Dit jaar lagen de kaarten anders, een week later ten opzichte van de MZV zou in Antwerpen de in mijn ogen allermooiste loophappening van het jaar plaatsvinden. Daarmee had ik nog geen plan een team samen te stellen, onze trainer Jan van Laarhoven dacht daar anders over door met maar liefst twee teams op de Hulsterse markt te verschijnen. Goed idee, ik had er wel oren naar en ook het vinden van deelnemers bleek geen obstakel te zijn. In de laatste periode trainen we met een vrij omvangrijke groep op de woensdagavond en zijn we goed aan elkaar gewaagt. Moest er wel een selectie worden gemaakt wie in welk team en die procedure deed zich voor tijdens de 25km van Hulst door ons in te schrijven voor de 12,8 km. Een wedstrijd die me iets te vroeg kwam, aangezien ik nog opbouwende was na herstel van een knieblessure.
Toch ging het me niet verkeerd af met een derde plaats niet al te ver van mijn voorgangers. Zodoende kon er geschoven en geselecteerd worden tot uiteindelijk een week voor de aanvang van de MZV de startlijst volledig was. Ik mocht als tweede loper het stokje overnemen van Job de Feijter om mijn deel van de marathon af te werken. Een deel dat mij geheel bekend zal zijn, althans de opinie van onze coach.
Mnja, hardlopend kom ik hier zelden, fietsend maar al te dikwijls als ik van mijn werk afkom. Dan verkies ik deze route boven die van de verbindingsweg tussen Heikant en Koewacht waar je zó voor je kloten gereden kan worden. Maar ik wist dus wel wat de verstandigste optie was om deze onverharde paden te doorkruisen. Zeker niet in het diep uitgereden zéér smalle paadje dat wel verleidelijk ligt te lonken vanwege de stevig aangereden ondergrond, maar één stap verkeerd op de rand kan nare blessures tot gevolg hebben.
Dat stokje overnemen verliep geweldig volgens afspraak, op het einde van al het toegestroomde volk dat daar stond aan de rechter zijde. Jaja, tot in details was alles uitgewerkt. Er was zelfs een uitgebreid schema voor de volgauto's voorzien. Moest een kleine aanpassing maken bij de wisselplaats, vanwege de drukte kon ik niet ver genoeg uitkijken op de komst van Job. Daarom toch maar even helemaal aan de voorkant gepost om in een sprint naar de plaats van de rendez-vous. Dat stokje was in de vorm van een elastiek met klik-aansluiting met daaraan het startnummer gespeld dat om je middel gedragen diende te worden. Gelukkig wel, want om 10km een stok vast te houden! Nu was ik wel razend benieuwd naar mijn kunnen, ik had de laatste tijd hard getraind en alle trainingen gingen me geweldig af. Nu was er veel aangelegen dat ik deze 10,8km zo snel mogelijk af te leggen. Natuurlijk vanwege deze loop in teamverband, je wilt extra je best doen voor die andere jongens en ook om Jan niet te teleurstellen nadat hij veel tijd en moeite had gestoken alles zo perfect mogelijk te laten verlopen. Daarvan was ik al onder de indruk, dus zou ik speren, godverrr!!!! En voor mezelf mocht ik ook geen mindere prestatie neer zetten, dit zou me geen goed doen met het uitzicht op de 10M een week later.
Ik ging hard, natuurlijk in het begin. Niet wetend hoe lang dit vol te houden, maar wel wetend dat we nu wel op de eerste plaats liepen met behoorlijke voorsprong verwezenlijkt door Job's bliksemstart. Ik mocht niet verzaken, vasthouden dat tempo omdat de concurrentie uit het Meetjesland niet mals was. Heikant, een lus door het dorp en het was één grote inhaalrace van de 20 minuten eerder gestarte marathonlopers die mij zéér sportief de ruimte gaven. De reacties en aanmoedigingen toen ik voorbij kwam gaf me vleugels, wat een kanjers die marathonlopers om daar de moeite voor te nemen!! Ik bleef gaan, na Heikant te hebben gepasseerd checkte ik voor de eerste maal mijn Garmin dat aangaf dat ik 3'23'' de kilometer nodig had! Absurd voor mij, ik had nu ruim drie kilometer afgelegd en dan nog dit tempo. Vanwege het niet zo egaal parcours had ik me voorzien op zo'n 3'30/km, maar nu dit! Natuurlijk zou dit later wel wat bijgesteld worden, mijn start ging al véél te hard. Toch met kilometers ruim onder 3'30 bleek er vooralsnog geen rem op te zitten.
Die terugslag kwam uiteindelijk toch, met nog zo'n twee kilometer te gaan kreeg ik hevige maagkrampen, maar ik moest doorgaan. Het tempo viel drastisch terug, achteraf bleek mijn slechtste kilometer in 3'36 te zijn gegaan dus viel dit nog mee. Tegenover de 3'12'' voor de eerste kilometer, wil ik toch even melden (hoogmoed en ijdelheid, maar liefst twee van de 7 zonden, sorry). Maagkramp, een déjà vu. Kustmarathon jaar weetikveel...toen ik na 15 kilometer uitstapte wegens...maagkrampen. Oorzaak toen...waarschijnlijk krentenbollen. Wat had ik deze ochtend? Juist, krentenbollen! Toen geen optie verder te lopen, nu de kramp verbijtend volhouden. Zover was het niet en nu ken ik elke zandkorrel, schelp en schapenstront dat ik tegenkwam op deze voormalige Spaanse Linie. Onder aanmoediging van Jan, ophitsend nog een sprint van te maken waar ik voor mijn gevoel al 10 minuten geleden aan was begonnen de verlossende afdaling van deze Liniedijk om de resterende afstand mooi door een ander te laten opknappen. Kreeg ik bijkans dat vermaledijde kliksysteem niet los, oorzaak vermoeidheid waarschijnlijk om toch nog op tijd dit kleinood (zonder nummer geen finish!) af te kunnen staan.
Oooch, wat had ik het even gehad met het lopen maar wat was ik eveneens geweldig blij met mijn 37'11'' over 10.8 km. Gemiddeld 17.4km per uur gelopen, boven verwachting. En met Liam als vervolg en Rik om het karwei af te maken kon dit niet meer mislopen voor ons team, ook omdat er een ruime voorsprong was opgebouwd op het eerste kwart van de marathon hadden we een ruime marge. Met een nieuw parcoursrecord van 2u27'05 hadden we een kleine twee minuten voorsprong op nummer twee, team Meetjesland. Het feest werd helemaal compleet toen ons andere team als derde over de finish kwam, natuurlijk kon de dag niet meer stuk! Worden er al afspraken gemaakt voor de volgende editie? Waarschijnlijk wel, alleen voor mij zijn de data van de MZV en de Antwerp 10 Miles in 2015 wel zwaarwegend. Geen twee intensieve inspanningen meer in één weekend, die tijd heb ik gehad...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten