Liedje

Nogal wat jaren geleden was er een liedje; ' t'is moeilijk bescheiden te blijven, wanneer je zo goed bent als....

Zo leek het wel even, toch? Als je mijn vorige bericht leest, sta ik nogal hoog met mezelf. De waarheid is anders, toen we daar het parcours aan het bekijken waren, en op sommige punten kan je de kustlijn heel ver volgen. En boven op de duinen kon je goed zien waar je vandaan kwam en waar je nog naar toe moet, het was heel helder weer. Dat waren momenten waarbij ik me afvroeg of ik er wel verstandig aan heb gedaan me in te schrijven. Komt nog bij dat ik dezelfde ochtend een zware training heb afgelegd, het herstellingproces draaide op volle toeren, wat gepaard gaat met een licht irriterend gevoel in de benen. En dat draagt niet bij aan het vertrouwen in een goede afloop. Had ik al waardering in iedereen die deze toer had uitgelopen, die zijn nu nog verder in achting bij mij gestegen. Ik heb me wel voorgenomen, dat ik niet kostte wat kost de finish wil halen. Daarvoor wil ik nog langer daarna blijven hardlopen, en wedstrijden lopen. Ik wil maar zeggen, ik heb geen zin om weken te rehabiliteren. Ik blijf het zeggen, ik zal er hard voor trainen(en minder alcohol gebruiken).

De trainingen dan, gisteren niet op de baan getraind, maar op de linie in Hulst. Dus smalle paadjes tussen de struiken en bomen, de linie op en af, scherpe bochten en wat nog meer voor moois. 4x een route van ongeveer 1 kilometer lang. De eerste heb ik nog voluit gedaan, in 4'11". Daarna heb ik het rustiger gedaan, ik was voorzichtig omdat de paden er veraderlijk bij lagen. Ik wil zondag wel in Brussel lopen! En ik moest het deze week toch rustig aandoen. Dinsdag dan 12 kilometer gelopen met 4 versnellingen van een minuut of 4, en dat was het. Pas zaterdag loop ik nog een halfuurtje en dan ben ik klaar voor zondag. Zo voel ik het wel, dat zit wel goed.