Personal Best

De Marathon-Brabant, voor mij hier de halve marathon. Het zou eindelijk eens moeten gebeuren, ik wil mijn tijd op deze afstand aanscherpen. De omstandigheden zijn ideaal, goede temperatuur, niet teveel wind, laat maar komen...
We zijn vroeg aanwezig, Carla wil de 5km lopen die al om 10h45 van start zal gaan. Ik vind het zelf wel prettig op tijd aanwezig te zijn, al is het maar om fatsoenlijk te kunnen parkeren. We moeten tenslotte ook nog inschrijven en heb geen zin in gestressed gedoe. Och, ruim op tijd zijn onze zaken geregeld en gaan op tijd richting start. Wat een bende lopers alweer voor de 5 kilometer, dat lopen is hier duidelijk een stuk populairder dan bij ons. Carla staat wijselijk ver genoeg vooraan, op mijn aandringen! Ze leert het soms ook nooit, in Breda klagen dat ze niet vooruit kwam door té trage lopers en zou nu alweer te ver in de achtergrond zich opstellen. Nadat ze gestart zijn ga ik richting finish, waar de organisatie flink aan het klooien is met stroomkabels. Geen stroom voor de registratie van de chips, dat is wel heel lastig. Geweldig, net voor de eerste lopers finishen is de boel draaiende. En aangezien de eerste lopers ruim onder de 16 minuten (waaronder Huub Maas in 15'27''!)over de streep geraken, blijkt dat hier snel gelopen word. Carla finished in 23'22'' en is daarmee tevreden. Dan is het wachten tot 13h40 als ik zelf aan de bak mag. Inlopen is niet eenvoudig, er is nogal veel volk rond deze kermis en moet het houden bij een wat rustige warming-up. Ik zou graag nog wat pittige versnellingen doen, maar zie hier geen kans in. Dan maar keihard starten, nam ik me voor.
13h40: Gestart, ik ben brutaal en hang aan Jeroen van Damme en Olivier van Hoey, natuurlijk gaat dit te snel maar ik kan gemakkelijk een kilometer volgen. Ik doe daarna een stapje terug, word ingehaald door 45 plusser Richard van Oosterhout (winnaar NK halve marathon 45+ in Breda) en ik bedenk me dat ik ooit eens in een wedstrijd vóór hem ben gefinished. Dat was in Zuiddorpe tijdens de boekweitloop die Toon Heeren had gewonnen. Ik ga niet mee, hij loopt nu veel te snel voor mij. Word ik nog eens gepasseerd door een Belgische loper van het Runnerservice team. Bij het beklimmen van een viaduct kan ik weer aansluiten en met twee gaan we de polder in.
Kilometer 5: Verstreken tijd is 17'10''. Jammer, mijn doelstelling gemist, ik wil hier 17 minuten over doen. Daar is ook een verzorgingspost, maar door het onhandige aangeven mis ik deze, kom ik in de consternatie in botsing met een vrouw die de marathon loopt en met een sorry van mij kunnen we allebei onze weg vervolgen.
Kilometer 10: Mooi, dat lijkt er beter op, in 34'56'' deze afstand afgelegd. Ik vraag me wel af of ik dit tempo kan blijven volhouden en het antwoord laat niet op zich wachten. Ik krijg last van maagkrampen en moet even tempo inhouden. Ik kom natuurlijk alleen te lopen, maar kan toch op een meter of 20 blijven volgen. De last ebt weg en ik kan weer mijn tempo opnemen. De afstand blijft enige tijd gelijk, tot een haakse bocht waar we met tegenwind te maken hebben. Al vlot kan ik weer aansluiten en we werken goed samen het tempo opvoerend.
45 Minuten: Heb er schoon genoeg van, ik ben deze loop al goed zat en heb geen zin meer. Ook al enige tijd geen km aanduidingen meer gezien. Even verder staat er een bord '35km' en bedacht dat die marathonlopers natuurlijk dezelfde finishpoort moesten doen, dus nog 7km te gaan.
Kilometer 15: Toch nog een aanduiding voor ons, in 52'49'' gelopen en dat is sneller dan in de officiële 15kilometer wedstrijden die ik het laatste jaar heb gelopen (krijg opeens wel twijfels over de Terneuzen 15km en afstandmeten.nl). Nog 6 kilometer en ik bedenk me waar ik me bevind in de polders rond Koewacht op 6km van mijn voordeur. Dit maakt het me altijd wat gemakkelijker, omdat ik hier in totaal geen weet heb waar ik me bevind.
1 Uur gelopen: Geen idee wat ik heb afgelegd, zou ik 17 kilometer hebben gedaan? Feit is dat ik me nu bevind in de voor mij bekende zwarte zone, oftewel het onbekende. Ja, één uur lang kan ik me goed staande houden, daarna word het een zaak van overleven. Hoewel ik vandaag ook al binnen het uur in een dip heb gezeten, ik probeer niet te denken. Gewoon de wedstrijd uit lopen, daarna mag ik moe zijn. Nu nog even volhouden. Ik hang aan een elastiek aan mijn kompaan, deze loopt langzaam bij me vandaan. Een viaduct, we moeten de snelweg over en zo de laatste kilometers in gaan. Er staat een bord met aanduiding '40km', dus nog twee kilometer af te leggen (Monique!!). Dát viaduct, dat had het niveau Alpe d'Huez moeten hebben! Ik vlieg naar boven, vergeleken met mij tegenstander. In een zucht loop ik weer naast hem, de pret duurt niet lang. Ik moet weer lossen, ach, wat maakt het nog, 4de of 5de. Ik moet gewoon blijven volhouden om een nieuw PR te lopen. Ik weet als ik nu teveel opgeef, dat ik me daarna wel voor mijn kop zal kunnen slaan. Ik zit er nu zo dicht op dat het me nu moet lukken.
Kilometer 20: God, wat ben ik leeg!! Niks kan meer, alles is gedaan, helemaal op. Veel publiek, veel aanmoedigingen, maar het doet me niks. 1h14 en ik zie in de verte de finish. Waarom ligt die zover weg, alles ligt nu in de weg, loopt in de weg. Ik versnel, ik moet, omdat ik zó genoeg heb van deze loop, ik wil stoppen.
1uur 14 minuten en 30 seconden: En ik heb het gehad. Ik hoef gelukkig niet meer verder. Geslaagd, een nieuw PR. Ietwat teleurstellend, stiekem had ik gehoopt op een nóg snellere tijd. Of ik sneller kan, daar heb ik mijn twijfels over. Deze wedstrijd voelde aan als een hele lange sprint. Toch een halve minuut van mijn vorige PR gelopen, en als ik er eens goed over nadenk ben ik twee minuten sneller dan mijn snelste tijd gelopen op een officieel parcours.
Het was mooi, bijna samen gefinished met Niek Wieland die een hele mooie marathon heeft gelopen (3h24). Allemaal tevreden, en natuurlijk er nog ene op gedronken om een geslaagde dag goed af te sluiten.
De volgende: Nijmegen, een wedstrijd binnen het uur te lopen. En dat ligt me toch altijd nog het best....