In dubio, 8x 1000 meter te doen zoals in mijn schema vermeld staat, of mijn deelname in Axel voor de 12 km om eens te onderzoeken hoe het gesteld staat met mijn tempohardheid op de (op dit moment relatief) kortere afstand. Met het oog op volgende week zondag te lopen 10k in Utrecht zou het eens geen kwaad kunnen alvast een test uit te voeren. Aan de andere kant, mijn schema...die ik op dit moment ook liever niet uit het oog verlies. Ik besloot, het word Axel. Evenwel bleef ik met een slecht geweten worstelen, en zelfs vlak vóór ik me zou inschrijven bedacht ik me dat ik vanaf hier ook mijn training kan uitvoeren. Plan twee, om dan wel in te schrijven, elke 1000 meter in 3'40'' te lopen, 200 meter rust, 8x achtereen en de resterende kilometers gebruiken om uit te lopen!! Belachelijk idee natuurlijk, daarvoor hoef ik me niet in te schrijven om zoiets te doen, waarom zou ik?
Het werd de wedstrijd, zonder al te veel deelnemers. Zo'n eerste loop op het seizoen begint altijd enigszins stamelend, met 50 deelnemers op de langste afstand niet overweldigend. Ik wist niet wat te verwachten, maar ik had ook niet verwacht met zo'n grote groep de eerste kilometers van de loop uit te voeren. Had ik in eerste instantie het idee dat er lopers van de andere afstanden ook hier liepen, na een kleine controle op de startnummers wist ik dat ik dit vandaag niet cadeau zou krijgen. Kon ik de eerste 3 kilometers nog ruim onder de 3'30'' lopen, in de open polder stagneerde het tempo dankzij de verfrissende tegenwind. Niet dat het er stormde, maar het was er wel. Had ik graag de eerste 5km onder de 17 minuten gelopen, daar kwam ook niks van: 17'27". Ik had ook niet meer de behoefte de controle over de groep uit te voeren, desondanks bleef ik wel hoofdzakelijk het tempo bepalen. Waren we ook nog met de voltallige groep waarmee we vertrokken zijn? Ik wist het niet. Het zal na een kilometer of 6 geweest zijn dat ik erachter kwam dat dit niet het geval was, bij het naderen van Axel bleef ik over samen met een Belgische deelnemer, Geert de Keyser. Nooit tegen gelopen, maar zo'n tegenstander is niet verkeerd. Af en toe deelde hij wat speldenprikken uit die blijkbaar teveel aan waren voor de overige lopers. Ik kon deze gelukkig wel goed beantwoorden. Wat dat betreft, ik geloofde wel in mijn uitgebreide trainingen van de laatste weken, dus mentaal voelde ik me sterk. Dat is wel eens anders geweest bij een wedstrijd. Ondanks dat ik in de gaten kreeg, dat de ademhaling wat zwaarder werd bij mijn concurrent, bleef ik de kat uit de boom kijken. Maar op twee kilometer voor de finish, bij het nemen van een bocht waarbij de wind vrij spel had, werd het allemaal wat teveel voor Geert. Misschien dat ik net na de bocht wat accelereerde (wat ik in mijn auto ook wel doe), feit was dat de afstand snel groter werd. Had ik wat gehoopt op een eindsprint, ik vond het nu zaak mijn tempo hoog te houden. En dat lukte me vrij aardig, ik liep de kilometers onder de 3'30''.
Dus kwam ik solo in 43'02'' op 12,3km, zelf geklokt en gemeten. Nét iets boven de 17 per uur, en gezien het perfecte loopweer niet iets om heel blij van te worden. Hopelijk dat ik in Utrecht wel een hoger tempo kan lopen, hoewel ik vermoed dat die lange duurlopen zeker van invloed geweest zijn op de snelheid. Het kan ook zijn dat ik gewoon wat trager geworden ben. Tja, dan kan ik er ook niet veel aan veranderen.
Moet ik me dan volledig gaan richten op marathons?
Alsjeblief niet zeg!! Schijnbaar zijn er lopers die ná een marathon in een zwart gat vallen. Nou , d'n dezen niet, hoor! Ik zal blij zijn bij 7 oktober, dan hebben we dat in ieder geval gehad...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten