zondag 17 juni 2012

Terug op weg...

...oftewel, we laten de baanatletiek weer even zoals het is. Met spijt in het hart moet ik concluderen dat dé afstand in de atletiek niet voor mij is weggelegd. Niks mooier dan de 800 meter, de spanning en de adrenaline die deze wedstrijd bij mij teweeg brengt ervaar ik nooit op andere afstanden. Het is voor mij persoonlijk de mooiste discipline die er bestaat in de atletiek. Iedereen melkt tegenwoordig maar over een marathon, dat loopt dan een blauwe maandag en heeft dan al New York in de agenda staan met het doel dat uitlopen belangrijker zou zijn dan een snelle tijd te lopen. Telt voor mij niet mee, ik streef er altijd in om een snellere tijd te leveren dan wat ik op dat moment als PR heb staan. Daarvoor ben ik zelfs al eens uit een 800 meter gestapt als het te slecht naar mijn zin ging. En ondertussen weet ik dat voor een goede prestatie op de 800 meter er behoorlijk gepresteerd moet worden op de trainingen. Dat vind ik geen probleem, ik vind deze heftige intervallen schitterend om uit te voeren. Wat een groter probleem is, is mijn levenswijze die betere prestaties in de weg staat. Naast de intensieve trainingen zal er toch enigszins een terughoudende levensstijl aan te pas komen. Ben ik Bourgondisch aangelegd, dat rijmt voor de baanatletiek niet helemaal. Ik kan dat niet opbrengen en weet dat ik daar het karakter niet voor heb. Op tijd naar mijn nest is al een probleem, om maar een voorbeeld te noemen. Daarom heb ik respect voor degenen die dit wel kunnen opbrengen. Och, ik zal best nog wel op de baan te vinden zijn voor een 1500 of een 800 meter. Ik blijf toch wel hopen nog eens in de buurt van mijn PR te lopen, misschien de Mastercompetitie.

Dus ben ik afgelopen zaterdag van start gegaan in het dorp waar ik de eerste 21 jaar van mijn leven heb doorgebracht. Zaamslag was zeker geen optie, ik heb zo mijn mening over het feit dat die loop zomaar even ertussen in word gesmeten. Ik wil daarom de deelnemers die Zuiddorpe boven Zaamslag verkozen en zo de verleiding van een fles 'wijn' links lieten liggen nog eens extra bedanken voor de deelname in het dorp met het mooiste dorpsplein. Een deelnemer ging nog een stapje verder door te verkondigen dat er in Zaamslag misschien wel meer deelnemers waren, maar dat wij hier waarschijnlijk de mooiste loopsters hadden. Inderdaad, hij had zijn ogen niet in zijn zak zitten, ik kon dat alleen maar beamen (William).
Niet zo'n grote deelname dus, desondanks heb ik flink kunnen doorlopen. Met de aanwezigheid van Sander Verminck wist ik dat ik mijn best zal moeten doen te gaan voor de eerste plaats. Wel een bedeesde start, viel me op. Ik liep niet eens op kop, liet eerst de rest maar even het tempo bepalen. Ook Frederick de Backer maakt het tempo niet hard, hij vertelt me na drie kilometer te hebben gelopen net wat herstelt te zijn en is in opbouw. Hij zegt me ook me niet meer te kunnen volgen, en omdat ondertussen ook de andere lopers hebben moeten lossen zal ik de rest solo moeten oplossen. Aangezien er een stevige wind stond viel dit me wat tegen. Ik was telkens maar wat blij het keerpunt op de Hoofdweg-Zuid bereikt te hebben om daarna met de wind in de rug weer op tempo te komen. Het waren drie rondjes die ik te lopen had, ook nog niet het snelste parcours met veel bochten en stukken onverhard, twee maal per ronde een dijk oplopend. Ik had wel door te lopen, Sander Verminck lag ook nog in de strijd, hoewel het gat tussen hem en mij ruimschoots werd vergroot. Ik was dan ook verbaasd na voor de laatste maal het keerpunt te hebben genomen op de Hoofdweg-Zuid (vlak bij mijn ouderlijk huis) Sander in geen velden of wegen te bekennen was. De eerste die ik tegenkwam was Gert Jan Verbrugge (helemaal van d'n overkant), die dus tweede liep. Ik kon concluderen dat Sander had gekozen voor de 8k. Liep ik voor niks het snot voor mijn ogen! Nouja, niet helemaal natuurlijk, ik had ook Gert Jan voor te blijven. Was wel blij de laatste meters af te leggen en in 41'24'' te finishen. Geen supertijd, maar daar was het ook het parcours niet voor. Daarbij, die stevige wind viel me ook tegen. Toch, met een gemiddelde van 3'32'' per kilometer kan ik goed leven. Volgens Garmin 11600 meter, maar met al die bochten reken ik er een 100 meter bij (om dan net 17 per uur gelopen te hebben, snap je, zo'n GPSer heeft nogal de neiging de bochten soms heftig af te snijden)
En daarna, natuurlijk de gezelligheid die hier was waarvan ik in Zaamslag dan mijn twijfels heb. Maar daar zal ik ongetwijfeld nog wel iets van te horen krijgen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten