Wedstrijden en wedstrijden..

Een slapeloze nacht. Niet helemaal slapeloos, maar toch regelmatig wakker geweest vanwege een droge keel en een rokershoest. Niet helemaal lekker, maar het is het toch waard geweest. Deze symptomen zijn het resultaat van een gelopen wedstrijd, ik ben blijkbaar eens diep gegaan deze keer.

Hulst, baanwedstrijden en Zeeuws Kampioenschap op onder andere de 1500 meter. Ik ben ingeschreven om hier aan mee te doen. Baanatletiek is mij niet helemaal vreemd, maar het is ook geen roeping. Ik heb er ook niet echt veel zin in, omdat ik me op dit moment niet in vorm voel. Ik train te weinig, de laatste tijd. Hoewel de trainingen die ik dan wel doe, best wel goed gaan. Daar bijt ik me dan maar in vast, want een 1500 meter wedstrijd doet aardig veel pijn als je halfweg de afstand bent. Er zijn aardig wat deelnemers, de meeste een stuk jonger dan mij en ik vraag me af wat ik hier doe. Vooral als ik de geplande doorkomsten hoor van deze lopers, zinkt de moed in mijn schoenen. Men gooit hier met 68's en sneller alsof het niks kost. Mijn plan, in overleg met trainer Jan van Laarhoven, is doorkomen in 72 seconden, en dat proberen vast te houden. Een 400 meter in 72 seconden is in een training vrij pittig, ik hoop dit in een wedstrijd nu minstens 3 maal uit te kunnen voeren zonder pauze (slik). Een druk veld, ik sta vooraan aan de buitenzijde, een mooie positie. Ik zal niemand in de weg lopen, ik kan later goed invoegen.
Dan gestart, het gaat gelijk al hard. Ik ga hard mee, Ronnie Overgaauw is al snel op solo, die gaat té snel voor mij zoals ik al had verwacht. Toch heb ik het gevoel dat ik té veel van stapel loop, moet ik dit tempo zo volhouden? Dat blijkt bij doorkomst; '68', roept Jan naar mij 'doorgaan zo'. Ja, ik wil wel, maar of ik dit kan? Ik loop op 5de positie, zover vooraan had ik mij niet ingeschat. Het was ook niet verstandig om dit te doen, ik verwachtte te worden gepasseerd door de meer geroutineerde lopers op de baan. Dit gebeurde nog niet, integendeel, ik besloot nr 4 te passeren omdat bij deze man het tempo er wel heel drastisch uit ging. Ik loop nu wel alleen tegen de straffe wind in te boksen, nr 3 loopt te ver voor me uit.
Tweede ronde, ik zoek oogcontact met Jan en hoor '71, het gaat goed' roepen. Inderdaad, het gaat nog heel lekker met me en ik ga er zelf in geloven. Hoewel het nog ver is, natuurlijk. In de derde ronde is er niet veel te beleven, of het moet zijn dat ik iets dichter bij de derde loper geraak, iets wat Jan mij ook nog adviseerde tijdens de passage. Eindelijk, ronde nummer 3 loopt op zijn einde en ik loop nog altijd net boven de 70 seconden. En nog altijd ben ik niet leeg, het is nog 300 meter te gaan. Ik raak nog dichter bij de derde man, en besluit op de laatste 100 meter toch een aanval uit te voeren. Ik kan behoorlijk aanzetten, maar helaas voor mij, deze man heeft ook nog iets van reserve en moet toegeven op enkele meters verschil. Komt bij dat deze man werd geattendeerd over mijn opkomst door toedoen van trainer Jan en mijn lieftallige egaa, die hardlopend en mij aanmoedigend het veld tussen de baan overstaken. Goed bedoeld natuurlijk, maar mijn verrassingsaanval werd hierbij tenniet gedaan. Ik had net zo goed een sirene en zwaailicht op mijnen kop kunnen zetten, het effect zou niet anders zijn geweest. Nouja, voor mij blijft de 4de plaats en de euforie van een nieuw PR, dat wel. Ik had echt niet durven hopen op dit resultaat, had ik tevreden geweest onder de 4'30 te lopen, het zijn bijna 5 seconden sneller geworden. Let wel, als straatloper zijn 5 seconden bijna niks. Maar op een wedstrijd waarbij er gemeten word in 100sten van seconden, zet dit in een ander perspectief.
Ik was dus helemaal leeg, 5 minuten later voelde ik me helemaal beroerd. Ik was misselijk, ik hyperde, bloed in mijn mond, mijn keel brande, last van mijn slokdarm en longen, brochitis-achtig geblaf en mijn maag was overstuur. Mijn plan om 10km naar huis te lopen was direct van de baan geveegd, wat voelde ik me slecht en tevreden tegelijk. Sporten is gezond, maar ik vroeg me nu wel af....hoe moet ik aan een 'niet' sporter dit uitleggen? Deze symptomen die er wel bij horen, het bewijs diep te zijn gegaan, dat ik diep kan gaan, daar ben ik net zo blij mee als het feit dat ik een baanrecord bij de 40+ heb gelopen (het vorige stond ook op mijn naam, los daarvan). Achteraf de analyse, 800 meter in 2'19 als tussentijd. Dus moet de 1000 meter onder de 3 minuten zijn gelopen, als ik uiteindelijk dan ook in 4'25''07 ben gefinisht.
Ik heb goede hoop, heb er ook zin in. Antwerpen, de 10 mijlen. Natuurlijk niet te vergelijken met een 1500 meter op de baan, maar als me dat lukt, dan......