Oei

Ja, dat viel wat tegen. Was ik eigenlijk niet van plan het op zo'n lopen te zetten in Terneuzen. Voor mij is deze wedstrijd vooral belangrijk om er aanwezig te zijn. Het is een soort persoonlijke memorial ter ere van mijn collega en tevens mijn grootste supporter die vorig jaar aan kanker is overleden. Het was twee jaar geleden dat hij zijn eerste en laatste wedstrijd had gelopen, en dat was de Kreekloop 2006 in Terneuzen. Hij was weliswaar laatste op de 5km, maar daarom niet minder trots dat hij in de uitslag stond vermeld. En vorig jaar, precies op de dag van de Kreekloop 2007 is Johan begraven.
Ik had daarom eigenlijk wel de wedstrijd willen winnen, want als je dan toch aan de start staat, dan ga je ervoor. Maar Eric was sterker, ondanks dat hij struikelde over een loslopende hond en dat er een barricade van fietsen was opgeworpen op het smalle pad langs de kreek. Er zat wat tuig op een bankje die niks beter meer te doen hebben sinds de sluiting van 'Checkpoint' dan alleen rottigheid uit te halen. Een wedstrijd met hindernissen. Ik moet me nu ook wel eens afvragen of het nog wel zo slim is om in een drukke trainingsweek nog een wedstrijd te lopen. Ik voer dit niet als excuus aan voor dit debacle, maar dat ik op deze afstand nauwelijks boven de 17 per uur haalde, zegt voor mij zelf wel iets. Eric won met 17,2 gemiddeld, dus dat had ik toch wel kunnen hebben, lijkt me. Of gaat de leeftijd meespelen? Lijkt me ook sterk, enkele weken geleden liep ik bekant tegen de 18 per uur op een wedstrijd. En dinsdag-avond heb ik mijn intervals er zonder moeite doorgerammeld. 200-400-600-800-1000-1000-800-600-400 en 200 tussen de 16 en 17 per uur. Als ik alles op een rijtje zet, zondag die ellendige duurloop, maandag een uurtje gelopen en dan dinsdag.......
Toch heb ik al gekkere dingen gedaan, twee wedstrijden in één weekend, ging ook goed. Ik weet het niet, vanavond bij de masseur geweest en de eerstkomende dagen heb ik verplichte rust. Ik heb me toch wat overzet. Dan zal ik maar wat extra fietsen.
Nog een leuk stukje op Atletiek Zeeland, maar waar Marcel het vandaan haalt, dat ik op humoristische wijze mijn geouwehoer te wereld breng via het net, begrijp ik niet. Ik bedoel alles heel serieus, ik heb namelijk geen humor. Ik lach ook nooit!!!

Vraagje

Aan de lange afstandlopers. Zijn jullie ook zo geradbraakt na het lopen van een 30km training? Ik in ieder geval wel. Het vervolmaken van een volledige marathon komt voor mij op de tocht te staan. Het wordt voor mij ook duidelijker dat het lopen van 42km aanéén niet voor mij is weggelegd en ik krijg steeds méér waardering voor degene die er bij zweren. Nee, geef mij maar 15km of een Alpe-loop (ik geniet er nog altijd van), dat zijn mijn afstanden. Knallen tot je erbij neervalt, maar 2 minuten ná de finish fluitend uitlopen!

Misschien pleit het voor mij, dat ik ook wel een lekkere dag heb uitgekozen om es een deel van de Kustmarathonroute te volgen, van Neeltje-Jans naar Zoutelande. Het zal zo'n 32 kilometer zijn naar de finish van de marathon, en ik moet er 30 doen. Ik had het al in de gaten onderweg in de auto, tegenwind, zo'n windkracht 6 direct op de kop. Dan maar rustig beginnen en zien wat er gebeurt, het doel om deze afstand te lopen in 2h14 liet ik maar varen. Ik zou dan 13.4 moeten lopen, 4'29" per kilometer. Over het verharde was dit nog niet een probleem, ik verwachtte van het strand minder goeds. Het was zo, het water was verschrikkelijk ver weg. Dus een heel end naar de vloedlijn over een soort van slikstrand. K'had beter hele lange spikes aangedaan voor dit stuk, en dan kwam er nog bij dat die specie nog bleef plakken aan mijn schoenen, dus deze waren binnen de kortste keren +1/2 kilo netto per stuk aan gewicht toegenomen. Fijn. Géén paalhoofden, da's weer een pluspunt. Maar ik moest wel constant zoeken naar de beste route om nog wat aangenaam en soepel de weg te kunnen vervolgen. Blij dat ik het strand kon verlaten om het tempo tot zo'n 14 per uur op te kunnen voeren in de Manteling. Na het strand voelde dit heerlijk licht, even lekker doorlopen. Bij Domburg, veel publiek die ik liever achter het prikkeldraad had zien staan, omdat ze er gewoon thuis hoorden. Wat een ezels, blijven gewoon staan terwijl ze mij zien naderen. Het is maar een training hoor, oké. Maar daarom kan je toch wel even opzij gaan?

Gaat dat ook zo bij de wedstrijd, hiero? Dan richting hoge hill, of zoiets. Ben ik verkeerd gelopen? Ik ben deze 'beruchte helling' niet tegen gekomen, terwijl ik toch de bordjes volgde. Maarja, mennekes, ik ben nu eenmaal wel iets anders gewend natuurlijk hé. Deze molshopen tellen nu vaneigens niet meer mee. Richting West-Kapelle, over een nieuw, tamelijk ruig wandelpad wat meer lijkt op een vroegere hobbelenhei, zo'n ouderwetste draaimolen waarbij je op en neer gaat. Uiteindelijk weer 'vaste' grond onder de voeten, maar nu stak de wind alleen maar harder op. Fietsers die ik passeer, altijd leuk. West-Kapelle voorbij, en daar is t'ie, de lange trap naar de duinen. Deze duinen zijn anders ook niet mals, zeg. Hier ben ik waarschijnlijk te vroeg het strand opgegaan, ik zag ook geen bordjes meer. Maar ik denk niet dat het veel uitmaakte, de duinen of het strand, het was allebei zwaar. Hier stonden dus wel die rottige paalhoofden. Maar ongeveer anderhalve kilometer voor Zoutelande had ik mijn 30 kilometers gemaakt, en kon voor de rest wat rustig uitlopen. Inderdaad, het was mij niet gelukt in de buurt te eindigen van mijn richttijd, het werd 2h15'48".

We weten nu ook waar het gemakkelijkst de bevoorrading kan plaatsvinden, want Carla reed met de auto telkens vooruit om hiervoor te zorgen. Op één moment wat te lang zonder drinken moeten doen, van het strand te verlaten bij de Piraat tot aan West-Kapelle. Maar ach, daar word je hard van. Karakter trainen.

3 parcoursen

Een duurloop van 28km is behoorlijk saai, vind ik. Om daar iets aan te doen heb ik de auto gepakt en ben naar de kust gereden. De auto geparkeerd bij de radarpost tussen Groede en Cadzand en ben dan gestart met deze duurloop. Richting Cadzand-bad via de route van de halve marathon, om in Cadzand over te gaan naar het parcours van de Cadzand-zomerloop. En van daar uit via wandelpaden naar Retranchement om daar de volledige ronde van de eerste zomerloop te volgen. Deze ronde is een training waard, het is daar werkelijk schitterend. Dan weer terug naar Cadzand, om daar via wat verschillende paden weer richting halve marathon route te begeven. Ik ben niet over het strand gegaan, ik vond de route die ik door de duinen liep op zich al zwaar genoeg. Wonderwel ondervond ik toch geen hinder van afgelopen wedstrijd, integendeel, het ging als een speer. Nu stellen die korte klimmetjes voorlopig toch niks meer voor natuurlijk, maar toch. Enig probleem was, dat ik nu geen bevoorrading onderweg had. Maar zo'n dorstig weer was het nu ook weer niet, en t'is gelijk even een test hoe ik me gedraag op deze afstand zonder eten of drinken. Ik heb de 28km afgelegd in 2h02'40", maar de volgende keer zorg ik toch voor de nodige brandstof voor onderweg. Is gewoon een stuk verstandiger.

Wintersport in augustus

De Alpe-loop is een feit. Na een week te verblijven in het skidorp Vaujany stond de wedstrijd Alpe21 in de agenda. Een bewust gekozen loop, omdat ik deze al eens voor mijn plezier gelopen had, wou ik weten wat ik zou presteren in de wedstrijd. Een wedstrijd over 13,9km op de beruchte Alpe-d'Huez in Frankrijk. Met de beelden op TV van de beklimming tijdens de Tour de France in mijn achterhoofd stond ik die vrijdag-ochtend klaar bij de start bij Bourg-d'Oisans, onder aan de voet van de berg. Het weer zat redelijk mee, wel wat wolken tussen de bergen, maar niks om zorgen over te maken. Geen overdreven warme temperaturen, waar ik me de meeste zorgen om maakte. Nog wat andere Nederlanders aan de start waar ik even mee in gesprek raakte. Carla als verzorgster onderweg en ook mijn broer Rik en zijn vrouw Ada die in de buurt hun vakantie doorbrachten waren aanwezig. Rik heeft deze berg al meerdere malen binnen het uur opgefietst, dus wist wat er me te wachten stond. Met meer dan 200 deelnemers stonden we bij de start. De eerste kilometer in nagenoeg vlak, en hier had ik totaal geen moeite met de kopgroep mee te gaan. Het was toen we de bocht omgingen, en er direct voor 10% stijgingpercentage over minstens 3 kilometer voor onze kiezen kregen. Prachtig om te zien hoe de ervaren berglopers, weliswaar ook in een lager tempo, maar dan nog een stuk harder dan het tempo dat ik hanteerde, blijkbaar zonder veel moeite de beklimming begonnen. En het was al direct loeizwaar. Ik had me voorgenomen om de kilometertijd in de gaten te houden, de kilometers waren goed aangegeven. Maar deze gegevens konden me al vlug gestolen worden. Belangrijker was om me zelf niet op te blazen, het waren tenslotte wel 14 kilometers constant berg òp lopen. Na ongeveer drie kilometer stond inderdaad in het Nederlands op de weg gekalkt, dat het zwaarste nu voorbij was. Jaaa, m'n hoela!!! Die drie kilometers hadden hun schade bij mij al aanzienlijk bewerkstelligd, zodat de rest van het parcours net zo zwaar aanvoelde. Na de eerste 4 kilometers toch even de tijd bekeken, en deze gingen in de 23 minuten. Eigenlijk zoals ik wou, dus zo slecht ging het niet. Dat heeft hoop. Maar het zal niet in de bergen zijn, dat de weersomstandigheden opeens helemaal kunnen omslaan. En dat deed het ook. Geen idee hoever ik nog moest, maar ik was nog niet op de helft. Onweer, hagel, de wind stak op, de temperatuur daalde enorm, tot rond het vriespunt. Na de hagel kwam er regen, eigenlijk meer ijswater, uit de lucht vallen. Benen, armen, handen en vingers, alles verstijfde van de kou. En dit kon je er niet uit lopen. Water stroomde van de berg af over je schoenen, zodat deze ook al vlug sopten. Bizarre omstandigheden, maar ik dacht er niet over om op te geven. Hier heb ik 900 kilometer voor gereden en ik zal het volhouden. Ik was evenwel zo met het lopen bezig, dat ik geen idee meer had, hoever het nog zou zijn tot aan de finish. En dat kwam onverwacht sneller dan dat ik hoopte. Met even een blik naar boven zag ik daar de hotels van Alpe-d'Huez al dichtbij liggen. Met het dorp in te lopen was het nu nog 2 kilometer te gaan. Nu was daar ook iets meer publiek, maar vanwege het bizar slechte weer was dit ook niet enorm. Alle aanmoedigingen helpen, en had die ook echt nodig, om op de laatste kilometer nog een stevige versnelling in te zetten om nog drie lopers te passeren. Ook een andere Hollander was hierbij, en dat was natuurlijk een streven om hem nog voor te zijn. Dat is gelukt, uiteindelijk. Maar helemaal tevreden was ik met mijn eindtijd van 1h15'48", goed voor een 21ste plaats en eerste Nederlander. Doorweekt en ijskoud, maar de douches in Palais des Sports waren zalig. Een mooie, maar zware wedstrijd, ook voornamelijk vanwege het weer. Een uitmuntende verzorging onderweg van de organisatie en natuurlijk ook van mijn supporters. Niet goed voor mijn snelheid, maar af en toe moeten zulke wedstrijden kunnen. Het zal wel ergens goed voor zijn. Deze loop is evenwel zó goed bevallen, waarschijnlijk komt er wel een vervolg. Dacht ik een prestatie te hebben verricht, toen we de berg afreden met de auto liepen er twee van de snelste deelnemers terug de berg af richting start!! En dit ging snel!! Ongelooflijk, wat een karakters. En het regende nog altijd.


uitslag

Radiostilte

Want krantstilte bestaat niet, denk ik. Opvallend weinig berichtgeving (lees géén) in zowel de PZC als De stem over de afgelopen Cadzand-loop. Daarom wil ik eerst Marcel bedanken voor het leuke stukje op Atletiek Zeeland. (1 dingetje, Marcel. De meest zuid-westelijke loop van ons land is 'Dwars door de Zwingeul').

Ik maak er geen drama van of zo, ik heb er in het verleden wel soms met koeieletters ingestaan. Maar ik lieg als ik zeg dat het mij niet uitmaakt; valt een beetje tegen. Het gaat tenslotte niet alleen om de snelste op de langste afstand, er zijn nog andere afstanden gelopen die het vermelden waard zijn.

De wedstrijd, een keihard parcours, en dan heb ik het niet over de ondergrond. Er was wel wat asfalt, maar dit lag er bij alsof het vanuit een vliegtuig was aangelegd. Niet zeiken hierover, dit hoorde gewoon bij deze wedstrijd. Altijd weer de mooiste van de Wielingse zomerlopen. Het leuke van deze happening is dat je niet echt een idee hebt van wie er bij de start staat. Veel camping bezoekers van heinde en verre die ingeschreven hebben, en waartoe zijn ze in staat. Hollanders, Belgen, Duitsers, Fransen, Engelsen en zelfs Amerikanen heb ik ooit eens op een uitslag van deze loop vermeld gezien. Ik schat mijn kansen op voorbaat in, Sjaak en Theo zijn er niet, Eric (Cappon) staat aan de kant als toeschouwer. Rutger Veerman loopt de middenafstand en van degene die er wat 'snel' uitzien doen deze ook 1 of 2 rondjes. Een flinke opkomst, overigens. Na de start lopen we snel met drie man los van de rest, 1 man voor 1 ronde, 1 man voor 2 ronden en 1 man ( de auteur van deze weblog) voor drie ronden. De winnaars zijn al min of meer bekend, of je pad moet gekruist worden met één van die enorme koebeesten die hier lopen en die er anders over denken over de vermetelheid om hun gebied zo brutaal te betreden. Er staan tenslotte borden met een waarschuwing waar het op neerkomt dat de aaibaarheidsfactor bij deze dieren tot nul gereduceerd is. De dieren zijn verstandiger en hebben zich helemaal aan het andere end van het gebied verschanst, ver weg van de onnozelaars in fel gekleurde kleren die zich zonodig het leplazerus moeten rennen tussen die benauwde opgewaaide hopen stofzand. Benauwd was het, denk je aan het water wat afkoeling te vinden, noppes.

Met drie dus, na 1 ronde met twee en ik kon Rutger nog goed volgen. Leuk trouwens dat hij er ook weer eens bij was. Na die twee rondjes moest ik het verder alleen doen, maar nu had ik het genoegen om wat achterblijvers te dubbelen. Dit zijn dan richtpunten om deze vóór een bepaald moeilijk punt nog even probeert te passeren, een scherpe bocht, een helling of wat dan ook. Zo kon ik mijn tempo redelijk houden om met 34'15 binnen te komen tegen 34'58 vorig jaar. Toch een redelijke verbetering (dan had ik het liever in de 33 gezien, volgend jaar?). Zeer tevreden met het resultaat, omdat alleen lopen in de laatste ronde wel tegenvalt.

De volgende wedstrijd, 14km continue klimmen. Heb de passage tijdens de laatste Tour de France op mijn DVD recorder al een aantal maal bekeken en ik huiver....