Gedachtegang en twijfels

Vol zelfvertrouwen stond ik aan de start voor de alternatieve Eugene Vink memorial loop in Westdorpe. In tegenstelling tot voorgaande edities werd deze keer gekozen rondjes in het dorp te lopen. Dit omdat het rond de polders van Westdorpe eenvoudig niet te lopen was vanwege de aangereden sneeuw. Dat spijt me wel, de ronde van bijna 15 km ligt me wel, en zou voor mijn voorbereiding van Cadzand me beter uitkomen.
Die rotsneeuw ook, ik heb deze week voor de aardigheid eens uitgezocht of die witte bagger ook maar enigszins van nut zou kunnen zijn. Ik heb het niet kunnen ontdekken. Het enige wat ik kan bedenken dat het in bepaalde extreem koude gebieden bescherming zou kunnen bieden aan de vegetatie. Nederland behoort niet tot zo'n gebied waarbij die sneeuw nut kan hebben aan dit isolerend effect van Moeders natuur vreemde kronkel. Sneeuw, de eerste vuiligheid die alleen maar tot last is. Komt nog bij dat er regelmatig aan me gevraagd word of ik al veel mooie foto's gemaakt heb van die besneeuwde taferelen.
Natuurlijk niet!!! Ik ga niet een beetje van die fucking kalenderfoto's maken!!! Zolang de smeerlapperij nog op straat ligt, houd ik mijn camera nog in het vet.
Terug naar de topic, het hardlopen. Of wat er voor door kon gaan. er waren één, twee of vier ronden te lopen. Uiteraard koos ik de langste afstand. Na een voortvarende start met de eerste kilometer in 3'09'' begon ik wat in te binden. Niet dat dit vrijwillig gebeurde, het moest gewoon. Nu was die kilometer ook wel vrij snel, ik had liever nog iets langer dat tempo willen aanhouden. Toch was de 10'40'' nog niet zo tegenvallend voor de eerste ronde van 3200 meter. Daarna kwam de klad erin, met zelfs de 6de en 7de ronde enkele seconden boven 3'40''. En dat, nadat ik me al had verbaasd over het gemak dat Sander Verminck mij zo gemakkelijk was gepasseerd al in de eerste kilometers. Samen met een voor mijn onbekende loper sloten zij de eerste ronde af, net voor Frederic de Backer die de kortste afstand liep.
Na die te trage kilometers kwam ik tot de conclusie dat dit zo niet langer kon, ik had het plan maandag nieuwe schoenen te bestellen maar ga dit nog even tot na de halve marathon uitstellen. Mocht dat ook zo abominabel slecht gaan, dan vraag ik me af het nog wel zin heeft lichtgewicht schoeisel aan te schaffen. Wat gebeurt er met me dat het me niet meer zo goed afgaat tijdens de wedstrijden? Terwijl de trainingen anders doen vermoeden, deze zijn pittiger geworden dan pakweg...vijf jaar geleden. En ik heb minder moeite dan toen mijn trainingen af te werken. Sterker, regelmatig voer ik mijn intervals uit langs de Staats Spaanse Linies bij fort St.Jacob dat ook gepasseerd word tijdens de Z.Vl. Marathon. Een rondje van ongeveer 550 meter dat glooiend verloopt. Dus maak ik het voor mezelf ook niet gemakkelijker deze dáár uit te voeren.

Dus wat me nu zo trager maakt, dat maalde door mijn kop tijdens de loop. Ik kreeg wel na die aanfluitende beide kilometers mijn adem enigszins terug en liep weer ruim onder 3'40''. Ik kwam zelfs tegen de drie en een halve minuut te lopen naar het einde toe, ook wel omdat er voor mij positieve informatie vanaf de zijkant en tegemoetkomende lopers werd meegedeeld betreffende de verwikkelingen aan het front. Vanwege de veel gedubbelde lopers was ik zelf het zicht kwijt wat er voor mij gebeurde, maar het bleek dat Sander blijkbaar teveel hooi op de vork had genomen en nu moest boeten voor deze over-geestdrift. Tijdens de laatste ronde, bij de beklimming van de helling van de Sas van Gent brug kreeg ik in de gaten dat de voorsprong van beide lopers nog niet zó schokkend groot was. Als eerste liep nu de 'onbekende', Sander was ik al behoorlijk genaderd. Normaal gesproken was het gat veel te groot om op deze nog te lopen korte afstand te overbruggen. Toch ging ik ervoor, en kon op een kleine 500 meter vóór het einde aansluiten bij Sander. Ik besloot eventjes me achter Sander te verbergen vanwege de stevige wind, en vanwege het feit ik wel veel uit de kast moet hebben halen Sander te achterhalen. De laatste 200 meter heb ik dan met een sprint Sander achter me gelaten om dan nog als tweede te finishen. Afstand was 12,75 km gelopen in 45'20".
Dat dit niet echt indrukwekkend, en voor mezelf zelfs teleurstellend was hoef ik niet uit te leggen. Ik had mezelf sneller ingeschat in plaats van een gemiddelde van 16,9 per uur.
Maar goed, ik moet ook nu nog niet pieken, dat moet pas over twee weken, wist Carla me te vertellen. Oké, maar voor het zelfvertrouwen zou het wel fijn zijn geweest dat ik de loop wat vlotter had afgelegd. Ik heb zelf geen idee wat er tegen is gegaan, maar laat ik hopen Cadzand beter te verwerken. De kans zal wel groter zijn bij een aangenamer temperatuur te lopen. Deze winter zal toch niet zolang aanhouden, zeker?