Wederopstanding

Alle twijfels ten spijt, heb ik toch maar besloten te starten in Stekene. Gelukkig wel, want wat werd het een mooie loop. Niet zo'n grote opkomst als voorgaande jaren, maar wel redelijk snelle mannen aan de start. Nog voor de eerste buien zich aanmelden, na een volledig droog gebleven namiddag, konden we om 16h van start. Ik was mee met de eerste groep, één man was al gevlogen die ik herkende van de onlangs gelopen halve marathon in Etten-Leur. Daarmee moest ik mezelf niet meten, hij is te snel. Kon ik alleen mijn best doen zo goed mogelijk te lopen, voor de winst was ik hier toch al niet aanwezig. Dat wist ik al op voorhand, meegaan met degene van mijn formaat, of liever nog een maatje te groot waaraan ik me aan kan vastklampen. De eerste kilometer in 3'15, dat is natuurlijk niet overweldigend. Maar aangezien ik nog altijd in een groep liep met o.a. Jordi v. Guyse en Mark Papanikitas, was dit misschien het uiterste wat er op dat moment voor mij te halen was. Lopen in deze temperatuur, niet voor mij...
Ik kwam toch alleen te lopen, werd uiteindelijk bijgehaald door Chris Verbeek en Jeroen Fiers. Bleef nog even hangen maar moest toch lossen. Toch liepen beide lopers niet snel uit en kreeg zowat het gevoel me te herpakken. Ik begon iets gemakkelijker te lopen, na een half uur onderweg. Mark Papanikitas kwam in beeld, ik kwam naast hem te lopen. Het speet hem het gat naar Chris en Jeroen niet dicht te kunnen lopen. 'We lopen allemaal onze eigen race, laat ze maar gaan', antwoordde ik hem. Ik liep net vóór Mark een scherpe bocht in, na die bocht zette ik gelijk aan die niet beantwoord werd. Dat schepte moed om door te gaan. Ik liep ondertussen de derde ronde en voelde me sterk genoeg eventueel een aanval in te zetten op de beide lopers voor me. Maar het was nog ver te gaan en wachtte nog even af. Stond daar opeens een kerel met een bord waarop stond dat er nog maar één kilometer te lopen was. Ik hoorde hem zeggen tegen een toeschouwer, dat deze loper (ik dus) hier straks niet meer zou passeren. Was hij nou mis? We liepen ondertussen al flink wat achterblijvers te dubbelen, maar ga ik nou al richting finish? Er waren toch 4 ronden te lopen? Ik had het volledig mis, toen ik mijn tijd zag op mijn horloge werd ik wakker. Natuurlijk, ik liep nu ondertussen in de 37 minuten, dus nóg een extra ronde zou betekenen dat ik wel erg traag de 12km zou afsluiten. En echt waar, ik vond zelf dat ik best wel snel vooruit kwam! Ondertussen had Chris al eens gepolsd hoe groot zijn voorsprong voorstelde tegenover mij. Niet groot genoeg, bleek hij te bedenken, en zette een versnelling in. Ik had nog geen haast, ik vond de afstand nog wat te lang om een versnelling te forceren. Ik zat nog ontzettend fit, heb me misschien teveel gespaard met de gedachte nóg een ronde te moeten lopen. Ik was wel zeker van plan een sprint in te zetten, als de tijd daar is. De laatste 180 graden draai, nu is het een paar 100 meter naar de finish. Nog even wachten, nog even...nog even...en nu!!
Chris heeft het in de gaten, begint ook aan de sprint en gaat links om bij een groepje achterblijvers. Ik passeer rechts, nog meer versnellend. Ik ga Chris voorbij en blijf doorgaan, controlerend op een tegenaanval die er niet meer kwam en ga over de finish in 41'06'' en een 7de plaats, twee seconden te kort om nóg een plaats op te schuiven. Had ik maar eerder moeten aanvallen! Oooh, wat een heerlijke strijd en om zo af te sluiten, dat smaakt naar méér. Want de laatste tijd zat de klad er wat in. Met twee trainingen per week kom je niet ver, ik heb gemerkt dat de snelheid er als eerste aan moet geloven. Een duurloop van 20km is geen probleem, maar om dit in een hoog tempo uit te voeren zal ik toch weer serieus moeten opstarten. Edoch, om namen als Chris Verbeeck en Mark Papanikitas ná mij op de uitslaglijst te lezen, doet me groeien....

                                        
Volledige 12km uitslag