Scheldorado training..

Een duurloop uitvoeren is nou niet mijn leukste liefhebberij, daarom probeer ik er af en toe iets leuks van te maken. Of ik loop aan de kust over de duinen, of ik gebruik een wedstrijd om daar mijn kilometers af te leggen. Zoals ik nu in Terneuzen heb gelopen, schema zei '20km in 1h27, 4'21'' per kilometer. Nu kan ik dat wel hier in de polder ook uitvoeren, maar waarom dan niet gelijk de gezelligheid van een wedstrijd combineren? Daarbij, ik zou dan ook als haas kunnen fungeren. Hoewel dit ook niet ideaal is voor de gehaasde, ik loop natuurlijk wel 'vlak'. Dus of het nou tegen- of meewind, helling op of helling af, ik blijf bij mijn 14 in 't uur. Er werd dus niet veelvuldig gebruik gemaakt van mijn gelopen tempo, de eerste die wel in mijn spoor liep was een loper op de midden afstand, Theo Roels. Helaas moest hij in de laatste kilometers mij laten gaan, ik weet nou eigenlijk niet of hij veel profijt heeft gehad door mij te volgen. Ondertussen waren er al andere lopers aangesloten, waarbij er één loper in staat was mij te volgen. Ditmaal ging het om Peter Rottier, motorcrosser en mountainbiker. Van oorsprong Zeeuws-Vlaming, tegenwoordig woonachtig in Kalken. Hij vroeg mij wat mijn plannen waren voor vandaag, ik had dus iets meer dan anderhalf uur te lopen over de gehele 21km (als de ronde afstand klopt). Peter zou graag eens onder de 1h30 lopen, hoewel hij niet veel aan hardlopen doet, zoals hij zelf mij vertelde. Tja, wat doe ik dan, halve zachte als ik ben, dan moest mijn schema er maar aan geloven. 'Als je mij kunt blijven volgen, beloof ik je dat ik je onder de 1h30 laat lopen', daarbij al een kleine tempoverhoging creëerend. Op dat moment liepen we net op het slechtste stuk, met het gezicht vol in de wind. Nou moest ik ook al er op letten dat Peter mij kon volgen, maar had al snel in de gaten dat hij wel heel gemakkelijk liep, en ook nog heel gemakkelijk bijna een gesprek met mij begon. Hij wou graag weten wat ik normaal op een halve marathon loop, en hoe mijn naam was. Bij het noemen van mijn naam wist hij genoeg, hij had me regelmatig in de krant gelezen. Ik ben beroemd!! Och, als mountainbiker kon het niet missen dat hij ook mijn broer Rik kent, natuurlijk! Dat kent mekaar allemaal.
Goed, ondertussen gezellig keuvelend, had ik mijn tempo weer wat opgevoerd. Vanzelfsprekend, zolang er nog zo te gemakkelijk gepraat kan worden, gaat het nog niet snel genoeg. Uiteindelijk werd het wat stiller, vond ik ook niet zo erg, ik ben nou niet zo'n prater. Onderwijl ontdekte ik ook dat het wel heel prettig is om zo een wedstrijd te lopen, ik zag nou nog eens iets van de omgeving, alhoewel ik ook tijdens een wedstrijd al vlug afgeleid ben en nog eens wil rondzien.
Omdat er twee rondjes gelopen werden voor de halve marathon, konden we zien tijdens de passage van de finish of we op schema lagen. Daarnaast had ik ook de beschikking van mijn footpod om de gelopen kilometers bij te houden, maar bij het passeren van de klok stond deze in de 43 minuten. Dus we lagen ruim op schema. Ik had ook gekozen om meewind een hoger tempo aan te houden, zodat we de laatste kilometers tegenwind iets meer mochten verliezen. Toch gingen de kilometers tegen de wind in deze tweede ronde in een hoger tempo dan we liepen in de eerste ronde. Met 14,2 km per uur langs de zeedijk was dit een mooi tempo, en Peter bleef volgen! Zelf was ik toch ook wel blij uiteindelijk de laatste kilometer met meewind te kunnen uitvoeren, nog even alles soepel loslopen in een hoog tempo. Bij Peter zat de sleet er nu wel goed in, zoals hij zelf nog kon uitbrengen. 'Niet zeuren, je kunt nog praten, dus kun je ook nog versnellen. Nog eventjes alles geven voor een mooie tijd, ruim onder je richttijd moet toch kunnen?' En dat het nog goed ging, gefinished in 1h26'49'', waarvoor hij me dankbaar was. Nou jongen, dacht ik bij mezelf, als je je richt op hardlopen, dan zou je nog betere prestaties kunnen leveren. 'De volgende keer onder de 1h20?', stelde ik voor. Dat was nog te hoog gegrepen.
Daarmee was de kous nog niet af, mijn aanwezigheid had blijkbaar nog voor verwarring gezorgd bij de koplopers van de halve marathon. Voornamelijk bij Pieter Ackerman. Pieter loopt ongeveer mijn tempo, ik net iets sneller. Pieter had al gezien dat ik me ook had ingeschreven voor de halve, maar wist niet dat ik dit in mijn trainingtempo ging uitvoeren. Daarom was hij niet al te snel gestart, en wachtte mij op om zo samen verder te lopen. Maar daarbij was er al één loper, Peter de Peter, ondertussen al gevlogen. Na de eerste ronde te hebben afgelegd, met mijn uitblijven, uiteraard, begon Pieter dan toch maar eens aan de inhaalrace om nog te gaan voor de eerste plaats. Helaas voor hem, op 19 seconden na, kostte hem zijn fout mij op te wachten hem de eerste plaats. Natuurlijk vond ik dat schitterend toen Pieter mij dit verhaal vertelde achteraf in de met chloordampen gevulde cafetaria van zwemparadijs Scheldorado. Tenslotte was hij één van de twee die mij verrast hadden in de laatste meters van de JuulvdWalleloop in Kieldrecht. Dit was dan mijn wraak, en ik heb er eigenlijk geeneens mijn best voor moeten doen.
Een leuke 'wedstrijd' gelopen, die ik misschien wel had kunnen winnen. Maar trots op mezelf dat ik de verleiding heb kunnen weerstaan, want de Kerstloop in Stekene een week later staat wel in mijn agenda om voluit te willen gaan...