Wordt het toch nog leuk...

Heb net een uurtje rustig uitgelopen en met tegenzin gestart. Het weer is nou niet om te zeggen erg uitnodigend om in de polders te gaan vertoeven. Nou, het viel me nogal mee. Om te zeggen dat ik eigenlijk erg prettig gelopen heb zonder te letten op mijn tempo. Ik had gewoon een uur te lopen volgens het schema. Uiteindelijk wel wat te snel gelopen, 13,2km afgelegd, maar als ik dit ontspannen kan doen en onderweg elke vogel heb voorbij zien komen, dan maar liever zo. De laatste dagen gingen mijn interesse weer richting loopband, maar als ik dan zo weer eens door de polder loop....
Ik had wat meer spierpijn verwacht na die 10,4km die ik gisteren tijdens de aflossingmarathon had gelopen. Echt sneeuwvrij kon ik het alternatieve parcours nou niet noemen. Een saaiere ronde dan gewoonlijk, maar misschien een wat snellere ronde. Wat er verder gebeurde kan ik niet verklaren bij me zelf. Waarom liep ik nou wel opeens 17,2km in 't uur gemiddeld op deze glibberwedstrijd? Ik ga er in ieder geval van uit dat de afstand klopt, zo moeilijk kon het niet zijn om de meters uit te zetten. Voor me zelf ben ik zeer tevreden.

Maar in deze wedstrijd gaat het nou niet om het individuele succes, was dat de reden om wat extra te geven misschien? Nadat Niek den Exter met een geweldige opening als eerste terugkeerde moesten we proberen deze voorsprong vast te houden. Als tweede loper ging Benjamin Gerrits zijn twee rondjes lopen. Alleen had Benjamin de pech tegen een wel heel erg ontketende Belg te lopen. Net als Benjamin liep deze man ook twee ronden achter elkaar. Maar deze man liep de eerste ronde in 17'12'' en zijn tweede ronde in 17'29''!!! Ter vergelijking, Niek den Exter liep zijn rondje in 17'34'' en Marcel Mangnus 17'32''. Ik wil maar zeggen, deze twee zijn toch ook geen flauw bier, maar een man als deze Belg waarvan ik helaas zijn naam niet weet zal waarschijnlijk zich wel in de subtop vertoeven. Nadat Benjamin was binnen gekomen kon ik aan de bak met mijn twee rondjes. De achterstand was op dat moment nog niet al te groot en na een kilometer of twee kon ik me op de eerste plaats gaan begeven. De voorrijdende fietser was even de kluts kwijt en kwam even informeren of ik het was die nu op kop liep. Zover als ik me kon oriënteren over het overige deelnemersveld dacht ik wel dat dat het geval moest zijn. Tja, we waren tenslotte al volop bezig met het dubbelen van deelnemers, dus zie door de bomen het bos dan nog maar. Lastig was het soms ook om dan lopers te passeren, soms werd er wel rekening mee gehouden dat dit gebeurde, maar meestal moest ik toch manoeuvres maken om mijn tempo vast te houden. Het fietspad waar we liepen was al smal, en dan met die sneeuw erbij wil iedereen zo gunstig mogelijk lopen. Kwam nog bij dat er op hetzelfde pad ook gekeerd moest worden, dus af en toe was het gezellig druk met door- en terugkerend volk. Tel daarbij de opentoegankelijkheid van dit pad, dus met extra fietsers hierbij zorgden voor nog meer spektakel. Uiteindelijk kon ik afsluiten met mijn eerste ronde in 18 minuten en de tweede in 18 minuten en 19 seconden. Marcel nam over met bovengenoemd resultaat, dus zeer sterk gelopen en onze voorsprong verder uitbouwend. Daarna was het de beurt van Nitin Klapwijk 19'30'' en afsluitend Niek Wieland met 19'15''. We hadden de voorsprong uitgebouwd om met een verschil van 16'50'' op het tweede team als eerste te finishen. Eindtijd 2h28'06''.
Normaal gesproken is er elk jaar een zeer snel team uit Gent die traditioneel met de eerste plaats gaat lopen, maar ze lieten dit jaar verstek gaan. Maar goed, wie er niet is, dat telt niet mee. We hebben eindelijk eens gewonnen en dat is toch ook een lekker gevoel, ondanks dat er mensen zijn die beamen dat het plezier aan het lopen ondergeschikt is aan de drang een overwinning te behalen.