Dat was 'm dus...

...drie rondjes Dow aflossingsmarathon, gelopen met een gemiddelde van 17 minuut en 37
seconden per ronde. Een gemiddelde snelheid van 17,5 per uur op een afstand van 15,5km opgemeten met afstandmeten.nl. Oftewel 3'26'' per kilometer en een eindtijd van 52'50'' op een niet al te snel parcours dankzij veel bochtenwerk en hier en daar wat slechtere kwaliteit voetpad.
Dit resultaat had ik even nodig, en ik heb de Dowloop gewonnen, maar dat ik dit nog kan.........
Het vervolgverhaal komt nog wel.......

Vervolg

Omdat ik verre van tevreden was met de laatst gelopen wedstrijd.....omdat ik één straatloop in voorbereiding voor Antwerpen te weinig vond. Daarom stond ik aan de start voor de Dowloop in Terneuzen, beladen met een hoop onzekerheid die er op voorhand al behoorlijk in zat. Tenslotte zou de volgende dag de Zwinstedenloop gehouden worden, zouden er wel voldoende deelnemers zijn bij deze loop in Terneuzen? Zijn er lopers waarbij ik mezelf kan meten? Het moet ook niet te snel gaan, want dan weet ik nog niet hoe ik ervoor sta. Het zou mooi zijn als ik strijd zou moeten leveren, en het maakt me niet uit hoe ik in de rangschikking terecht kom. Kan ik een hoog tempo aan? Ik ken in ieder geval de rondjes die gelopen worden, nog niet zo lang geleden liep ik hier net boven de 18 minuten voor twee rondjes tijdens de aflossingsmarathon, maar toen was ik in goede vorm. Staat tegenover dat toen de omstandigheden slechter waren, koud en sneeuw.

Was te verwachten dat er minder deelnemers waren dan gebruikelijk, toch viel dit nog niet tegen. Ik had al Jan Gowy als aanwezig opgemerkt, ook Peter de Petter waar ik al eens eerder tegen had gelopen. Gaat nog lastig worden, d.w.z. hopelijk concurrentie als ik mee kan. Vanwege de wel heel smalle startplaats stond ik niet helemaal vooraan, maar kon na de start al vlug vooraan lopen. Met vóór mij een loper van een kortere afstand, maar kon na een metertje of 500 gelopen te hebben de kop overnemen. Ik sloeg een klein gat, maar kreeg al vlug gezelschap, beide lopers voor de langste afstand. Toen had ik het idee dat ik wel lekker liep, maar om nou te gaan voor de overwinning, daar was ik niet zeker van. Een van beide lopers, Peter de Petter, had ik al herkend. De andere loper was onbekend voor mij. Toch viel er in de eerste ronde af en toe een gat tussen mij en beide lopers, dat eigenlijk vrij snel weer werd dicht gelopen. Ik had wel in de gaten dat dit voornamelijk gebeurde in een bocht of bij een vreemde wending in het parcours. Deze rondjes zijn niet al te snel te noemen, met hele scherpe bochten met zelfs met een 180 graden draai. Ik besloot wat meer speldeprikken te geven, liefst wat onverwacht. Zoals op het moment dat er net na een bocht een kleine helling is. Even voordat we hier zijn, nog een kleine versnelling om op de helling zelf nog wat te versnellen. Toegeven, ik snak zelf even naar adem maar ik merk dat dit bij de concurrentie nog meer pijn doet. Leuker is nog, dat er amper een paar 100 meter verder nóg zo'n situatie voor doet, met een nog lelijkere helling. Het is even de dijk weer af, om daarna direct weer dijk óp te gaan, inclusief een rotbocht over slechte asfalt in deze helling.

Toen was ik los, ik blijf even doorgaan maar het is nu definitief, zoals later zou blijken.

Terug langs de start zie ik de klok 17 minuten en 30 seconden aangeven! Maar dit gaat wel wat te hard, moet ik dit nou blijven volhouden? Ik blijf tempo houden zolang ik het kan volhouden, ik weet dan ook niet of ik nog verder uitloop of wat dan ook. Tweede ronde gaat dus in, en het is best nog ver. Dankzij de rondjes waarbij je medelopers af en toe ook nog eens tegemoet loopt, is het zeker geen saaie wedstrijd. Zo kom je mekaar nog eens tegen. Ook leuk om dan aangemoedigd te worden en hoor je nog eens hoe het staat met de voorsprong. ook Chris Derveaux zijn vader kon mij vertellen dat ik niet op korte afstand werd gevolgd.

Tweede ronde zo net boven de 35 minuten, dus nog altijd vlak lopend geloofde ik nu wel dat ik dit kon volhouden. Ik voelde me nog fit, ik wil niet vertragen. Ik kom nog meer lopers tegen die ik dubbel, meer aanmoedigingen (dank je William, hoewel ik me nog fit voelde. kon ik niet veel meer terug zeggen). Ik hield ook de tijd in de gaten en merkte wel dat ik nu op verlies liep. Toch wil ik dit verlies zo klein mogelijk houden en na elke scherpe bocht of obstakel gooi ik het gas er vol op. De laatste bochten, ik zie m'n horloge richting 53 minuten ga ik ga ervoor om te voorkomen dat deze tijd ook word bereikt voordat ik uiteindelijk zal finishen. Ik gooi alles in de strijd, ga in de sprint, al moet de onderste steen boven komen. Op zulke momenten is er geen vermoeidheid, ik kan alles aan. En ja, het is gelukt en heb zelfs nog 10 seconden over. Zeer tevreden met dit resultaat met 1'40'' voorsprong op nummer twee. Maar vooral mijn gelopen tijd, met nagemeten op de bekende manier, maakt mij nog meer dan tevreden. Ik ben een heel stuk zekerder geworden met dit resultaat voor de komende wedstrijden. Ik hoop dat er nog meer uitkomt want ik ben gelukkig nog niet op mijn retour.

Wat mij ook verraste is dat ik achteraf zag dat Kevin Knudde de middenafstand had gewonnen, maar wel achter mij was gefinished. Ik kwam tenslotte telkens als eerste door. Ik ken Kevin voornamelijk van naam en weet dat ik normaal gesproken niet met hem mee kan. Zal wel iets te maken hebben met blesureleed van hem ofzo. Toch blijft dit ook wel leuk.. voor mij uiteraard........