zondag 8 november 2009

De week

Het is er deze week wat bij ingeschoten, daarom een overzicht van de week:
Maandag een duurloop gemaakt, de opdracht was 18km in 1h18 met daarbij een 'heuveltraining', 8x een helling van 200meter op en af. Vind maar eens een helling in de buurt, maar er is hoop. Op 5km van hier is men bezig een viaduct te timmeren over de Expresweg. En deze helling ziet er veelbelovend uit. Tot dan zal ik de helling over de Tractaatweg als heuvel zien. Met de auto tot aan Axel gereden, geparkeerd op Drieschouwen en van daar is het ongeveer 6km tot aan dit viaduct. 'Stikkeling, die stomme footpod, batterij plat!', toen ik het ding wilde aanzetten. Dan maar op gevoel gaan rennen, en dan ken ik het al, het zal wel weer te snel gaan. Ik wist dan tenminste wel hoe ver het is tot aan de heen en weer training, die een kilometer of 4 duurt. Kom ik aan 16km, dus moest ik nog ergens een lus van twee km maken. Rond het golfterrein waar mijn auto stond is dit geen probleem, best een mooie omgeving om te lopen. Na 1h20 te hebben gelopen kwam ik terug bij de auto, in mezelf mompelend 'goh, wat ben ik goed!'. Jaja, verwaandheid ten top! En ik wist nog geeneens wat voor een afstand ik had afgelegd in deze 1 1/3 uur. Maar dat ik mezelf zo goed vond had meer te maken dat ik heel lekker en ontspannen had gelopen zonder enig controlerende merchandise bij me. dat loopt een stuk gemakkelijker. Thuis op de computer dan maar eens nagekeken hoever ik had gelopen. Het was 19km, dus een gemiddelde van 14,3 per uur. Een behoorlijke meevaller deze keer.
Stond nog in de krant dat de winnaar van de Piet Spruit loop een maatje te groot was. In de laatste Kieldrechtloop was ik dan een maatje te groot voor deze man. Dat wilde ik maar even zeggen.
Woensdag op de baan getraind, schema zei 'rustig'. En daar heb ik mij aan gehouden, met de 300tjes die we moesten lopen, heb ik deze afgelegd tussen de 1'05 en 1'10''. Dat is dus rustig genoeg.
Donderdag weer naar de baan om mijn schema te blijven volgen. Piramidetraining deze avond. Omdat het zo vroeg donker is, is de baan een uitkomst. Maar vergeleken met de training van woensdag was deze training toch vrij hard. Normaal zou ik deze training op mijn sloffen doen, maar nu moest ik zeilen bijzetten. Zegt iets over mijn huidige vorm, duurlopen gaan goed, maar de snelheid....
Zaterdag, wedstrijddag. Moersschanscross, iets wat ik nooit doe, crossen. Maar alez, voor de club dan maar de spikes aangedaan. Deze waren nodig, de Linie lag vettig. Was nog niet zo erg, maar het feit dat ik voor de eerste maal het nieuwe looptenue van de club aan had maakte mij onzeker. Anders loop ik altijd in stemmig zwart, omdat dit zo afkleed, slanker maakt dus. Maar nu had ik het gevoel een paradijsvogel te imiteren, met dat kei-geel en dat kei-blauw. Ik durfde mijn eigens geeneens nie helemaal vooraan te plaatsen, en stond vermomd als zuurstok in de tweede rij bij de start. Ik probeerde er nog wat van te maken, met de opmerking dat ik misschien mijn tegenstanders kon verblinden met deze fluorkleuren. Vanaf de kant, tussen de toeschouwers vond de oudste van Ingrid het nodig mij toe te roepen 'wow, sexy pakje, Edwin'. Het zou leuk zijn als een jonge meid mij toeroept dat ik er sexy uitzie, maar in dit geval droop het sarcasme er behoorlijk zwaar af. Het zal wel een dochter van haar moeder zijn, waarmee weer bewezen is dat de appels nog altijd in de buurt van de boom vallen!!
De wedstrijd zelf, ach, ik had al snel geen erg meer in de aankleding. Eerste rondje ging goed, maar in de tweede ronde ging Eric Cappon mij voorbij. En dat terwijl ik hem deze zomer nog op achterstand had gelopen in twee wedstrijden. is Eric zoveel sterker geworden, of ben ik langzamer geworden?
Toch kon ik bij Eric blijven, en met de derde ronde in te gaan ging het bij mij een stuk beter. Ik zou sneller kunnen, maar wist niet wat Eric nog kon. Dus verstandig lopen, en niet harder gaan dan nodig is. Kon ik tenminste bij de 35+ mijn positie aanhouden, en proberen te gaan voor de overwinning. Eric heeft niet meer geprobeerd om mij te lossen, en met nog een paar honderd meter te gaan ben ik weggesprint. Eric was niet meer te zien, toen ik het laatste rechte stuk naar de finish afraffelde. Werd het nog spannend voor mij toen de heer Fred Rabout mij eerst aankondigde als de winnaar bij de masters, maar gelijk vervolgde dat toch Eric Cappon nog opeens een aanval opende voor de eerste plaats. Verschrikt kijk ik om, geen Eric te zien en realiserende mij dat ik wederom voor l.. stond met die grap van Fred, tot hilariteit van het weinige publiek dat er nog stond.
Dezelfde avond nog naar een cd presentatie geweest van een saxofoonensemble, waarin Maaike, Ingrid's dochter, in meespeelde. Ingrid verrast dat ik daar aanwezig was, maar waarom? Als muziek goed gespeeld word ben ik om. En ik ging er vanuit dat dit het geval was, een cd maak je niet zomaar. Na dus een geslaagd optreden, nog wat blijven hangen en kwam de wedstrijd van 'smiddags weer ten sprake, inclusief die uitspraak van Eva. 'Het was maar een grapje, Edwin', zei ze tegen me. Ja,duuh...'Alsof ik had verwacht dat je zo'n oude vent als mij 'sexy' zou vinden', antwoordde ik haar, 'wrijf het nog maar eens extra in, heel fijn hoor!'. Die avond met een complex huiswaarts gekeerd.......
Zondag nog wat uitgelopen, om 7h30 begonnen bij 2 graden boven nul, heerlijk mooi weer. Verder veel foto's gemaakt, en hopelijk bijna klaar voor de 7-H.

3 opmerkingen:

  1. In Nijmegen kennen ze me toch nie...kan ik mooi dat pakje ook eens testen voor het eerst. Het is natuurlijk dan wel te hopen dat er niet één van die meiden van Ingrid Y. meegaat om te supporteren!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Geen meiden van IJ.
    Maarrrr...moeders zelf !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Maar toch in ieder geval de fluor geel/blauwe eer prima hoog gehouden.

    BeantwoordenVerwijderen