Uitstappen een optie?

Ik heb het al eerder aangegeven, zodra ik in de gaten heb dat mijn prestaties achteruit hollen (toevallig toepasselijk), dan gaat definitief de riem eraf. Het blijkt wel duidelijk te zijn dat ik de laatste tijd niet meer in de buurt kom van de in mijn verleden gelopen tijden. De 7-H, Kieldrecht en nu ook weer de aflossingmarathon in Terneuzen. Tegenover de 17'37'' en 17'44'' van vorig jaar staan die 17'54'' en 17'58'' wel erg in contrast. Dus zal ik dan maar mijn conclusie trekken dat het erop zit voor mij? Dacht het niet, ik heb nog vertrouwen in een wederopstanding. Ik steek al deze mindere dagen op de marathon. Ik denk dat ik nu wel stilaan de troubles achter me begin te laten, ik kan me nu zowat gaan richten om voltijds mijn trainingen weer op te starten. Eerlijk gezegd had ik dan ook niet verwacht twee keer onder de 18 minuten te lopen tijdens de aflossingmarathon. Een heel hendige ronde is het ook niet die afgelegd moest worden, veel bochten met eentje van bijna 180 graden waarbij je dus zowat stilstaat bij de draai. Ik liep ronde 6 en 8. Ik startte duidelijk veel te snel, 3'12'' voor de eerste kilometer is wel heel erg ambitieus. Zeker met in gedachten dat ik nog eens aan de bak zal moeten. Toch wilde ik niet teveel verzaken, we lagen op een tweede plaats en willen dat ook zo houden. De eerste plaats lag al ver buiten bereik, dus daar ging het niet meer om. De tijd van 17'54'' op 5.2 km viel me dik tegen, ik was dan ook behoorlijk ver gegaan om onder de 18 minuten te blijven. Ik vreesde dit te zullen moeten bekopen op mijn tweede rondje. Ik kon even op adem komen, maar dacht niet genoeg te hebben aan die, pakweg 18 minuten die ik als rust kreeg. Ik proefde de mijn welbekende bloedsmaak in mijn mond, teken van gesprongen longblaasjes in combinatie van de koude lucht. Ik had wel in beweging te blijven, anders werd het helemaal...
Dan stond ik daar, wachtend op Benjamin die eveneens twee rondjes had te doen. We waren immers met zes. Benjamin Gerrits had geopend. Verder bestond ons team uit Marcel Mangnus, nieuwkomer Erwin van de Broecke, Bennie Thuy en Peter de Vet. Ik sloot dus af, voelde me redelijk hersteld maar zou meer behoudend starten. Dit viel me niet helemaal tegen, kon redelijk op een vast tempo lopen, had nog de tijd en adem Bart Bleyaert te groeten die op weg was naar de eerste plaats (op deze ronde kun je elkaar tegenkomen), en het lukte me nog ook voor de tweede maal binnen de 18 minuten te lopen.
Het winnende team was duidelijk een maatje te groot voor ons, desondanks hebben we met 2h27'01'' toch een vrij aardige tijd gelopen, beseffend dat deze tijd geen ene moer voorstelt met wat veel lopers solo uitvoeren. Ik wil wel vermelden dat de snelste individuele loper Bart de Grove op deze marathon een respectabele tijd van 2h39'17 heeft neergezet. En als je het parcours kent, dan weet je dat dit helemaal geen minne prestatie is.
Voor mij, op naar de volgende, Cadzands halve....

Uitslag Dow Aflossingmarathon
Waarschijnlijk hebben wij (Roadrunning Axel), ons eigen record gebroken!