Zeeuws kampioen

Dat klinkt nogal, dat ik dat ben geworden. Bij de 40+, natuurlijk. En er waren maar liefst 4 deelnemers in deze categorie. Wat een prestatie. Nee, daar ga ik niet van naast mijn schoenen lopen. Och, overall was ik dan wel tweede, maar er waren gewoon niet veel deelnemers, rond de 10 lopers. Wel Sjaak Luteijn en Eric Goossen achter me gelaten, dat vind ik een resultaat die ik de moeite vind. Maar het zal nooit mijn soort werk zijn, dat korte werk. Ik heb op dit moment zo'n gevoel, alsof ik niks heb gedaan, maar wel een halve dag weg geweest. Doe mij maar ruim 10 kilometer, en dan keihard gaan. Vandaag is er ook een wedstrijd geweest, van Middelburg naar Vlissingen over een kilometer of 9. Dat had ik liever gedaan. Kreeg ik nog op mijn sodeflikker, omdat ik niet in clubtenue was getooid. Ik had wel nog een shirt aangepast gekregen (bedankt Ingrid), maar nu deugde blijkbaar mijn broek niet. Die moest blauw zijn i.p.v. zwart. Nu begrijp ik wel, dat er regels zijn. Maar dat kun je ook op een fantsoenlijke manier aangeven, en dat hoef je niet op zo'n schoolmeesterachtige, met het vingertje omhoog, eigenlijk meer op een chagrijnige toon duidelijk te maken. Maar krijg de klere, ik kom om te lopen, en niet om te muggezifteren. Van dat soort dingen gaan we naar de kloten, er zijn wel ergere dingen om je druk over te maken. Lachwekkend is het wel, en ik heb voer voor mijn weblog.

Morgen lekker 800tjes in het bos van de Clinge. 8x in 2'48". Ik heb vandaag niet getraind, dus moet het morgen wat zwaarder.

Mijn tijd was 4'26"8 op de 1500meter, zegt mij niks.

Niets

Heb ik gemerkt van de afgelopen wedstrijd, de volgende dag heb ik uitgelopen voor zo'n 40 minuten. Maar ik had best wel verder gekunt. Dan ga ik vragen stellen, zo van 'heb ik wel mijn best gedaan op de wedstrijd, had het sneller gekunt'? Of herstel ik nou zo snel. Ik denk het eerste, ik heb moeite om mezelf helemaal leeg te kunnen lopen. Hoewel ik in de laatste kilometers dat gevoel wel had. Maar dan hoor ik verhalen van lopers die een hele dag ziek zijn na een wedstrijd, maar wel een resultaat hebben bereikt waarvan ik alleen maar kan dromen.
Woensdag op de baan, wel blij dat de training goed ging. Toch had ik gerekend dat ik wel last zou krijgen met deze zware intervaltraining, 8x400metertjes. Deze moesten hard, en dat heb ik gedaan. Althans, voor mij ging het hard, van 71 naar 65 seconden per 400 meter. We kregen wel 400 meter rust tussen de versnellingen, dus dan kan je toch voldoende herstellen. Na de training vroeg Jan, onze trainer, wanneer ik nou eens stopte met die halve marathons, 20 en 15 kilometerlopen en eigenlijk met alles dat langer is dan 800 en 1500 meter. Jan ziet in mij meer een 800 en 1500 meter loper, dus. Maar ik ga toch meer voor de gezelligheid, ik vind het ook mooier te lopen als het weer goed is, veel publiek, ambiance...
Oké, ik train wel hard en veel, om sneller te worden. Maar een goede tijd lopen is voor mij wat onderschikt geworden. Als het dan gebeurt, is dat leuk, en ik ga wel zo hard ik kan, natuurlijk. Maar ik moet mij toch geen illusies meer maken, als 40 plusser.
Ik ben wel benieuwd wat ik kan op de baan, daarom heb ik mij ingeschreven voor de 1500 meter aanstaande zaterdag in Hulst.
SPANNEND!!!

(wat vinden jullie van de buienradar? 88888888)

20 heftige kilometers

Dat ik volgend jaar dit stukje nog eens herlees als ik me weer inschrijf voor de 20 kilometer van Brussel. Dit word dus een bericht vooral voor mezelf. Ik heb de 20km nu 3x gelopen, maar telkens word ik weer verrast door de zwaarte van de schitterende, maar tevens loeizware, valsplattende, duidelijk stijgende en dalende, iets meer dan 20 kilometers lange en door een zonovergoten, broeierig Brussel. Een hele zin, maar korter valt het niet samen te vatten.

Na de site van de NMBS te raadplegen, hadden we (Carla en ik) besloten om naar Lokeren te rijden en van daar uit met de trein naar Brussel-centraal af te reizen. €14,80 voor 2 personen, heen en terug, daar kun je zelf niet met de auto voor rijden. In Brussel zelf pak je de metro met een dagkaart voor 2 personen voor slechts €4,00. Hierbij dus 2 tips voor een dagje Brussel in het weekend.

In Brussel aangekomen viel de regen met bakken uit de lucht, dat zag er al veelbelovend uit. In het station liepen we in ieder geval nog droog. De metro opgezocht, ligt pal naast het centraal-station. Met de metro kom je dan onder de startplaats terecht, station Merode. Komen we bovengronds, een verassing, volop zon. We zijn nog vrij vroeg, dus de tijd genomen om wat rond te kijken. Een gezellige sfeer alom, de drukte komt al goed los. Anders dan de eerste maal dat ik hier liep, was ik vrij ontspannen. Ik hoefde nu niks op te zoeken, alles was nog op dezelfde plaats, de kleedruimte onder en tussen oude vliegtuigen is heel speciaal. Voor het startvak hoefde ik me niet te haasten, deze was vrij kort, maar heel breed. Ik hoefde niet helemaal vooraan te staan, ook inlopen liet ik achterwege, mijn ervaring met dit soort wedstrijden is dat ik persoonlijk er geen voordeel in voel. Rustig starten kan ook, neem ik me voor. De start werd gegeven met een enorme kanonslag, voorgegaan door een opzwepend klassiek stuk, de naam is me ontschoten, maar werking is er niet minder om. Goed gekozen van de organisatie. De eerste paar 100 meters dienen als opwarming, de tijd geregistreerd met een chip word hierna pas gestart. En toen kon ik ook gelijk er vol invliegen, ruimte genoeg. De Wetstraat, dat begint begint gelijk al met een klim en hier kan ik al gelijk een behoorlijke inhaalrace beginnen, terwijl ik nog niet op maximaal liep. Dan vraag ik me toch weer af, hoe komen zij zo ver vooraan te staan? Voorbij het koninklijk paleis, en hier is het wat oppassen vanwege de kasseien die wat ongelijk liggen. Ondertussen waren de straten wel kurkdroog. De Louizalaan met 3 tunnels die genomen moeten worden, dus dat zijn 3 behoorlijke hellingen na elkaar. Van hieruit komen we aan in het 'ter kamerenbos', en hier ligt waarschijnlijk het gemeenste stuk van de route, een heel end dat stiekum klimt, en dat heb je vanwege de infrastuctuur (allemaal bos) niet in de gaten. Maar je voelt dat je zeer moeilijk je tempo kunt houden. Het voordeel is wel de koelte en schaduw dat je hier hebt. Na het bos kom je op zo'n lang stuk dat klimt en daalt; Rooseveltlaan, Terhulpsesteenweg, Vorstlaan. Vanaf de Terhulsesteenweg, op 12 kilometer is het wel dalen, dus tijd om snelheid te maken. Maar het is dan de Tervurenlaan die je helemaal sloopt. Na 16 kilometer afzien in de warmte, graadje of 24, krijg je een hele kwaaie klim naar de finish, je ziet in de verte de enorme poort van het koninklijk museum, en het kreng komt niet dichterbij. Eindelijk zie ik de fontein die aan het begin van het Jubelpark ligt, dacht ik. Er zijn dus twee dezelfde fonteinen die behoorlijk van elkaar afliggen. En alles doet al zo'n pijn, toch krijg ik het nog voor elkaar nog een paar lopers te passeren. Maar eerlijk is eerlijk, ik word zelf ook nog gepasseerd. Het maakt mij niet meer uit, of ik nu 80ste, 150ste of 300ste eindig, ik wil gewoon naar de streep. Mede dankzij de aanmoedigingen van het enorm vele publiek de laatste 4 kilometers, hou je de kracht om te blijven lopen, en het liefst op een behoorlijk tempo, wat ook lukt. Maar de finish, daar moet ik zijn. Daar liggen de flessen Spa, heb ik al gezien bij de start. Drinkposten genoeg onderweg, maar meer dan een paar slokken zit er niet in, geen tijd voor. De finish, waarna je eindelijk kan stoppen met hardlopen en rustig kunt wandelen. De finish, dat is de verlossing, stoppen voor de finish is natuurlijk geen optie, ben je gek! Maar ik ben zo kapot, gebroken, weliswaar geen enkele vorm van verzuring, maar toch...

