'38''. Een stuk sneller dan wat ik ooit hier gelopen had, maar eerlijk is eerlijk, het parcours was wel een stuk korter dan vorige edities. Toch ben ik heel tevreden, ik heb de winst, heb Theo op ruim een halve minuut gelopen en er was een mooie deelname. Voor een zondagochtendloop zijn 80 deelnemers geen slecht resultaat. Het was vroeg opstaan, maar dit loonde wel de moeite.
Ik mag nog één week volop trainen, daarna zal het moeten gebeuren.
Breda...Singelloop