Zo langzamerhand heb ik mijn buik vol van dit winterweer. Niet alleen valt er niet fatsoenlijk te trainen, ik heb sowieso niks met deze lage temperaturen. Geen ge-ski of enigerlei wintersport taferelen voor mij, geef me maar 20 graden méér...
Ik heb dan ook maar een pauze voor onbepaalde duur ingelast, even de accu opladen. En dan zijn er ook nog andere aspecten waarbij ik genoodzaakt alles vanaf de zijlijn zal moeten bekijken.
Het gebeurde op woensdagavond tijdens, of zelfs bijna ná de baantraining. Na vrij moeizaam 2000 en 1600 meter te hebben afgelegd stond er alleen nog een 1200 meter op stapel. Die heb ik ook nog wel uitgelopen, was het wel dat in de laatste 20 meter er 'iets' gebeurde ter hoogte van de wreef. Een stevige prik, meer niet. Ik kon wel de interval uitlopen, maar daarna was het over. Niet meer in staat een cooling down uit te voeren. Strompelend over de baan richting auto.
Die last valt nu wel mee, maar verontrustend is dat deze last op hetzelfde pijl blijft hangen. Ik zou best wel kunnen hardlopen, maar het lijkt me niet verstandig dit ook daadwerkelijk uit te voeren. Daarbij, met alweer die sneeuw op de weg, is de zin hierin gereduceerd parallel aan de huidige, in de min staande buitentemperatuur.
Sluis word dus een hachelijke zaak, ik moet daar eigenlijk nu volop voor trainen. En aangezien ik voorlopig geen verbetering verwacht, verwacht ik Sluis links te laten liggen.
Maar zoals ik al eerder verklaarde, nu eens even niet trainen, mij heb je daar niet mee....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten