Kuuroord

Er zijn zo van die instellingen waar je tegen grove betaling je je kan laten insmeren met modder. Dat zou dan goed zijn voor ik weet niet wat... Ik heb nou ook eens een cross gelopen, en met de regen van afgelopen dagen kon je erop wachten dat het parcours er fijntjes bij zou liggen. Kuuroord-achtige taferelen. Het Finlandparcours is op zichzelf al behoorlijk pittig met z'n vele op en af paadjes en scherpe bochten. Nu lagen er ook nog wat modderpoelen her en der verspreid op de 1500 meter lange ronde. De eerste ronde wist ik nog niet precies hoe alles erbij lag, ik had wel al eens verkend maar had hierbij niet de gehele ronde gelopen. Dat ik mijn bedenkingen had over mijn inschrijving voor deze cross, was huisspeaker Fred R. ook opgevallen. Dat hoorde ik hem toch via de luidsprekers zeggen, toen ik, waarschijnlijk met twijfels, in de buurt van de start voorbij wandelde. Volgens hem was ik alleen mooi, vlak asfalt gewend in een wedstrijd. Is ook zo, ik train weleens op dergelijk terrein, maar daar blijf het ook bij. Niet dat ik er echt op tegen zag, maar ik weet ook niet hoe ik me gedraag of hoe ik hier doorheen geraak. De start was om 14:15, met eerst een metertje of 200 rechtuit, om daarna met een bocht naar links de eerste modderbak in te duiken. Je kan het maar al gehad hebben. Toch zoek je wel het beste spoor, maar dat was er al niet meer. Niet gek, natuurlijk, ze zijn hier al vanaf een uur of 11 bezig met wedstrijden te lopen. Enfin, gewoon doorbaggeren dus. De eerste rondjes weet ik nog wel hoeveel ik er heb afgelegd, maar of ik ondertussen nu met de vierde of vijfde ronde bezig was, weet ik veel...
Ik had al genoeg moeite met mezelf overend te houden, ik liep op de derde plaats en wou dat zo houden. Maar Marco O. kwam niet zo ver achter mij aan, ik verwachtte wel dat hij zou passeren. Dit bleef toch uit. Bij het passeren van de finish vielen mij nu pas de bordjes op die aanduiden hoeveelste ronde ik had gelopen. Ik had er vijf gehad, dus ik moest er nog twee!!! Stiekem had ik gehoopt dat ik mijn laatste rondje mocht lopen, nee dus! Dit is erg, er is ook geen enkel moment om eens even te herstellen op dit soort terrein. Dan is het zompig, halflang gras, modder, helling op, ongelijk liggend pad, helling af, weer modder, helling op met een bocht, even redelijk terrein, modder, scherpe helling, helling af gelijk een scherpe bocht met een afsprong van een halve meter, even herstel, halve meter afsprong in de hele dikke modder, modder uit na zo'n 60meter, halve meter hoge drempel, bocht naar boven, richting tunneltje, redelijk hard pad, wel op en neer, meter of drie naar beneden, gras met waterplassen, bocht met water, helling op, af in een bocht, vlak, en dan voor de finish nog even een klim. Dat staat in mijn herinnering, maar waarschijnlijk nog wat meer lelijke dingensen onderweg. Desondanks dat ik alsmaar meer pijn ging voelen, kon ik mijn voorsprong als derde kandidaat vasthouden en zelfs nog wat uitbreiden. Ik had ook wel het gevoel dat ik wat meer tempo maakte dan in het begin. Soms werd ik nu ook wat opgehouden door achterblijvers. Over het algemeen was er wel voldoende ruimte om te passeren of er werd ruimte gemaakt, zeer sportief, dank je wel hiervoor. Uiteindelijk toch nog als derde overall gefinished, tweede bij 35+, maar dat was wel vanwege het uitblijven van de andere atleten die normaal deze competitie lopen.
Leuk, heel leuk zo'n cross. Ik heb wel gemerkt dat ik dit werk helemaal niet gewend ben. Ik kreeg last van spieren waar ik anders geen problemen mee heb. Moet ik wel wat aan werken. Niet dat ik nu mij in het crossen ga storten, maar als training kan dit zeker geen erg doen.
Ja, ik heb er van genoten!!