Staat de jeugd klaar om de hegemonie in de Zeeuws-Vlaamse trimlopen over te nemen?

Een citaat van een artikel uit dagblad 'De Stem'. Nou, als het aan mij ligt hoeft dat nog niet zo nodig. Toch zal het wel eens tijd worden dat dit gebeurd. Het is niet helemaal zoals het zal moeten zijn, dat een 44 jarige die snotkokers eruit loopt! Maar met, tot nu toe, twee PR's op de 20 en 21km heb ik het bewijs nooit zó hard gelopen te hebben als het afgelopen jaar. Nóg een gegeven, ik ben precies 10 jaar geleden begonnen met het lopen van wedstrijdjes na een leven van sportiefloos welzijn. Ik had (en heb nog) een sportwagen, en dat vond ik wel sportief genoeg, was mijn antwoord altijd als men vroeg wanneer ik eens ging meelopen. Want supporter en toeschouwer was ik toen wel. Tenslotte had het virus mij ook te pakken en ben ik geraakt waar ik nu sta, en ben nog niet van plan al mijn PR's te laten voor wat ze zijn. Ik kan nog vooruit...

Na de halve van Etten-Leur nog een paar dagen de grond niet geraakt, ik zweefde zowat van ongeloof toch eindelijk onder de 1h15 te hebben gelopen. Trouwens, dat was min of meer ook de insteek voor mijn deelname aan de halve marathon. Natuurlijk, het lopen van een PR, maar ook omdat ik vorig jaar de limiet niet had gelopen in Nijmegen (15km in 52'30" bij de 40+ of 1h15'10 halve marathon), stond ik dit jaar niet in het eerste vak van de geinviteerde lopers. Dat is nu recht gezet, ik start weliswaar met nummer 11079, maar met een nagestuurde sticker op mijn startnummer te plakken, krijg ik toegang in het grijze vak. Sterker nog, had ik niet ingeschreven, kon ik, ondanks uitverkocht te zijn, toch deelnemen aan deze loop. Over voorrecht gesproken!  

Ik moet dus aan de bak voor deze volgende uitdaging. Ik geloof niet direct in een verbetering van dit PR, want 51'31'' is voor mij toch een straffe tijd. Komt bij dat het nu al te lang mooi weer is geweest, dit kan niet blijven duren. Dus herfst zal wel losbarsten tijdens dat weekend.

Ik heb ondertussen nog wel geprofiteerd van het mooie weer, de loop in Heikant wil ik in zulke omstandigheden niet overslaan. Waarschijnlijk zal er wel een mooie opkomst zijn. Dat bleek wel het geval met meer dan 250 deelnemers op alle afstanden. Toch werd het een Jeff Thuy onwaardige wedstrijd, traditioneel ligt het parcours er altijd vreselijk slecht bij door de bossen en over de zandpaden. Maar door de lange droogte geen spoor van modder en plassen. Tijd voor een snelle persoonlijke rondetijd dus. Kreeg voor de wedstrijd te horen dat er wat snelle Belgen waren gesignaleerd, ik had deze zelf nog niet ontdekt. Het zullen dan wel voor mij onbekende Belgen zijn, dat word weer eens verrassend. Ik had mij vooraan opgesteld, en zocht naar die zgn snelle jongens. Degene die ik vooraan ontdekte, liepen voornamelijk de kortere afstanden. Degene die ik inschatte als de snelle Belgen, stonden 3 rijen achter mij opgesteld. Ik geloofde al niet meer dat ik mezelf aan die jongens kon optrekken. Het is verstandig zeer snel te starten, omdat de eerste kilometer in een soort trechter verloopt, een smal zandpad. Na die eerste kilometer liep ik tweede, achter Frederic de Bakker die de korte afstand liep. Er was al een aardig gat opgelopen toen ik weer uit het bos de verharde weg opdraaide. Aangezien dit zowat mijn trainingcircuit is, weet ik hoe de kilometers verlopen. Na twee kilometer ontdekte ik dat ik 3'15'' per kilometer deed, wel een beetje te snel voor dit parcours. Achja, aangezien het hier gaat om ongeveer 12,4km durf ik wel wat risico te nemen. Na 4km kon de begeleidende fietser mij vertellen dat ik een straatlengte voor lag. Maar wat is de definitie van 'straatlengte', ik neem aan dat een straatlengte in Nieuw-Zeeland andere proporties bevat dan wat wij hier gewend zijn?  Ik lag voor, en ik neem aan ver genoeg om geen zorgen te maken. Door de vele bochten op deze ronde is het lastig bepalen wat mijn voorsprong is, maar met de 5km in 16'50'' liet mij wel wat meer ontspannen de weg vervolgen. Ik voelde me goed, en toch stevig door gelopen. Nu een lange rechte weg lopende, en ik kreeg te horen dat de eerstvolgende de bocht door kwam. Ik vond de afstand tussen ons niet geruststellend en had het idee dat deze man (wie het was, ik weet het niet) in opmars was. Toch één van die Belgen die wat verder naar achter stond bij de start? Ik mocht niet verzaken, gooide mijn tempo wat op. Omkijken had geen zin, ik weet dat ze daar lopen en proberen me in te halen. Ik moét sneller. Wel mooi dat ik precies elke bocht ken, elk pad bekend is en precies weet hoelang het nog lopen is. Het 10km punt gepasseerd in 34 minuten, nog een kleine 2400 meter te gaan. Ik ben tot nu toe al zeer tevreden met mijn tussentijden, er schijnt niemand meer vlak achter me te lopen dus ik kan relaxed naar de finish. Niet echt, ik zou graag onder de 42 minuten willen lopen, maar met het ingaan van het laatste rechte stuk weet ik dat dit niet meer haalbaar is. Jammer, en zo ben ik weer beland op het niveau waar ik ondertussen al enige bekendheid mee heb verworven, dat ik een azijnpisser ben, een muggezifter die, ondanks een ruime winst van 3'18 op Filip van Goethem en snelste van 112 deelnemers, 3'25 per kilometer, 17,5km per uur, toch te zeiken heb over mijn gelopen tijd.
Serieus nu, ik hoop zulke tussentijden volgende week te lopen, een test was dit niet, sinds de halve marathon weet ik dat de vorm in orde is. En dat kwam ook in Heikant tot uiting, yess...