Soms zit het mee..

Ongelooflijk, nadat het uren aaneen had geregend, zeg maar, met bakken uit de lucht, was het klokslag 3 uur kurkdroog bij de start van de Hulsterlooloop. Deze wedstrijd stond eindelijk eens wél in mijn schema, dus ik had te starten. Als ik eenmaal bezig ben met lopen, maakt het me niet veel of het gaat regenen. Maar om doornat aan de start te staan...
Eigenlijk had ik een 10km wedstrijd moeten opzoeken, maar als er nou in de regio ook een wedstrijd word gelopen vind ik het wat flauw om dan elders een wedstrijd te doen. Liever steun ik de dan toch wat 'mager van opkomst' loopjes van de SSP. Ik verwachtte wel een sterke bezetting op deze loop, is in het verleden niet anders geweest. Een redelijke bezetting, zo op het zicht bij de start. Ondanks dat het deze dag koud, winderig en nat was. Gemiddeld een temperatuur van 7 graden en het blaasde tussen de 4 en 6 Beaufort. Wetend dat er vooral in de open polders word gelopen, zal deze 12,6km een hele taaie worden. De eerste 5km verliepen zeer gemakkelijk, dit waren de kilometers dat de wind in de rug zat. Nadat eerst de lopers van de korte afstand terug waren gekeerd, kon ik nu nog de lopers van de midden afstand op enige afstand volgen. Daarna had ik het alleen te doen. Tot op het moment dat de wind tegen zat, hadden we rakelings gelopen op wat dit moment waarschijnlijk de beroemdste polder van Nederland is, de Hertogin Hedwigepolder. Over dit stukje land heerst nog altijd onzekerheid wat er mee te doen staat, onder water ermee of niet.
Dus nu was het tegenwind worstelen, ik had al een tijdje een gat geslagen tussen mij en de no 2, Jan Gowy. Ondanks de harde wind kon ik nog redelijk mijn tempo houden, wel aanzienlijk minder hoog dan meewind natuurlijk. Ik verwachtte ook dat de polderwegen er slecht zouden bijliggen van wege het landbouwverkeer. Dit viel veel mee, de boeren konden nu natuurlijk het land toch niet op door de vele regen. Lange rechte wegen zonder veel beschutting, maar ik had slechts één doel, eindelijk eens als eerste binnen te komen op deze loop. En dat ging lukken, met af en toe een bocht van 90 graden was het eenvoudig af te zien hoe groot de afstand tussen mij en de achtervolgers was. Dat bleef groot genoeg om geen zorgen te maken, maar ik wil deze voorsprong alleen nog verruimen. Met de laatste honderden meters door de polder, de wind recht in het gezicht draaide ik het dorp Nieuw-Namen binnen, op weg naar de sportvelden. In de beschutting van de huizen, met de wind in de rug was het heerlijk om nog een alles te kunnen geven. En met een voor mijn gevoel aanzienlijke tempo kwam ik binnen in 44'51'' op 12,6km, 3'34'' per kilometer en een gemiddelde van 16,9 per uur. Blijkt achteraf nog dat ik de snelste gemiddelde kilometertijd van alle afstanden heb gelopen. Natuurlijk, zeer tevreden gezien de weersomstandigheden van deze dag en het parcours dat niet heel gemakkelijk is met regelmatig wat dijkhellingen. En dat ik dit alleen voor elkaar heb gekregen, daar voel ik me heel lekker bij. De vorm is terug...volgende afspraak zal in Terneuzen zijn.