woensdag 9 juli 2008

Duizelloopje










Na de derde ronde kun je eindelijk eens bepalen waar en hoever je nog moet tot aan de finish. Maar dan ben je ook klaar met hardlopen! Een geweldige prachtige omgeving, daar in Retranchement. Het parcours van de eerste zomerloop, georganiseerd door a.v. de Wielingen gaat voor het overgrote deel over de wallen van het vroegere munitiedepot. 80% van de route is onverhard, oftewel over smalle schelpenpaden, waar inhalen van gedubbelden geen sinecure is. Maar door medewerking van deze sportieve lopers ging dit allemaal goed. Gaat het nog gepaard met vele scherpe bochten en regelmatig de wallen op en af, met een stevige wind, dan heb je de ingrediënten van een keiharde loop. De eerste twee rondjes kon ik meeliften met Kris Derveaux, die de middenafstand liep, en won. Bedankt Kris, voor het tempomaken. Ook Sjaak liet merken aanwezig te zijn, maar moest af en toe toch een gaatje laten. Vooral de wallen òp waren wat zwaar voor Sjaak, dacht ik. Mijn grootste zorg was wel, dat als Kris ging finishen, ik alleen verder zal moeten. En met Sjaak op mijn hielen, was ik niet zeker van de overwinning. Sjaak kan altijd nog voor een verrassing zorgen. Dus na elke klim, bocht, afdaling, een versnelling aanzetten. Sjaak lag ondertussen al een stukje achter, maar hoever...
Achterom kijken wilde ik niet doen, alleen maar harder gaan. Toch was die derde ronde hard, erg hard om deze alleen te moeten doen. Maar ik had me voorgenomen nu eens verschrikkelijk diep te gaan. Rusten kan ik na de wedstrijd. En weer een helling, en weer knallen. Vechten tegen de elementen, maar wel keihard doorgaan. En dat lukte wonderwel, ik voelde me eigenlijk nog wel lekker.
De trainingen van afgelopen weekend hadden me al het gevoel gegeven, dat ik op het moment wel in vorm ben. Bij een duurloop, afgelopen weekend, heb ik een tijd op mijn geplande marathon-tempo gelopen, en dit kon ik nog wel langer volhouden dan dat het de bedoeling was. Ik vertel niet, wat dit tempo was!
En die vorm kwam nu wel tot uiting, hoewel ik best een zware werkdag had. In de laatste 100den meters kreeg ik de kans, dankzij de bolwerken op de wallen, om eens te zien waar Sjaak zich bevond. Ik hoefde maar opzij(niet het blad voor kwaaie vrouwen) te kijken, hoever hij stond. Maar geen Sjaak te zien. Sjaak loopt in felrood, de kleuren van zijn club PK-running (Sjaak en ik hebben dezelfde trainster, vandaar mijn blognaam). Geen gevaar meer voor mijn positie in de race, dan maar doorgaan voor de tijd. Ver is het niet meer, dus nog wat extra gegeven. Enigzins gedesoriënteerd vanwege het struikgewas op de wallen, met de ene bocht na de andere, vroeg ik me af wanneer ik de wering weer af zou dalen. Vanaf dan zou ik de straat inlopen om recht op de finish af te gaan. Rap genoeg was dit het geval, om dan als winnaar te finishen. Na de finish Sjaak opgewacht, maar in plaats van Sjaak kwamen andere lopers op de langste aftstand over de finish. Toen bleek dus, dat Sjaak de wedstrijd al had verlaten bij de tweede passage! Had ik voor niks het vuur uit mijn sloffen gelopen! Nou ja, voor niks, de tweede man zat nog geen twee minuten achter mij. Dus ik heb ook niet moeten suffen.
Wat ik niet kon bedenken, is dat ik op deze loop de kilometers in 3min.26 heb afgelegd. Een afstand van 10.8km in 37min06, betekent een gemiddelde van 17,466km/h. Afgerond kom ik op 17,5 per uur. Gezien de omstandigheden geef ik mezelf de vrijbrief mijn gemiddelde snelheid af te ronden naar boven. Wiskundig gezien klopt deze afronding ook. Dus ik ben blij. Kun je eens een korreltje zout nemen bij de genoemde afstanden, bij de Wielingen zijn ze gelukkig erg precies aangaande de metingen.
Thuisgekomen nog even gekeken op de uitslag van vorig jaar wat ik toen had gelopen, maar bij het bekijken van de uitslag zag ik dat de eerste man van vorig jaar, Sjaak L. er bijna een minuut langer over had gedaan dan wat ik deze avond van gebakken had!! Dubbel blij. Maar dan heb ik zo'n leuke vriendin, die mij doodleuk vertelt dat het vorig jaar wel heel wat warmer was, lief hé. Moet mij prestatie weer kleineren. Op dat moment was ze even geen vriendin, maar een belastingtechnisch voordeurdeelster!!
Dat zullen we nog wel eens zien, of dat zo was. Dus hup, naar de daggegevens van het weer in Vlissingen, bijgehouden door de KNMI. En wat blijkt, ten tijde van de wedstrijd vorig jaar, was het een graad koeler en was er een lap minder wind, 3/4 bft vorig jaar tegen 6bft dit jaar. Weer wat blijer, en zo maak ik mezelf heel tevreden. Je moet wat......

2 opmerkingen:

  1. Als je 17,5 p/u kunt lopen, koel je vanzelf wel af...ongeacht te temperatuur. Weer snoeihard gelopen mannekuh!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja...ja, daar zeg je wat, Patrick. Vandaar dat die Kenianen zo hard lopen, hoe harder je loopt, hoe meer koeling, hoe langer je het volhoudt. Dus moeten we ook gewoon 20 per uur lopen, worden minder oververhit en we lopen dan gemakkelijker.

    BeantwoordenVerwijderen