dinsdag 4 maart 2014

Een uitstap in dubbele zin...

In de moderne tijd waarbij het 'in' is trails, marathons en color runs te organiseren, die dan ook massaal opgezocht worden, blijf ik achter de feiten aanlopen. Tenminste, dat komt zo op mij over als er mij gevraagd word naar mijn beste marathontijd en ik wat terughoudend reageer. Tegenwoordig heb je gewoon een marathon te hebben gedaan als je al minstens een jaar hardloopt. Vraag aan vele 'start to runners' en het doel is uiteindelijk toch wel de New York, Berlin of dan een Zeeuwse 42er uit te lopen. Tijd is niet belangrijk, iedereen is tegenwoordig winnaar als je maar over de finish geraakt, desnoods kruipend.
Ik heb dan wel een marathon gelopen, en die eerste keer had ook gelijk mijn laatste moeten zijn. Maar als ik voor mijn debuut de Kustmarathon (2008) kies waarbij het die dag ook nog een windkrachtje of 6 tegen heb, overall als 16de eindig in 3u06 dan is de verleiding om het de volgende keer nóg beter te doen.
Nou, dat is dus nooit meer gelukt, twee maal uitgestapt en de allerlaatste wel gefinisht in 3 uur en 6 seconden (Etten-Leur). Uit pure balorigheid en frustratie niet eens meer de behoefte onder de drie uur te willen lopen, hoewel dit gemakkelijk had gekund. Ik heb toen beslist nooit meer een marathon te lopen, maar zeg nooit 'nooit'...
Nee, ik heb het op dit moment het nog heel goed naar mijn zin op de kortere afstanden, waarbij vooral mijn keuze gaat naar de 15K en 10EM. Nog wel eens een paar keer de 800 meter geprobeerd wat resulteerde in een Zeeuws Record aller tijden bij de 45+, maar ook niet in een tijd die mij tevreden stelde. Schoenmaker, blijf bij je leest is bij mij wel van toepassing, we heten niet allemaal Sébas Schletterer!
Daarom komt het misschien wat vreemd over, dan toch te beslissen om de uitdaging aan te gaan de Mont-Ventoux hardlopend aan te gaan. Dit moest al langer eens als een vakantie uitstapje ingepland worden, nadat ik de ervaring had opgedaan door ondertussen in verloop van tijd de Alpe-d'Huez drie maal te hebben aangedaan. De eerste keer zomaar voor mezelf, twee maal op 15 augustus waarbij ik samen met een ruim 200 tal Fransen (ook wel Nederlanders) in een soort wedstrijdverband de 14 km klim (1u15'48'') hebben afgelegd. De laatste keer ook de berg terug afgelopen, maar daar kreeg ik onderweg wel wat spijt van!
Dus nu die kale berg!!!
Niet zomaar, maar met een doel. Het doel om aandacht te vragen aan de ziekte Multiple Sclerose. Het doel om geld in te zamelen om het onderzoek tegen deze ziekte te ondersteunen. Daarbij word veel onderzoek verricht, met resultaat maar nog niet voldoende om het tij tegen deze ongeneselijke ziekte te keren. Ik zal er zeker niet alleen zijn, maar liefst 775 deelnemers, voornamelijk fietsers zullen op Pinkstermaandag te vinden zijn op de hellingen van de reus van de Vaucluse.
Niet zomaar, maar omdat ik van heel nabij mee maak wat deze ziekte doet. Mijn eigen broer Patrick is al heel wat jaren drager van deze ziekte, heeft nog heel lang zijn werk kunnen uitvoeren als vrachtwagenchauffeur met het vervoer van uitzonderlijke goederen. Hoe langer, breder of hoger hoe liever. Schuwde geen lange dagen, alles om te mogen rijden totdat het noodlottige van het één op het andere moment toesloeg. Die uitval was zo heftig dat het niet meer goed kwam, wat in het verleden soms met een sisser afliep was nu niet meer het geval. En omdat het contrast tussen hem en mij niet groter kan zijn, kan en wil ik mij inzetten voor dit doel. Die berg oplopen zal geen sinecure worden, maar gesterkt met het feit waar Patrick elke dag doorheen gaat een haalbare zaak.
Mij steunen en daarbij het onderzoek helpen kan op de site www.klimmentegenms.nl.
Elke cent is meegenomen.

2 opmerkingen:

  1. Hallo Edwin, Het is weer al een heel tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen. Sinds de site van de Kenyanen is opgehouden te bestaan is het contact tussen de lopers onderling toch wat vervaagd.
    Heb je uitgebreid verslag weer eens doorgenomen en wat betreft de figuren die zo nodig in hun eerste loop jaar gelijk een marathon moeten lopen ben ik het helemaal met je eens, die zie je daarna nooit meer terug, hebben er gelijk genoeg van. Ikzelf heb iets te lang gewacht. Was in training voor mijn eerste marathon, maar hierin werd ik even gestoord door een auto die dwars voor me stond. Mijn plan was om die volgens de papieren althans binnen de drie uur te voltooien. Was al aardig op weg door in een wedstrijd de 25km in 1 uur40 te lopen, 15km/uur dus op schema had ik gedacht.

    Wat je broer Patrick moet doormaken is niet niks, telkens waarschijnlijk een stukje te moeten inleveren is een niet zo best vooruitzicht. Wanneer je daarin ook maar iets in kunt bijdragen om dit goede doel te ondersteunen, geeft je dat waarschijnlijk een goed gevoel om op deze wijze iets te kunnen bijdragen.

    Ga mijn verhaal afronden want ik wordt om de haverklap gestoord door carnaval vierend volk dat
    hier te pas en te onpas binnen valt.

    Het ga je goed en tot horens/ziens.

    Groetjes ook aan Carla hé.

    Fons en Lizet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha Fons! Wat een aangename verrassing weer van je te horen (lezen). Had het niet eerder in de gaten dat je een bericht had geplaatst, ik ben niet zo'n trouwe bezoeker van mijn eigen weblog. Ga toch eens afspreken om langs te komen, dat communiceert toch leuker dan vanachter zo'n typemachine. Zal de groeten doen en de groeten terug aan Lizet. En Matthieu zie ik bijna wekelijks, die zeg ik zelf wel goeiendag!

    BeantwoordenVerwijderen