Ziezo, dat was voorlopig dan weer de laatste wedstrijd, die van Cadzand. Ik heb me veel te veel gegeven op die drie zware rondjes. Ondanks de belofte aan mezelf deze wedstrijd rustig te lopen, heb ik er iets teveel aan gedaan mijn positie tijdens de loop te verbeteren. 'Met bewust nagenoeg helemaal achteraan te starten, kon ik elke verleiding weerstaan te strijden voor een topplaats in de eindrangschikking', was mijn strategie. Hoe kon ik dan nog als vierde op de langste afstand finishen? Het gevoel overwon het verstand, nauwelijks gestart, en ik had het al niet meer naar mijn zin om in een dergelijk tempo te lopen. Maar om vooruit te komen, was geen sinecure. De paden waren smal, de deelnemers talrijk. Ga maar na, alleen op de langste afstand al 101 lopers (m/v). Dus slalommend inhalend proberen naar voor te lopen. Tot op een gegeven moment ik mijn tempo te pakken had, en dit ook kon blijven handhaven. Af en toe lopers inhalend, wat ondertussen eenvoudiger was geworden, want het veld was al na één ronde behoorlijk uit elkaar gereten. En toen kreeg ik Patrick v. R. en roadrat Patrick in de smiezen. Ik had niet gedacht beide nog terug te zien. Ja, bij de finish, maar niet onderweg. En toen was er geen maat meer aan, ik zou en moest beide achterhalen. De ene Patrick had ondertussen de andere Patrick moeten laten gaan. Ik kon aansluiten bij Patrick, meer dan een vermoeide 'hoi' kwam er bij ons allebei niet uit. Ik ging 'rustig' verder op pad, op weg naar Patrick nr twee. Tong zowat uit mijn bek, al moest de laatste steen naar boven komen, ik wou aansluiting maken. Ik geloofde er niet meer zo in, dat dit zou gebeuren. Maar dan toch, bij één van de laatste (vele) hellingen die te nemen waren, kwam ik langszij bij Patrick. Ook weer even een 'hoi', en verder zien te overleven. Ik had liever een heel gesprek aangegaan met Patrick, want dat is ook een, door mij ooit beproefde methode, je tegenstander te polsen, én te breken. Dan hield ik het maar op een eindsprint voor deze keer, wat nog lukte ook.
Maar zou ik spijt krijgen voor dit overmoedige gedoe, krijg ik de rekening gepresteert de volgende dag? Dat was toch iets waar ik niet echt mee in zat. Ik heb al diverse testen goed doorstaan, dus zal deze ook wel goed uit pakken. Ik ben blij toch op deze manier te hebben gelopen, vooral de eerste ronde was zeer zwaar vanwege de inhaalmanoeuvres. Hellingen, los zand, slechte paden...en de volgende dag minimale last van mijn voet. Pas later op de avond wat gezeur, te verwaarlozen dus.
Nu word het tijd mijn intervaltrainingen weer op te pakken, mijn oude schema er bij te halen, en ervoor te zorgen bij de eerstvolgende wedstrijd die ik loop, proberen vooraan mee te doen. Welke dat word, is nog een vraag...nu terug naar rust...wat wedstrijden betreft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten