Trainingswedstrijd

Het is het één of het ander, trainen is trainen en een wedstrijd is niet trainen. Maar omdat er afgelopen zaterdag een duurloop van 15km in 1 uur en driekwart minuut op het schema stond, vond ik het slimmer om dit in een wedstrijd uit te voeren. Want eerlijk gezegd, met de weersomstandigheden op zaterdag, om dan alleen 15km af te leggen, met een gemiddelde van net onder de 15 per uur, ik zag dit nog niet gebeuren. Dus toch naar Kieldrecht getogen om daar de langste afstand te lopen. Volgens het programma was dit 12km, maar ik weet dat het ongeveer 11,5km is. D'n footpod opgebonden en deze nog even afstellen op 15 per uur om niet te zot of te langzaam te lopen. Ik heb daarvoor 4km ingelopen, iets wat ik normaal ook niet doe. Ik had besloten om de resterende kilometers na de wedstrijd te lopen, dus niet stoppen bij de finish. Om deze op voorhand te lopen is niks, ik sta dan toch weer stil bij de start. En ik wil (moet) die 15km in één keer lopen, anders vind ik de training mislukt. Bij de start niet te ver van voor opgesteld, maar was toch redelijk hard weg. Het eerste stuk was meewind, en die wind was nogal aanzienlijk. Als ik dan meewind 15,5 per uur zou lopen, kan ik tegen wat rustiger lopen. Ach, het ging te hard, en bleef te hard gaan. Toch halverwege de koers had ik mijn tempo te pakken en bleef tussen de 15 en 16 per uur hangen. Er was dan eens tegen, en dan meewind in de open polder. Ik liep dan helemaal alleen op de vierde plaats, en met tegenwind kwam ik dichter bij mijn voorganger die op ongeveer een meter of 100 liep. Meewind liep hij weg, terwijl de groep die achter mij kwam dichterbij kwamen. Het was eigenlijk een zotte situatie, en dit bleef zo de hele wedstrijd lang. Toch kwam het in de laatste kilometers bij mij op, om nog te gaan voor de derde plaats. Ik had best nog kans om derde te worden, maar aangezien dat ik nu al te snel ging, liet ik dit maar voor wat het was. Ik was hier niet voor een wedstrijd, maar voor een harde duurloop. Mijn vierde plaats kwam ook nog in gevaar, want in de laatste meters kwam Filip van Goethem nog sterk opzetten. Moest hij me nog voorbij zijn gesneld, ik had me voorgenomen niet mee te sprinten. Ik moest tenslotte nog meer dan drie kilometer in dit tempo. Ik bleef vierde, en ik vond het wel vreemd aandoen dat ik na de finish gewoon bleef doorlopen om na een paar honderd meter de hoek omging. 'Zou dit zijn opgevallen bij degene die bij de finish staan te kijken?' vroeg ik me af en ik voelde me even Forrest Gump, blijven rennen tot aan de kust. Zo gek maakte ik het niet, maar was blij eindelijk mijn 15km te hebben afgelegd. Maar voor die laatste drieeneenhalve kilometer moest ik niet al te hard meer gaan, ik had hiervoor nog ruim 16 minuten. Dus veel te hard gelopen. Maar daarvan had ik geen spijt, thuis had ik waarschijnlijk veel meer moeite gehad om mijn training af te maken.
Vorig jaar heb ik de wedstrijd wel gewonnen, toen had ik ook Tom van Driessche tegen me. Ik deed er 8 seconden langzamer over dan de winnaar van dit jaar. Maar de omstandigheden waren nu wel wat slechter.