Door het verstrijken van de tijd loopt parallel het met rasse schreden naderen van de voor mij zeer vermaarde hoofddoelen op het vlak van de wegatletiek. Om met de deur in huis te vallen....
Ik doel uiteraard op de Antwerp 10 Miles en op de 20 km de Bruxelles. En omdat de laatste tijd het behoorlijk kachelhout was wat ik produceerde met die gemiddelde van 25km trainingsarbeid per week had ik toch wel de behoefte om ook eens wat wedstrijdkilometers te belichamen. Daarmee had ik de beslissing om van start te gaan in Sas van Gent genomen ondanks de wetenschap een achterstand te hebben opgelopen met die knie perikelen wat nu gelukkig voltooid verleden tijd mag genoemd worden. Toch die vrees...dat het weer de kop opsteekt. Met mijn voornemen direct te stoppen als er maar iets van gewaarwording word geconstateerd. Ik maakte me daarover trend geen zorgen, met de afgelopen baantraining op woensdagavond in het hoofd. Weer eens een fraaie 20 x 200 metertjes afgeraffeld in plusminus 37 seconden. Ook wil ik van de gelegenheid gebruik maken om reclame te maken voor mijn Mt. Ventoux gebeuren. Helaas loopt dit niet helemaal soepel wat het doneren betreft. Oja, ik heb het minimumbedrag wel bereikt, maar er kan uiteraard nog bij. Het aanschrijven bij firma's en bedrijven is hopeloos, er word geschermd met de hedendaagse economische weerslag wat dan connecteert met een stopzetting van sponsoring c.q. doneren. Toch vraag ik niet veel, een tientje per bedrijf zou al mooi zijn. Uitzonderingen daar gelaten, zoals Johnnie Harms tegelwerk uit Axel. Hoefde niet eens na te denken en schonk €100, mooi toch?
Terug naar de wedstrijd, die er geen was. Minstens een 3'40/km waar ik mijn zinnen op had gezet. De eerste kilometers een haalbare zaak, nadat Sander Verminck eenzaam voor een soloproject had gekozen. Oké, ik liep dan tweede plaats met toch een stille hoop...die ik al snel kon laten varen. Sander werd steeds kleiner, mijn kilometertijden steeds groter. Zelfs meewind ging ik richting de 3'40 en wist al voor de tiende kilometer dat mijn doel niet haalbaar bleek. In de open polder rond Sas had de stevige wind vrij spel, kon nog net bespaard blijven van een hevige onvrijwillige wasbeurt. Maar wat een spectaculair wolkenspel, niet fotografisch weer te geven. Daarmee zijn Hollandse oude meesters in de middeleeuwen wereldberoemd mee geworden, en terecht. Het was genieten, ondanks mijn lijden. Ik begon er de brui aan te geven, na kilometer 12 was het niet veel meer dan uitlopen. Hoefde ik dat straks niet meer te doen en ik had geen bedreiging te duchten voor mijn plaats, maar soit...maakte me ook niet uit. Edoch, ondanks mijn wel zéér trage laatste kilometers kon ik verrassend nog een gemiddelde noteren van 16,1km/u over de 14.9km in plaats van de beloofde 15.7km (eindtijd 55'53''). What's in a name, wist ik al op voorhand. Dus zo'n koude douche werd deze loop voor mij toch niet. Dat dát wel het geval was, letterlijk dan, met al het opgebruikte warme water mocht de pret niet drukken. Straks een uurtje rond gaan, en dat zal me meevallen. Heb dus niet al teveel afgezien daar in Sas. Op naar snellere tijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten