In één etmaal, zover ik het kan nagaan, minstens 20 uur geslapen! En de uren dat ik bij 'positieven' was, waren momenten in een hallucineerde sfeer. Dat waren de resultaten die op maandagavond aanvang vonden. Nu was ik overdag bezig geweest met wat snoeihout te verbranden, en dacht dat de rook op mijn longen was geslagen. De volgende dag zal het wel over zijn, dacht ik. Was het niet zo dat ik 's nachts helemaal plezier begon te beleven van deze last. Begon al te vrezen voor een rookvergiftiging, sliep slecht (denk ik), kreeg ook al enige waanvoorstellingen en kan me niet herinneren wanneer ik nog eens bij een wedstrijd zo nat was van het zweet.
Ik heb de griep te pakken!
Dat kwam geen dag te vroeg, alhoewel me dat op die momenten ook geen bal kon schelen. Sterker nog, de gedachte over hardlopen deed me bijna kotsen. Over het algemeen deed alles me kotsen als ik er simpelweg mijn bed voor uit moest komen. Ik wou niks meer, het kon me allemaal....
Een fijne dinsdag gehad, zoals je begrijpt. Woensdag knapte ik al weer wat op, kreeg spijt niet te kunnen trainen. Hoewel die spijt verdween als sneeuw voor de zon als blijkt dat er 's avonds natte sneeuw en hagel met bakken uit de hemel komt. Zo stoer was ik ook nog niet om ziek en misselijk mijn kop buiten de deur te steken. Ook in gezonde toestand heb ik trouwens mijn twijfels de frisse buitenlucht op te snuiven in dergelijke omstandigheden.
Donderdag, nog altijd dat gedraai in mijn kop. Ik heb me nu toch voorgenomen deze week te laten voor wat het is. En ik vraag me af, heeft het afgelopen zondag al in mijn lijf gespeeld? Misschien had er wel meer ingezeten? Kun je de griep zo spontaan binnen een paar uur opdoen? Of sluimert dat virus eerst nog een tijdje voordat het toeslaat? Ik doe er mijn voordeel mee, ik liep zondag dus niet voor 100%, omdat er een griepvirus voor de deur stond!! Maak ik het een ander niet wijs, misschien mezelf dan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten