Dubbel gevoel...

...waarbij het negatieve de boventoon voert. Ik wil het niet onder stoelen of banken steken, maar het steekt als een loper mij op meer dan een halve minuut loopt terwijl ik betreffende loper in het verleden ruim op afstand liep. Laat ik ook reëel zijn, Sander Verminck heeft heel veel progressie gemaakt. Voor de start van de Stadsloop in Biervliet had ik Sander al opgemerkt, maar met de marathon die Sander pas geleden had gelopen dacht ik niet veel te duchten te hebben. Dan waren er wel anderen die voor mij de pret gingen bederven. Veel onbekende gezichten, dus dan weet je nooit wat er tussen zit. Ik ging voor de winst, ik voelde me ook wel goed ondanks de vrij zware trainingen waarvan de laatste ik nog op maandag had uitgevoerd. Moest ik misschien toch maar niet gedaan hebben, achteraf gezien. Verrassend waren ook de aanwezigheid van Remy Vasseur en Adriaan van Keulen. Het werd al iets lastiger als favoriet (blijkbaar) mijn rol waar te maken. Zeg maar 'mission impossible'. Toch geef ik me niet gewonnen, zeker niet op voorhand. Daarom startte ik maar op snelheid, met de eerste kilometer in 3'13". Ook kilometer twee in 3'18" verliep voorspoedig, ondanks het enorm bochtige parcours door de smalle straatjes van Biervliet. Ook het feit dan zowat geen meter vlak liep, wat heel bijzonder is in het Zeeuws- Vlaamse platteland maakte een snelle wedstrijd lastig te lopen. Ik liep behoorlijk, maar was niet opgewassen tegen Sander en Adriaan die ik tot mijn spijt langzaam van mij zag uitlopen. Kwam daar ook nog Remy Vasseur uit het niets mij voorbij, zag ik al helemaal een podiumplaats aan mij voorbij gaan. Ik bleef redelijk zicht houden op deze uitlopers, werd aangemoedigd vanaf de kant om zeker aan te sluiten.
'Chasse patate', riep ik terug.
'Niks chasse patate, doorgaan!!', kreeg ik terug.
Och, niet dat ik niet wilde hoor, maar ik liep al op mijn uiterste en kwam zeker niet meer terug. Op het eind van de vierde ronde kreeg ik enigzins weer zicht op de derde plaats toen blijkbaar Remy meer aan het uitbollen was dan dat er werd hard gelopen. Omdat er al veel gedubbelden rondliepen, zou ik misschien nog onverwacht kunnen toeslaan. Evenwel, die aanval kwam te laat en moest ik tientallen meters toegeven en genoegen nemen met een vierde plaats.
Een mooie prestatie van Sander die de overwinning voor zich op eiste. Een tegenvaller voor mij, Sander die ik altijd achter me liet en twee triatleten vóór me wat ik ook niet goed kan hebben. Ik bedoel, deze mensen moeten wel bedreven zijn in drie verschillende takken van sport en er is altijd wel één discipline waarbij ze sterker voor de dag komen. Maar moeten uitgerekend nu deze twee in het hardlopen zo getalenteerd zijn?
Conclusie, ik heb snel gelopen. Nooit heb ik deze loop zo snel uitgevoerd met een gemiddelde van boven de 17 per uur. In tegenstelling van vorig jaar bleek het nu wel precies 10 kilometer te zijn die ik in 35'18'' heb gelopen. Op zich helemaal niet verkeerd, zeker met de parcourkennis in acht nemend.
Ik neem me wel voor wat meer wedstrijdjes te lopen. Dat wedstrijdtempo kun je uiteraard alleen aannemen tijdens een wedstrijd, en daar ontbreekt het mij ook wel aan. Ik geef nog niet op, hoewel ik gisteravond......