De laatste rotonde, er komt mij nog iemand voorbij gesneld en ik denk 'stel je niet aan, joh'. wat maakt het nu nog uit, op die 50 meter. En daar is de poort, de middelste doorgang kies ik. Waarom weet ik niet, alle poorten zijn vrij. En als ik die 'piep' hoor van de apparatuur die mijn tijd registreert, is dat zo'n... Geen woorden voor, de warmte slaagt ineens tegen me op. Ik wil naar de schaduw van het museum. Fles Spa aangenomen, die eerst bestudeerd moet worden om er achter te komen hoe het ding open moet. Het is gek, maar de simpelste dingen uitvoeren zijn op dat moment nog te veel.

Ik blijf nog even zitten en zie de jongen finishen waarmee ik bij het 5 kilometerpunt nog een onderonsje heb gehad over de zwaarte van de tunnels, de tunnel uit natuurlijk. Hij vroeg met welke tijd ik ben weggegaan. 1h15 vertel ik hem. Hij wil hetzelfde, dus het zal mooi zijn als we samen verder konden lopen. Het is hem niet gelukt.

Ik doe er lang over om de kleedruimte of vestiare, zoals dat hier zo mooi heet, te bereiken. Absoluut geen behoefte meer om me te haasten. Na omgekleed te zijn, geen douches, Carla opgezocht op de vooraf afgesproken plaats, waarna we de overige van de 25000 dommerikken gingen bekijken, aanmoedigen, whatever. Het ging niet goed, getuige van de vele ambulances die op en aan reden. Tegenover waar wij stonden was een grote post van het Rode Kruis en nogal wat personen werden met brancard aangevoerd. Zelfs eentje buiten westen en er moest met spoed een defribillator aangevoerd worden. Vreemd dat die er al niet lag. Hoop dat het goed is gekomen, ze zag er toch getraind uit. Het kan ieder overkomen, zie je wel. Om 18h zijn we afgezakt naar het Ancienne Belgique om daar te kunnen eten en drinken, zoals belooft door Studio Brussel. En hoewel Carla niet heeft meegedaan, deden ze daar gewoon niet moeilijk over en kregen we bonnen voor twee personen. Studio Brussel is weer in mijn achting gestegen.

Toen we daar zaten, kwam er iemand met de uitslag van het stubru team en jawel, ik was de snelste met een tijd van 1h14'12", goed voor een 102de plaats.

Geslaagde dag? Zeker wel, voor het lopen was het een beetje zwaar (het weer). Maar voor de sfeer kwam dit mooie weer zeer ten goede. Geen enkele druppel gezien (op zweet na).

Volgend jaar weer!!!

Te dun

Dat ben ik, te mager dus voor het shirt dat ik vandaag heb ontvangen van Studio Brussel/AB Café. Een XL, ik kan er in kamperen. Ik denk niet dat ik dát ding aandoe. Wil ik een respectabele tijd lopen, moet het wel kleding zijn die mij niet achterná komt, mag een bietje strak zitten. K'weet nu in ieder geval wel, da'k ingedeeld ben bij Stubru. Dat betekent een buffet en trappisten na afloop in het Ancienne Belgique te Brussel. Dat is toch mooi meegenomen.

Liedje

Nogal wat jaren geleden was er een liedje; ' t'is moeilijk bescheiden te blijven, wanneer je zo goed bent als....

Zo leek het wel even, toch? Als je mijn vorige bericht leest, sta ik nogal hoog met mezelf. De waarheid is anders, toen we daar het parcours aan het bekijken waren, en op sommige punten kan je de kustlijn heel ver volgen. En boven op de duinen kon je goed zien waar je vandaan kwam en waar je nog naar toe moet, het was heel helder weer. Dat waren momenten waarbij ik me afvroeg of ik er wel verstandig aan heb gedaan me in te schrijven. Komt nog bij dat ik dezelfde ochtend een zware training heb afgelegd, het herstellingproces draaide op volle toeren, wat gepaard gaat met een licht irriterend gevoel in de benen. En dat draagt niet bij aan het vertrouwen in een goede afloop. Had ik al waardering in iedereen die deze toer had uitgelopen, die zijn nu nog verder in achting bij mij gestegen. Ik heb me wel voorgenomen, dat ik niet kostte wat kost de finish wil halen. Daarvoor wil ik nog langer daarna blijven hardlopen, en wedstrijden lopen. Ik wil maar zeggen, ik heb geen zin om weken te rehabiliteren. Ik blijf het zeggen, ik zal er hard voor trainen(en minder alcohol gebruiken).

De trainingen dan, gisteren niet op de baan getraind, maar op de linie in Hulst. Dus smalle paadjes tussen de struiken en bomen, de linie op en af, scherpe bochten en wat nog meer voor moois. 4x een route van ongeveer 1 kilometer lang. De eerste heb ik nog voluit gedaan, in 4'11". Daarna heb ik het rustiger gedaan, ik was voorzichtig omdat de paden er veraderlijk bij lagen. Ik wil zondag wel in Brussel lopen! En ik moest het deze week toch rustig aandoen. Dinsdag dan 12 kilometer gelopen met 4 versnellingen van een minuut of 4, en dat was het. Pas zaterdag loop ik nog een halfuurtje en dan ben ik klaar voor zondag. Zo voel ik het wel, dat zit wel goed.

Een rode piramide

INT: 200m 0'42'' /d200 /400m 1'24''/ d200/ 600m 2'06''/ d200/ 800m 2'48''/ d400/ 1000m 3'30''/ d400/ 1000m 3'30''/ d400/ 800m 2'48''/ d400/ 600m 2'06''/ d200/ 400m 1'24''/ d200/ 200m 0'42''

Oftewel een zware piramidetraining. Zo zag mijn training van gisteren eruit, lang geleden dat ik zoiets nog eens had uitgevoerd. Zoals het normaal is, ook als je een piramide opklimt, is dit natuurlijk veel zwaarder dan afdalen. Nadat ik de eerste 1000 had afgelegd, was het daarna alleen maar gemakkelijker. Elke volgende afstand word dan korter, op de volgende 1000 na. Deze ging dan ook gelijk een stuk sneller; 3'34"voor de eerste 1000, de andere 1000 liep ik in 3'26". En dan is de rest zo gemakkelijk uit te voeren. Het geldt dan wel als een zware training, maar zo ervaarde ik dit niet. Een harstikke mooie training. Dit was dan ook de laatste zware training vóór de wedstrijd van zondag, de 20 van Brussel. De rest van de week heb ik het gemakkelijk, nog een duurloop van 12 km in 53 minuten, training op de club die ik rustig zal doen, en dan op zaterdag nog wat loslopen, ongeveer een halfuur op twee verschillende tempo's.

Gisteren maar eens naar Burgh-Haamstede gereden om vanaf daar langs de route van dé marathon te rijden en parkeerplaatsen op te zoeken voor Carla, voor de bevoorading die ik nodig zal hebben. Daarbij ook enige punten opgezocht die nogal zwaar zouden zijn om deze te nemen. Die hebben op mij dan totaal geen indruk gemaakt en ik vraag mij ook af waarom iedereen zoveel met deze marathon opheeft, dat ie zo geweldig zwaar zou zijn. Ik heb nog nooit een marathon gelopen, maar ik denk dat deze marathon gewoon een makkie gaat worden. Jullie zijn gewoon 'watjes'!!!

Roparun

Nog wat verslagen gelezen van de verleden weekend gelopen Roparun, een enkeltje Parijs- Rotterdam, en dan hardlopend in estafettevorm. Na het lezen van deze kennisgevingen twijfel ik dan wel over mijn eventuele deelname voor volgend jaar. Ik had me voorgenomen hier niet meer aan mee te doen, maar dat lag misschien ook wel aan het team waar ik bij liep. Dit team was teveel gefocust om als snelste team te finishen. Dit is dan wel gelukt, maar dat ging toch ten koste van de sfeer, die was nogal gespannen. Zelfs nog op de laatste kilometers , toen we al zeker waren van de overwinning. Het is ook niet zeker of ze mij nog vragen, ik was tenslotte reserveloper.

Terug naar de orde van de dag, donderdag rustdag, gisteren getraind, 8x1000 meter in 3'45" met 200 meter rust. Veel meer valt er niet over te vertellen, dit ging gewoon goed. Vandaag een duurloop van 15km in 1h07' met daarin 6x 200meter heuvel op. Vindt maar eens een helling die 200 meter lang is, t'is ier Limburg nie! Het viaduct over de Tractaatweg bij Schapenbout is een mooie, maar vanaf Koewacht naar daar en terug is toch wat te ver. Carla ging toch boodschappen doen in Terneuzen, dus kon ik onderweg uitgezet worden. Net zoals mijn vader vroeger zijn duiven een kilometer of 30 van huis ging 'oplaten', dacht ik onderweg. Wel een leuke manier van trainen, dan kom je nog eens op een andere route. Dit is iets om vaker te doen.



Heb me alvast weer ingeschreven voor de 7-heuvelen. En ik heb een uitnodiging gehad voor de AD-10km in Rotterdam. Deze had ik vorig jaar gelopen én gewonnen, daarom mag ik nu gratis meedoen. Wel leuk dat ze daar nog aan denken, als ze nu ook nog eens startgeld zouden geven....

Verwarmen

Is met de huidige temperaturen geen probleem, maar als je daarbij nog eens stevig gaat trainen, zoals ik afgelopen weekend heb gedaan, kan het weleens te warm zijn. Hoewel ik het gevoel heb er snel aan te wennen. De trainingen gingen gewoon goed, dat staat buiten kijf. Zaterdag 8x800 metertjes met 200 meter dribbelen. 2'56"per 800 meter was redelijk haalbaar, ik zat in ieder geval steeds onder de 3 minuten, ging goed. Eentje was per ongeluk een 1000 meter, toch nog in 3'16" ( ik zag dit pas achteraf). Ik werd ook begeleid door Carla met 'r nieuwe fiets, 27 versnellingen op d'n cyclo is even wennen voor haar. Zondag een rode training, dus aan de bak. Vijf series van 400, 300,200 en 100 meter in 84, 63, 42 en 21 seconden. Ik mocht wel telkens 200 meter lang bijkomen, vind ik reëel. Na een uitgebreide warming-up aan de slag, en deze training ging toch veel beter dan de voorgaande training. Ik kon nu wel volop in de schaduw trainen op m'n parcours, dat scheelt. En vandaag, deze morgen, een duurloop van 22 km waar ik 1h38'30" over mocht doen. Is uiteindelijk 1h37 half geworden en als parcours had ik Cadzand's halve marathon genomen, + 1 kilometer natuurlijk. De eerlijkheid gebied mij te zeggen, dat ik de beruchte zandbak bij het keerpunt heb overgeslagen. Het strand en al de rest heb ik wel meegepakt, maar het was zwaar, heel zwaar. Ik wijt dit wel aan de vorige trainingen, deze waren toch al niet mals. En ik dacht wat meer afkoeling te vinden aan zee, maar dit viel wat tegen. Maar geen gezeur, dit is ook hardheid trainen. En s'middags dan 100tjes, 200tjes, 800tjes, 1500tjes, een 3000 meter en speerwerpen en verspringen en kogelstoten, met een trappist in mijn hand als toeschouwer bij de Pinksterwedstrijden in Hulst. Mooie wedstrijden, maar het publiek liet het wat afweten, natuurlijk had dit te maken met het mooie weer.

Morgen even een rustdag inlassen.

( O, ja. Die rugpijn, slechts een glaswaterstorm, gelukkig.)

Van het een naar het ander

Gisteren nog prettig getraind op de baan met een hele kleine groep, we waren met 4. Geen trainer, dus moesten we zelf maar iets verzinnen. 5x600 meter kwam eruit, met 400 meter rustig dribbelen. Mooi rond de 2'05", en met de huidige temperatuur is dit toch niet verkeerd.
Vanochtend bij het opstaan, geen probleem. De beestjes voeren, geen probleem. Naar het werk fietsen, geen probleem. Aangekomen op het werk, van de fiets stappen, een probleem. Het schoot namelijk in mijn rug. Toch geprobeerd op te starten, maar als je moet werken met zware bouwmaterialen kun je geen rug gebruiken die 'au' doet. Dus zit ik nu thuis te balen, en hopende dat het morgen, nog liever vandaag, dat rotte gevoel opgelost is. T'is mooi weer, maar ik moet uit de trok blijven (doktersadvies) en warm houden. Fijne combinatie, een warmtecompress bij +20 graden celcius.

