Disappointed In The Sun

dEUS

Toepasselijke titel voor mijn wedstrijddeelname te Breda, 10k. Later meer info...

Zoals ieder jaar met een luxe touringcar, verzorgd door de p.v. Cargill Sas van Gent, afgezakt richting Breda voor de Singelloop. Normaal loop ik daar de halve marathon, maar ik zou nu op het kortere werk mijn aandacht richten. Ingeschreven voor de 10k, wel met wat dubbele gevoelens op de dag zelf, want die halve marathon...dat kriebelde net zoals de hele marathon daags voordien. Heb daar veel foto's gemaakt, die komen natuurlijk op de fotoblog te staan.
Terug naar Breda, daar draaide het bij de halve om het N.K. Met een eindtijd van rond de 1h11'40'' had ik hier geen schijn van kans. In goede vorm zou ik ook net het podium missen, dus ik hik er een beetje tegen aan. Niet te veel over denken, laat ik eerst aan mijn snelheid werken, en dat heb ik gedaan. De start die om 11h25 werd gegeven, gaf mij een doel voor ogen. 'Ik wil vóór klokslag 12 binnen zijn', dat voornemen vertelde ik Sandra (de Block) die naast mij stond wachtend in het startvak. Dit kon nog wel eens tegenvallen, aangezien we niet vooraan stonden. Het eerste vak was namelijk bestemd voor studenten, blijkbaar liepen zij hun eigen wedstrijd. Een paar minuten voor de start werd het hekwerk verwijderd, en het naar de voorste linie begeven was niet zo'n probleem. Er waren niet zoveel studenten die zo gek waren om op zondagochtend 10 kilometer te gaan rennen. Vanwege het strakke schema waren we op tijd gestart, en het ging gelijk vrij hard. Ik had toch voorgenomen mee te gaan met de snelste kudde, een snelle start doet mij altijd wel goed. Hoewel ik nauwelijks tot niet een warming-up had gemaakt, kon ik toch soepel mee. Dat het wat aan de snelle kant ging, besefte ik na de eerste kilometeraanduiding. We passeerden hier in 3'03'' na het startschot. Jammer genoeg 4 seconden te langzaam, want het zou wel mooi staan als ik hier een tijd van in de twee minuten kon noteren voor de eerste kilometer. Reëel en helder genoeg om te beseffen dat ik dit geen 10km zou uit houden, want een eindtijd van 30'30'', tja....
Even wat gas d'r af, ik was niet de enige die er zo over dacht. Maar waarschijnlijk zou de groep die wel door bleef draven, toch ook nog wel terugvallen. Dus ik wou toch de vaart erin houden. Kilometer twee, 6'23'', nog wel rap, maar nu nog te doen. Ondertussen was ik bijgehaald door drie man, die aanzienlijk een stuk jonger dan mij waren. Ik kon aansluiten, en bijblijven, hoewel ik zover mijn best moest doen dat ik het 3km bordje had gemist, jammer. Maar in dit tempo, moest het wel binnen de 10 minuten zijn afgehaspeld. Breda, dat is bochtenwerk, en daar waren deze jongens niet zo heel sterk in. Ik vermoedde dat ze meer ervaring op de baan hadden. Ik kwam toch weer op kop te lopen, en na 5km in 16'54'' te hebben gelopen, kwam ik alleen te lopen. Die 5 km tijd viel mij toch wel tegen, had ik dit ook niet ongeveer gelopen bij de halve van Cadzand, over een zwaarder parcours, bij slechtere weersomstandigheden? Terwijl het nu bijna zomers warm was, niet overdreven, gewoon heerlijk loopweer. Het ging dus geen supertijd worden, maar ja, sneller kon ik niet. Had ik er toch weer eentje ingehaald, ik haalde in, maar de vent bleef achter me hangen. Misschien had ik hem eraf kunnen lopen met een lichte versnelling, maar ik moest toch wel opletten me niet op te blazen. Vervelend dat 'ie wel van me profiteerde, telkens als ik wat gas terugnam om hem kop te laten doen, liep hij te traag naar mijn zin. Er liepen tenslotte nog altijd meer dan 3200 lopers achter ons, die ook niet stil stonden. De laatste twee kilometer, tjonge, wat duurden die lang. Ik hield het tempo hoog, en hoorde al wat gekraak achter me. Zelf had ik ook niks meer over, en ik had mijn twijfels of ik nog veel langer stand kon houden. En ja natuurlijk, op de laatste honderden meters voor de finish loopt de vent langs mij heen. Ik ga mee, maar wat heb ik het zwaar. Wanneer ga ik proberen met een sprint hem van mij af te lopen? Kan ik nog wel sprinten? Ik hoop dat hij een inzinking krijgt, want ik heb geen beetje reserve meer. Die laatste bocht, we draaien de Grote Markt op. Hij versnelt, ik versnel, maar ik voel al de kracht uit mij wegvloeien. Ik denk aan die laatste 100 meter van de twee rondjes baanwedstrijd, ik heb hetzelfde gevoel en ik weet dat ik niet meer voorbij kan. Ik kan nog als een door kiespijn gekwelde boer een lachje op mijn gezicht creëren, want blij ben ik hier niet mee. Ik voel me gebruikt, en dat zou zo erg niet zijn, als ik de vent eraf had kunnen lopen in deze sprint. Ik wist nu wel, dat ik niks meer over had, maar ik besefte ook, dat ik een uur later er verschrikkelijk de pest erin heb. Dat ik niet kan begrijpen dat ik dit heb kunnen laten gebeuren, ik kan normaal gesproken nog gigantisch sprinten. Ongeacht hoe ik me voel, en nu?
Ach, ik ben nog niet helemaal waar ik was, zoals mijn vorm in het begin van het jaar was. Want dan had ik deze sprint wel gered. Wat zeg ik? Als ik weer in mijn oude vorm zou zijn geweest, had ik niet moeten sprinten tegen deze kerel, maar tegen de man die een eind vóór ons was gefinished. Misschien wel een paar man vóór ons, maar het zal voor de volgende keer zijn. En ja, die eindtijd van 34'30'', die noem ik ook niet echt schokkend. Het is een PR, omdat dit de eerste echte 10 km was die ik ooit gelopen had. Maar ik hoop wel dat deze PR niet al te lang blijft staan. Een gemiddelde van 17,3 per uur, daar wil ik in Nijmegen niet mee voor de dag komen.
Teleurgesteld, voornamelijk door de verloren sprint, want daar kan ik écht niet tegen. Teleurgesteld, terwijl de zon nog volop schijnt, want dat hadden we in overvloed, hier in Breda.

Ik ga, ik moet en ik wil trainen!!!

de complete uitslag