Voor de achtste maal stond ik aan de start om de Nijmeegse 7 heuvelen te bedwingen. Heb het even op Atletiek Zeeland moeten opzoeken, want zelf was ik de tel kwijt. Die eerste keer in 2006 liep ik in 53'05'', Michel Schrier en Miquel van Tongeren kwamen ná mij binnen. Een uitslag om in te lijsten. Zeven maal in het 'grijze vak' mogen starten en nee, dat grijze vak slaat niet op het, voor het hardlopen althans, mijn aanzienlijke toegenomen leeftijd. Het grijze vak is bestemd voor lopers die onder een bepaald tijdslimiet op een bepaalde afstand kunnen afleggen. Ik behoor tot de gelukkigen die dat nog voor elkaar krijgt en met enige trots zeg ik dat dit me met behoorlijke speling lukt. Ik mag bv 1h17'45'' lopen op een halve marathon voor de gratis deelname in Nijmegen. Breda's halve (niet de gemakkelijkste) liep ik in 1h17, dus....
Behoorlijk zeker van mijn zaak omdat ik redelijk getraind aan de start stond. Het was wat fris en er hing enige mist wat mij toch wel enige parten speelde. Vond de omstandigheden niet ideaal, maar niemand minder dan Gerard Nijboer(!) had me persoonlijk verzekerd dat dit geen obstakel zou zijn voor het verloop van een goede race. Geweldig en een eer om een gesprek te mogen hebben met een coryfee van de Nederlandse hardloopsport.
Dus welgemoed van start voor de 30ste uitvoering van de 7-H loop met het plan nu eens de eerste 5 kilometer rond de 17 minuten af te leggen. Het werden er 17 minuten en 30 seconden. Beetje een tegenvaller omdat ik de eerste kilometers toch rond de 3'20''/km had gelopen. Dat vals plat is dus werkelijk zo vals als de neten! Traditioneel ondertussen, het recupereren na deze smeerlapperij met een mooi vlak stuk voordat het gesodemieter begint op de Zevenheuvelenweg. Eigenlijk betekend dat ook dat het einde nabij is, het parcours word zo afwisselend dat de tijd voorbij vliegt, in tegenstelling met het tempo dat nu word gehandhaafd. Hoewel, met een tussentijd van 35 minuten op de 10 kilometer liep ik zo vlak als het Zeeuws landschap, dus zo verduveld ging het nog niet. Een PR had ik al niet meer in gedachten, andere dingen wel. Vooral tijdens de bestorming van de heuvelen kon ik de gezichten voor me halen van de Tourrijders die ondanks hun voltijdse trainingen het ook niet cadeau kregen op de flanken van de Mont-Ventoux. Dus waarom zou ik dan niet mogen (moeten) afzien tijdens mijn beklimmingen. Waarachtig dat dit soort voorstellingen mij een 'push' gaf, ik bemerkte werkelijk dat ik afstand nam van mijn medelopers. Het was ook niet dat ik me te pletter liep, want de laatste kilometers richting finish kon ik mijn gemiddelde van 3'30/km terugbrengen naar 3'28''/km. Oké, in het verleden heb ik de laatste 5 kilometer weleens ergens in de 16 minuten gelopen, maar nú net in de 17 minuten is nou ook niet om het schaamrood op de kaken te krijgen.
Tevreden, heel tevreden kan ik terugkijken op een geslaagde editie met een aangenaam verblijf in Nijmegen in hotel Mercure, slechts een paar 100 meter van de startplaats verwijderd. Ook een aangenaam ontvangst bij de ABN-AMRO waar we vanuit de kantine van deze bank een schitterend uitzicht hadden op de start- en finish plaats (was daar ook waar Gerard Nijboer zich aan mij voorstelde, alsof ik niet wist wie hij...). Helaas dom genoeg geen fotocamera bij me om dit uitzicht vast te leggen, slechte zaak voor een aspirant-fotograaf natuurlijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten