Meer kon ik er niet van maken, mijn deelname van de halve marathon onder het geweld van Belgisch eerste internationale luchthaven. Dat de omgeving rond Zaventem nu niet helemaal vergelijkbaar is met het vlakke Zeeuwse landschap was mij al bekend. Ik had eenmaal deze loop eens eerder meegemaakt. Ook toen waren de omstandigheden niet optimaal, met zomerse temperaturen. Het was nu wel erg extreem, met zowat de warmste dag van het jaar had ik niet beter kunnen kiezen de helft van een marathon te lopen. Ik kan er kort over zijn, tot een kilometer of 11 kon ik mijn positie bij de eerste 10 behouden. Maar daarna ging het licht volledig uit, ik was er klaar mee. Teveel gegeven in de eerste kilometers, om tegen beter weten in zover mogelijk vooraan te kunnen eindigen. Ik hád beter moeten weten, het is een eeuwigheid geleden nog eens deze afstand op wedstrijdtempo te hebben gelopen. Ik ben hier kennelijk nog niet klaar voor, zeker niet in dergelijke omstandigheden. Slechts 11 kilometer, toen wist ik dat als ik door zou gaan ik mezelf helemaal de vernieling in zou helpen, zo helder was ik nog wel. Daar was dan een verversingpost, waar Carla behulpzaam bezig was met het aangeven van water. Op die plaats was immers de start voor de 10 kilometer waar Carla zich voor had ingeschreven, met een touringcar werden de lopers hier gedropt. Ondanks de bemoedigende woorden van Carla en van de overige mensen daar aanwezig kon ik me er niet toe bewegen direct weer te vertrekken. Ik zou ook niet gebruik maken van de bezemwagen, ik had me wel voorgenomen de loop uit te lopen. Forceren zou ik niet meer doen, er viel toch niks meer te halen. Ik ben dan nog eens drie maal gestopt, had nog een afslag gemist, werd (gelukkig) teruggefloten, anders was ik op weg naar Leuven gegaan. Dus een geweldige tijd zat er allang niet meer in, om uiteindelijk 1 uur en 32 minuten later de finish te bereiken. Ik had wel met die rustpauzes en die misser bij de afslag 10 minuten verspeeld, kon ik later aflezen op de Garmin, dus dát had ik wel iets handiger kunnen aanpakken. Nouja, momenteel ben ik er nog niet, maar kreeg wel de opmerking van een deelnemer dat hij vermoedde dat ik niet helemaal mijn best had gedaan op deze loop. Dus toch nog iets positief, alhoewel ik moet bekennen dat ik me op het einde toch ook niet meer zo fris voelde.
Maar toch, nu een dag later en ik heb niet het idee veel te hebben afgezien van deze loop. Ik voel me goed en ben blij toch mezelf gespaard te hebben. Er komen immers nog zware weken en ik kan het niet gebruiken om met één wedstrijd mezelf naar de kloten te helpen.
Ook de loop in Vrouwenpolder komt waarschijnlijk wat te vroeg voor mij, maar dat zie ik dan wel weer. Het kan alleen maar meevallen vanaf nu...
Geen opmerkingen:
Nieuwe opmerkingen zijn niet toegestaan.