Pacer

Omdat ik al in de eerste 5k in de gaten had het vandaag niks ging worden, terug geschakeld naar een lagere versnelling. Het was warm, maar dit is in het verleden geen reden geweest zó slecht te lopen. ik had mijn dag niet, zelfs bij een lager tempo nog drie maal gestopt bij een drinkpost. Bij de laatste stop kwam Nadia Wijenberg voorbij gelopen. Ik vertrok weer, haalde Nadia in en maande haar achter me te lopen. Nu staat Nadia niet bekend als de meest sociale loopster, maar dat boeide me op dat moment niet. Ik had immers weer een stimulans op een redelijk tempo de laatste 5km af te leggen, misschien zat een tijd van onder de 1h20 nog in het verschiet. Uiteindelijk kreeg ik weer het gevoel een stuk sneller te kunnen lopen, maar ik had mezelf nu eenmaal aangeboden als haas, dus vond ik het niet meer dan redelijk bij Nadia te blijven. Mijn wedstrijd was toch al naar de kl...En om mezelf in de puin te lopen zonder zicht op een PR, zelfs niet in de buurt van een PR, dat zag ik niet zitten. Er een beetje van genieten, zowat uitlopen, en dan direct mijn trainingen weer kunnen opnemen vond ik belangrijker. Nu, dat lopen onder de 1h20 is ons niet gelukt, heb Nadia in de laatste 500 meter aangegeven dat ik dát voor mezelf even wilde proberen en heb er nog een lange sprint van gemaakt. Ik kon nog een loper van mijn categorie (40+) in deze sprint passeren (in het startnummer kon je de desbetreffende categorie herkennen). Maar mijn streven onder 1h20 te lopen is op 4 seconden gesneuveld. Heb na de finish even op Nadia gewacht, en tot mijn verrassing bedankte ze me echt heel hartelijk. Ze was blij met mijn haaswerk, had goed werk geleverd, blijkbaar. Het viel me op hoe geweldig klein van formaat deze vrouw is, ze pakte mijn beide handen om me te bedanken en ik had zoiets van 'ik zal maar niet te hard knijpen in haar handen, ze lijkt me nogal breekbaar'. Dus naast Anne van Schuppe kan ik nu ook Nadia Wijenberg plaatsen als de door mij gehaasde bekende hardloopvrouwen.
Tja, ik had mijn loop afgerond. In tegenstelling tot nogal wat lopers die stonden bij te komen van de vermoeienissen kon ik vrij fris en monter naar de uitgang. Met Martijn de Kok ging het wat minder, had wel een mooie tijd gelopen maar moest de gevolgen incasseren. Ik hoop dat het ondertussen alles weer in orde is met Martijn.
Niet geslaagd in mijn opzet, maar het lopen van een PR was toch al niet meer mijn hoofddoel met de huidige weersomstandigheden. Er een stikgezellige dag van maken, met de bus geregeld door de PV van Cargill is altijd weer een doel om naar uit te kijken. En dát, dat was zeker wel geslaagd...





De laatste meters met Nadia