zaterdag 2 april 2011
Hoi...zomer!!!
Ooooh, wat was ik blij met de voorspellingen van het weer. Net wat ik nodig vond, de voor dit jaargetijde extreme temperaturen kwamen goed uit in voorbereiding voor de 'altijd abnormale hoge temperatuurwaarden' tijdens de Antwerpse 10 mijlen. En ooooooh, wat heb ik deze omstandigheden verwenst, tot op het bod, tijdens mijn dagtrip op de langste afstand van de Cornboysloop aldaar te Sas van Gent. Sas van Gent was alrap bij mij omgedoopt als zijnde 'Sas van Ellende'. Goed, ik heb gewonnen, in een miserabele tijd, omdat er bij mij op het gegeven moment na te vele kilometers tegenwind de klad er behoorlijk in zat. Komt ook wel dat ik veelstesnel was gestart, ik wou natuurlijk niet onderdoen voor mijn medevluchters, we waren met drie. Achteraf vonden we alledrie dat dit veel te snel ging. Nu weet ik alleen niet precies met wie ik samen liep, Jan Gowie in ieder geval. Maar of Peter de Petter hier nog bij was of Kris Cornelis mee ging moet ik schaamtevol bekennen hier niet zeker van te zijn. Ik krijg nog wel uitsluitsel, ga ik van uit. Het was dus warm, zeer warm, en met veel wind wat dus de uitdroging zeker bevorderde. En dat in de open polders van Sas viel dit als een deken over je heen. Ik had al snel de mening deze loop niet uit te lopen, ik had het moeilijk. Maar om terug naar de start te geraken was er maar één manier, en dat is lopend. Dus waarom dan niet zo snel mogelijk richting finish begeven waar er vast en zeker een Trappist of wat al lonkten. Dus de enige drijfveer om snel te blijven lopen was gezet! Nu nog uitvoeren. Duidelijk werd wel dat deze temperaturen van meer dan 20 graden nog een behoorlijke gewenning moeten opleveren, ik was er nog niet aan toe. Maar wie wel? Iedereen kwam eigenlijk volledig afgedroogd over de streep. Ik zelf zag zwarte sneeuw om in ieder geval nog onder de 55 minuten 15,2km te volbrengen. Ja, 12 seconden minder had ik nodig, met 54'48'' op deze afstand word ik niet vrolijk van. Mijn gemiddelde dus, daar wil ik het helemaal niet over hebben. Maar goed, ik heb gevraagd om dit weer en heb het gekregen ook. Ik hoop nu eigenlijk wel dat het over twee weken het weer ons wat milder gezind is, want een gedachte die ik allang niet meer tijdens een wedstrijd door mijn hoofd spookte, drong zich vanuit mijn onderbewust zijn overduidelijk naar de voorgrond; ..waar ben ik in Godsnaam mee bezig!!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
de derde man tijdens de vliegende start was Peter de Petter,welke na 2,5km in de verzuring ging,...hij kwam nog terug tot bij mij na een km of 5 maar moest toen terug lossen,een verkoudheid was de dooddoener voor hem,ikzelf had wel een goed gevoel na afloop,en dit was weer een prima training naar 16 april toe,nu nog eventjes rustig blijven doortrainen,van mij mag het lente blijven :-) greetz Jan Gowy ;-)
BeantwoordenVerwijderenInderdaad maakt dit weer het allemaal een stukje prettiger. Je kunt s avonds gewoon nog lekker op pad zonder door de invallende duisternis te worden overvallen, je kunt weer lekker lopen in korte broek en t-shirt, lekker zweten etc.
BeantwoordenVerwijderenLaat maar komen die zomer!
Edwin als ik de uitslag zie dat hebben veel collegas loper(sters)het noorderlicht gezien! dit hoort er ook bij, warm weer en mee wind starten een ijle en droog lucht en daarna tegenwind terug,het hoort er allemaal bij of het gezond is weet ik niet maar toen ik aankwam heb ik een lekkere Belgische pint gedronken, daarna een ijskoude douche! daar doe ik voor, lekker lopen en trainen om uiteindelijk ne goeie marathon te lopen, ik geniet nog van elke wedstrijd, zelfs nu meer dan vroeger omdat tijd totaal geen deel meer uitmaakt van mijn verwachtingen, toch hebt je goed gelopen Edwin, deze zomer zijn er tal van wedstrijden rond onze grensstreek en daar komen gasten op af die uw gehalte hebben, ik weet zeker dat je dan gaat genieten, iemand met uw instelling verlangt naar zulke wedstrijden! gewoon doen!!
BeantwoordenVerwijderengroetjes
william
Herkenbaar gevoel Edwin, 'waar ben ik in Godsnaam mee bezig'.
BeantwoordenVerwijderenAls je je dat nog eens afvraagt, moet je maar zo denken:
toen je geblesseerd was, verlangde je ernaar om op deze manier 'in Godsnaam bezig te zijn'. Als het goed draait en alles gaat vanzelf, dan besef je dat vaak te weinig (ik ook). Pas als je geblesseerd bent, besef je weer wat een voorrecht het is om ze te kunnen en mogen lopen (zelfs in deze te beklagen omstandigheden)!