zondag 10 november 2013

Dat we er bijna zijn....

...nog niet helemaal, maar kan er niet veel meer aan veranderen. Daarvoor is het tekort dag. Na drie maal van tas te zijn verwisseld kon ik eindelijk op weg richting Axel voor deelname aan de Erpelkappersloop. Ik zou in eerste instantie de auto nemen, maar de weersvoorspellingen waren niet al te best, en ik heb een hekel om een kletsnatte auto terug in de garage te parkeren. Dus op de fiets, vandaar de beslissing om de rugzak erbij te pakken die weer werd verwisseld voor een fietstas. Ik kan mezelf zo lekker bezig houden, hé. Daarbij, die 7 á 8 kilometer zijn wel te fietsen, heb ik gelijk een warming-up te pakken. Ik kwam dan wel wat laat aan in Axel, en het bleek nogal behoorlijk druk te zijn bij de inschrijvingen. Fatsoenlijk inlopen kon ik wel vergeten, had nog een klein kwartier voordat de start werd gegeven. Gelukkig bleef het tot nu toe droog, als het onderweg gaat regenen vind ik dat niet zo'n probleem.
Er zou een nieuw parcours gelopen worden, een route die me wel bekend is dus wist wat te verwachten. Minder zeker was ik van mijn eigen vorm, na die uitstappen richting crossen in Aardenburg en Hulst. Ik had niet het gevoel daar goed tot uiting te komen. Ik had hier in Axel dan ook al bekenden gezien die ik zeker vóór me achtte. Mijn plan was zeker de eerste 10 kilometer van de bijna 13 onder 3'30/km te lopen. Hoe het dan zit met de schikking zal me zorg zijn. Nou, tot 6 km kon ik ruim mijn doelstelling bereiken. Maar tot mijn verbazing liep ik in zo'n positie dat de winst voor mij niet helemaal onbereikbaar bleek. Van een toch wel redelijk omvangrijke groep bleven alleen Sander Verminck, Jordi van Guyse en ik zelf dus over. Terwijl Jordi af en toe behoorlijk aan een elastiek hing en twee maal moest lossen. Ik bemerkte ook een terugval in tempo, maar had geen behoefte om dit terug op te pakken. Als ik voor de eerste plaats wil gaan, kan ik maar beter de krachten wat sparen. Na 8 kilometer kwamen we voorbij de finish om daarna nog een ronde van 5 kilometer uit te voeren. Hierbij kwamen we eventjes op een helling te lopen en kon het niet laten even de boel uit te testen. Sander was hierbij slachtoffer, maar ook Jordi moest een metertje of wat laten om daarna bij me terug te keren. Eventjes een streep door de rekening, ik ging daarvoor maar wat temporiseren. We liepen allebei gemakkelijk, kwamen zelfs nog in gesprek. Met nog een goede twee kilometer voor de boeg begon de strijd wel op te rakelen. Ik liet Jordi het tempo bepalen wat nu niet echt traag meer ging. Een versnelling van Jordi die ik kon beantwoorden. Ik hoopte vurig op een eindsprint 200 meter voor de finish, dan zou het me wel lukken. Helaas liet Jordi het niet zover komen, een tweede versnelling die teveel voor me werd deed me de das om. Ik had nog even de hoop dat Jordi zich volledig zou opblazen en ik terug zou kunnen keren om het dan af te maken in een laatste eindsprint. Maar daarvoor was het ontstane gat tussen ons te ruim om dit nog op te vangen. Heb natuurlijk nog een poging ondernomen, maar de beslissing was al gevallen. Ik had het te doen met een tweede plaats en natuurlijk een wrang gevoel. Op die laatste stomme 400 meter (nog niet eens) heb ik laten aankomen. Daar kan ik niet overuit. Aan de andere kant heb ik vrij spaarzaam gelopen en toch een gemiddelde van 3'29/km gelopen, waarover ik heel tevreden ben. In Nijmegen zal ik me waarschijnlijk niet druk hoeven te maken over een eerste plaats, dus daar is het gewoon van begin tot het eind volgas (met verstand). Niets is onmogelijk, ik geloof zelf in een PR als alles goed valt. Met dat in mijn achterhoofd sta ik al zelfverzekerd aan de start, en dat is al half gewonnen.                            
Nu nog 15 km lopen....mag er 51'30'' over doen.

2 opmerkingen:

  1. Hey Edwin, ik heb ooit op Heikant eens tegen Jordi en zijn vader Rudi gelopen. Als je denkt dat je ze gaat kloppen, dan spelen ze meestal met je voeten! Voor hen is gewoon spel dat ze spelen, daar hebben ze plezier in! Nu is het voor Rudi wat moeilijker omdat hij wat ouder is, maar het zal me niets verbazen dat Jordi zand in je ogen probeerde te strooien.
    Is natuurlijk wel leuk als je zoveel over hebt dat je nog wat kunt spelen.
    groet Benny NL

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mnjaah, ik moet wel zeggen dat ik niet echt onder de indruk ben van Jordi's prestaties de laatste tijd. Dus weet ik niet zeker of ik wel zo kansloos was...

    BeantwoordenVerwijderen