En weer terug naar zomer...

Het liegt er niet om, een mooie, stralende dag. Een dag om een wedstrijd te lopen. De volgorde komt goed uit, de 12km  in Axel verleden week, nu 15km (die werkelijk 15km blijkt te zijn na nagemeten te zijn!!), en dan misschien nog een halve marathon op het eind van de maand. Mijn schema toendertijd ik trainde voor de Zeelandmarathon heeft vergelijkende trekjes met hetgene waar ik nú mee bezig ben. Toen had ik in mijn 8 weken schema in de eerste 4 weken 3 halve marathons op wedstrijdtempo te lopen. Het leek me vrij zwaar te verwezenlijken, maar alleen al voor dit soort trainingen in mijn schema te krijgen, zou ik bijna inschrijven om een marathon te lopen. Nu probeer ik dan wel elke keer de afstand op te voeren.
Het ging me goed af, deze drie rondjes met nogal een bochtig parcours met dijkop/ dijkaf met zoals altijd een machtig uitzicht op de altijd druk bevaren Westerschelde. Het heeft even afleiding als er weer eens zo'n MSC-reus voorbij glijd. Het eerste rondje, daar ben ik eerlijk in, dan had ik nog geen erg in datgene wat er zich op het water afspeelde. Sterker nog, verder dan de achterzijde van Frederic de Bakker kwam het beeld dan niet. Dankzij Frederic die de 5km (of één rondje) liep, kon ik de deze afstand afsluiten met een nieuw PR. Welgemeten in 16'28'' kwam ik voorbij om de tweede ronde in te gaan. Natuurlijk, ik was nu mijn pacer kwijt. Met alleen de vóórfietser 30 meter voor mij uit als richtpunt om de 10km in te gaan. Het eerste gedeelte hadden we te kampen met een bries, veel meer wat het niet, maar die bries was te voelen. Ik smachtte dan ook naar het keerpunt om met een 180 graden-draai de wind in de rug te verkrijgen. Dát was stukken beter, mijn tempo ging omhoog, liep op automatische piloot deze lange kilometers onderaan de zeedijk. Ooooh, wat was ik blij wederom een 180 graden draai te mogen maken om die verfrissende tegenwind me te laten afkoelen, wat was het warm zo met die wind mee in de volle zon. De tweede passage, ja, ik had dus duidelijk tempo ingeleverd. Ik klokte nu 17'09'', ruim een halve minuut langer dan de eerste ronde. Maar wel mijn PR op de 10km (Breda) van 34'30'' terug gebracht naar 33'38''. Op naar de laatste ronde, deelnemers dubbelend, richtpunten om van loper naar loper te springen, mooi (voor mij). Ach ja, ik begin te breken, dat voel ik wel. Vooral tegenwind die wat meer begint op of tegen te steken. Die hellingen, niet schrikbarend, maar ze zijn er wel. Lelijke bochten, venijnig scherp soms. Weer opnieuw beginnen, aanzetten, tempo maken, tempo houden. Ik wil mezelf gewoon compleet naar de kl...lopen, nú is het moment om af te zien nu ik al mooie PR's te pakken heb (voor mezelf dan, geen officiële wedstrijd, dus geen officiële PRetjes, het zijn ook maar tussentijden). Ik had toch al in het begin beslist absoluut een snelle start te willen maken en dan zien waar het schip strand. Maar nog altijd geen schipbreuk, meewind gaat ook weer lekker ontspannen. Volgens Jan Gowie die nog een stuk had meegefietst zo'n 17,5 tot 18 in 't uur. Zo voelde het ook wel, het liep gewoon vanzelf. Het is die laatste kilometer met nog vervelende bochten waarbij ik voel diep te moeten gaan. Maar het maakt niet meer uit, ik ben er bijna. Helaas, net niet in de 50 minuten, maar precies in 51 minuten vond ik het wel meer dan genoeg. Verder was niet nodig, ik had de finish bereikt in jawel, het derde PR voor mij deze dag.
Tja, en dan ga je analyseren. Wat heeft mij er toe gebracht deze tijden te kunnen lopen? Natuurlijk had ik mijn twijfels over de afstand, maar ik zou nooit bovenstaand verhaal zó gebracht hebben als ik niet zeker was of ik ook daadwerkelijk 15km had afgelegd. Dus daarom heb ik reden tot volle tevredenheid, ook omdat ik tweederde van het parcours alleen heb afgelegd. Misschien kan het sneller...laat ik het hopen....