uitstel is geen afstel

Afgelopen zondag was de planning iets anders gelopen dan bedoelt. In plaats van een intervaltraining in het bos, zijn we naar Cadzand gereden met Carla haar nichtjes om schelpjes te zoeken op het strand.
Daar kunnen ze weinig kwaad doen en ons huis word niet gesloopt, aangezien ons huis nog geeneens af is, heb ik daar ook nog geen haast mee om het nu al te laten afbreken.

Nee hoor, het viel me 100% mee, ze waren lief en ook heel beleefd en ze hebben het zelf ook naar de zin gehad.
Dus daarom maandagavond op de baan getraind, Carla ging ook mee om daar bij Margot te trainen.
Ik heb dan die 8x1000meter getraind en alles verliep volgens plan, d.w.z. rond de 3'35".
Toch valt het me op de baan altijd wat zwaarder dan op m'n eigen parcour, een lange rechte weg.
Daar zie ik beter waar het einde ligt, lijkt dan niet zo ver te zijn. Nadeel is wel, dat je de halve training tegenwind hebt in een open polder, staat tegenover dat er geen bochten zijn.
Vandaag een rustdag, morgen op de baan. Ik ga er een rustige training van maken, de nieuwe schoenen eens proberen.
Een rustige training, omdat Cadzand nu dichtbij komt en ook omdat ik maandagavond een heel verkeerde beweging maakte en dat manifesteerde zich in een enorrrrrme kramp in mijn bovenbeen, m'n eten kwam er bijna terug uit, ik proefde al iets in mijn mond, en ik moet zeggen, toen het erin ging, smaakte het toch beter.
Ik voel er nu nog wel wat van, dus het zal toch wel iets van een verrekking zijn, maar met goed koelen komt het wel goed.
We zien wel.