Jules Unlimited

Danwel de zomerversie, heb ik gisteren gelopen. Omdat het zulk mooi weer was en Carla ook vrij was zijn we richting Breskens gereden en de auto geparkeerd bij de Panoramaweg. Omdat daar ook de start gegeven word van de befaamde Jules-loop (19km) weet ik dan ongeveer hoe ver het is om 20 kilometer te lopen over het strand, hetgene wat ik gisteren te doen had. Uiteraard wel de kilometerteller aangebonden, en dan binnen de 44'45" 10 kilometer afleggen om dan om te keren en dezelfde weg terug te gaan. Moet ik wel een vlak tempo lopen. Maar wie de wedstrijd al eens gelopen heeft, weet dat dit onmogelijk is. Paalhoofden, grote plassen, brede geulen waar je omheen moet, los zand, geribbeld hard zand, oneffen terrein, loslopende honden en nu met dit weer ook (blote) zonaanbidders. En dan nog de wind, tegenwind bij terugkeer. Ik voelde me uitdrogen, hoewel ik veel water van tevoren had opgeslagen. En toch, na 1 uur en 29 minuten zwoegen had ik de 20 kilometer bereikt. En datgene waar ik de laatste 5 kilometer naar verlangde, bracht ik gelijk ten uitvoer. Niet de moeite doen om m'n schoenen uit te trekken, maar zo recht de zee inlopen om een fikse afkoeling te forceren, heerlijk. Niks geen koud water, dat voel je op dat moment echt niet, maar het is enorm bevorderlijk voor snel herstel. Vandaag heb ik een rustdag, ik heb tenslotte na lange tijd weer twee trainingen in twee dagen tijd kunnen uitvoeren. Want ook de intervaltraining van zondag, 10x500 in 1'50" heb ik goed doorlopen én goed verteerd. Ik voelde wel dat ik met die 1 minuut 50 per set moeite had dit te behalen, heb ik ook niet geprobeerd, nooit forceren. Maar met 1'53" per keer ben ik tevreden. Over twee weken is alles weer haalbaar, hoop ik. Die 20 kilometer gingen dan wel beter dan verwacht, maar ook hier niet geforceerd.
Voor Brussel zal ik weer volledig herstelt zijn, en dat door simpelweg 1 keer de masseur te bezoeken.

De goede kant op

Afgelopen woensdag na een week rust weer eens opgestart. En het viel al gelijk tegen. Maar het is nu wel zo, zo gauw ik nu wat voel word ik gelijk ongerust. Wat ik voelde waren waarschijnlijk wat naweeën van de massage. Ik ben ook niet al te ver gegaan en met rekken en strekken onderweg, maakte ik er een erg rustige training van, 40 minuten over 1 Berlaerrondje. Ging het vrijdag toch beter, 14.2 km in 1h02'25". Met een gemiddelde van 13.7km/h ging het vooral op het laatst als vanouds. Met rustig te starten en te eindigen rond de 15 per uur was dit een soepele training. En geen troubels!! Ook de volgende dag geen enkele last van zere spieren. Het voornemen om zaterdag te beginnen met interval viel in het water. Omdat ik thuis in de volle zon met graafwerk bezig was om de afvoeren van de dakgoten aan te leggen, en ook uiteraard de leidingen aan te sluiten had ik s'avonds geen goesting om dan nog eens in het zweet te gaan werken. Dus zo direct begin ik eraan, 10x500m in 1'50". Maarrr, zo gauw ik wat voel wat ik niet vertrouw, is het gedaan en ga ik naar de meimarkt in Koewacht.

Blij trouwens dat het eindelijk wat zomert!!

Besodemieterd.

Denk je een computer aan te schaffen waar alles op en aan zit, krijg ik een melding dat Microsoft Office is verlopen. En of ik nu wil overgaan naar de volledige versie van Office, €285 voor de goedkoopste versie. Als ik dat doe (geen keus, nodig voor mijn trainingschema) heb ik toch een notebook van meer dan €1000. Was ik niet van plan, maar dan word je toch verneukt op deze manier. Is dat bij alle nieuwe computers zo?