Als dat maar goed komt..

...aanstaande zondag in Cadzand. Voor de tweede opeenvolgende week wederom een week met zeer weinig kilometers. Maar ja, dat komt dan ook omdat ik drie wedstrijden achter elkaar loop. Daar word mijn schema op gemaakt. Eigenlijk is het teveel, die cross was toch ook al pittig, een halve marathon, en wat voor één. Ook al één van de zwaarste van Nederland, heb ik eens gehoord. En dan nog de 14km van Koewacht. Hier is het ook flink aanpoten om nog bij de eerste 10 te kunnen eindigen.
-Trainingen.
Maandag: lui geweest, dus niks gedaan. Ja, thuis flink gewerkt, moet gebeuren.
Dinsdag: op de baan getraind, 10x400m, zo rond de 1'29" tot aan 1'22" met 100meter rust. Dit lijkt niet zo zwaar, maar als je telkens slechts 100 meter mag dribbelen, ga je dat toch wel merken. De training stond toch aangemeld als een rustige training. Och, het ging ook wel lekker. Op de baan traint toch wel fijn in deze periode van het jaar.
Woensdag: geen training.
Donderdag: Vandaag dus, 12km duurloop met 4'28"per kilometer, dus niet erg snel, 13,4 per uur. Het was nog lang genoeg licht toen ik thuis kwam om door de polder te lopen.
Rottweilers, je kent ze wel. Er kruiste er één mijn pad, en honden moéten postbode's, pastoors op de fiets, bakkers en natuurlijk hardlopers aanvallen. Het exemplaar dat het op mijn persoontje had gemunt was nog zo'n ouderwetse uitvoering, dus met afgesneden oren en dito staart. Rondspattende kwijl uit z'n bakkes. Dikke ketting rond z'n nek, die waarschijnlijk als kauw-object dient op één van die verveelmomenten, als er geen prooi te bezichtigen valt. Ja, en toen was ik daar. Nou kun je wel als een stom kalf hard wegrennen, en dat kan ik wel, maar die loebas loop ik er echt niet uit, hoor! De aanval is de beste verdediging, ik houd mijn pas in, loop op hem af, luid roepend 'Ja,wat had je nou?!". Als dit lukt, heb ik geluk. En waarachtig, volgens mij was hij nogal beduusd over mijn reactie, hij bleef toch staan en zweeg!! Ik loop rustig verder, kijk om, om hem toch in de gaten te houden, en ja hoor, hij was zijn verbazing te boven en had plannen om mij nog eens achterna te komen. Ik draai me om, loop naar hem toe en schreeuw 'maak dat je wegkomt, lelijk kreng'. Er stonden wat huizen in de buurt waar het mormel wel thuis zou horen, en ik hoopte dat de eigenaar in de gaten zou krijgen dat zijn schoothondje nogal lastige trekjes jegens voorbijgangers ontwikkeld als hij van zijn vrijheid geniet. Niet ten koste van mij, alstemblief. Afijn, die tweede blaf van mij was toch voldoende. Volgen deed hij niet meer. Ik denk niet dat het een geweldige kwaaie hond was, maar als ik niks had gedaan, was t'ie toch wel vervelend geweest. Ik ben niet bang voor honden, dat scheelt dan wel, natuurlijk. Het was ook niet de eerste keer dat ik dit truukje uithaalde met een hond. Dus je weet het, weglopen, dat háál je nooit. Kijk maar in het lijstje hiernaast hoe hard een hond sprint. Gewoon een groot smoel opzetten. Mislukt dit, tja, dan ben je rijp voor de sloop, en gun dan het beestje ook wat.