gebroken tradities

En dat wordt dan toch afgestraft, als je ieder jaar trouw je vaste wedstrijden loopt en dan eens een jaar overslaat. Om te beginnen was er die wedstrijd in de Pinte, een wedstrijd over 5 kilometer die ik al wat jaren volg. Deze week maar eens naar de uitslag gekeken en wat bleek? Ik had dit jaar eindelijk eens kunnen winnen; de eerste op de 5km had 17'30 nodig om de afstand te overbruggen. Na de laatste jaren telkens tweede te zijn geworden, had ik nu mijn slag kunnen slaan. De 10km ging wat harder, rond de 33 minuten. Dan Zuidzande, die afgelopen dinsdag werd gelopen, had ik kunnen winnen. Daar heb ik overigens geen moeite mee, Vlissingen was sensationeel!! Wat er wel was met Zuidzande, elk jaar is er de dag na de loop het dorpsfeest, gepaard met een rommelmarkt in de straten van het dorp. Als er op dinsdagavond de wedstrijden gelopen worden, zijn er al wederverkopers in de weer om zich een mooi plaatsje
te verschansen. Omdat we woensdag niks gepland hadden, niks geen werken thuis, besloten we maar eens vroeg op te staan om naar deze rommelmarkt te gaan. Nog even internet geraadpleegd, maar er was niks bekend van een rommelmarkt/dorpsfeest in de genoemde plaats. Maar bij de site van de gemeente aldaar stond ook niks vermeld van het loopevenement die er daadwerkelijk had plaatsgevonden. Toch er maar heenrijden, het is er elk jaar zo geweest, dus het zal nu toch niet anders zijn? Ik hoef de rest niet te vertellen, zeker? Je kunt het op 10 vingers natellen, maar toen we Zuidzande naderden, kreeg ik zo'n donkerbruin vermoeden over het wel of niet plaatsvinden van desbetreffende festiviteiten. Heel Zuidzande vol met lege straten!!! Wat nu? Zijn we dat hele takke end voor niks gereden, en de benzine is al zo d...
Dan maar naar het strand. Ja, ik ben al zo'n strandmens, alleen bij windkracht 8> kun je mij d'r vinden. We waren ook niet gerekend op een dagje strand, en het was nog maar 8 uur s'ochtends. We konden nu wel vóór de Duitsers op het strand zijn. In Cadzand-bad koffiekoeken gekocht en dan een plekje zoeken op de duinen. Vlak bij de bekende trappen van de halve marathon, ik mijmerde ondertussen wat over de laatste editie van deze halve, hadden we een mooi plaatsje gevonden. Het viel ons op, hoeveel joggers er al bezig waren, op het strand als in de
duinen. Iemand die ook bezig was, om haar hond te roepen. Het vrouwtje stond al boven op d'n diek, maar hond had het kennenlijk op het strand beter naar de zin. Hoe harder ze roepte, hoe verder het kreng wegliep. Bij mist hadden schepen zeker niet aan deze zijde gestrand, wat een keel zette ze op. Bijgelovige schippers hadden hun oren dichtgestopt, denkende dat Odysseus' sirenen hen probeerde te lokken. Het wekte wel op onze lachspieren, maar ze was verplicht om aanstalten te maken voor een tweede strandwandeling deze ochtend. Getuige van de g.v.d.'s stond dat niet gepland. De rest van de dag rust gehouden om s'avonds in Vlissingen goed voor de dag te komen. De wedstrijd in Vlissingen, de Boulevardloop. Het is weer eens wat anders, maar je komt toch veel bekenden tegen. Geen idee waar ik sta in dit veld, maar na de start zal ik daar wel achterkomen, had ik het idee geopperd. Nog altijd warm weer, ondanks dat er vlak naast het open water gelopen wordt. De afstand, 7.3km of daaromtrend, daar kon ik niks mee. Hoe hard zal ik starten en kan ik dát tempo dan houden? Gewoon proberen, dat had ik dan gedaan bij de eerste groep die zich al snel afzonderde van de rest. Maar voor mij werd het al snel duidelijk, dat dit tempo te hoog lag. Kwam nog bij, dat ik mijn startpositie slecht had gekozen, dus moest ik nog een vermoeiende inhaalrace beginnen om bij deze groep aan te sluiten. Liet ik mij dan inhalen door de tweede groep, waarvan het tempo mij beter lag, weliswaar nog hoog, maar reëel. De zwaarte van het weer lag er wel bovenop, mijn keel brandde gewoon van de warme wind. Dit ging uiteindelijk wel over, naargelang de wedstrijd vorderde. Er moest 4x langs de boulevard gelopen worden, telkens met een keerpunt. Het zijn deze keerpunten die ook afbraak doen aan een vasthoudend tempo. Telkens weer opnieuw opstarten. We konden als groep mooi bij elkaar blijven, en het was te verwachten, dat na het laatste keerpunt er een aanval zal komen. Maar van wie? Niet van mij, ik vertrouwde op mijn eindsprint. Dus ik had geen behoefte om mijn troeven nu al te verspelen. Ja , als er iemand zou gaan, dan ga ik mee. Het was Theo Rabout die ging, na nog ongeveer een kilometer nog te moeten afleggen. Ik ging mee, wat de rest deed weet ik niet. Uiteindelijk sloot iedereen weer aan, omdat Theo ook niet alles wilde verspelen, het was al zwaar genoeg. Toch zette Theo weer een aanval in, om nu met dit tempo naar de streep te gaan. Ik ga mee, maar begin me nu wel zorgen te maken over mijn eindsprint. Dat is wat me nog duidelijk bijstaat. Het klinkt vreemd, maar de rest is een beetje een waas, het ging allemaal te snel. Ik heb een versnelling ingezet, maar ik weet niet op welk moment. Dit was nog geen sprint, volgens mij. Ik heb een sprint ingezet, toen ik merkte dat Theo weer terug kwam. Ik was nu dicht genoeg bij de finish om alles te geven. Maar ik stopte te vroeg!! Ik weet niet wat of hoe, Carla zou ook geroepen hebben, dat ik er nog niet was. En inderdaad, de streep lag nog een twintig meter verder. Nu vind ik Theo een hele sympathieke gast, maar om hem nou eerder over de finish te laten gaan, dat zit er nou net niet in bij mij. Dus kei- en keihard terug aanzetten, en dat deed zeer!!!! Maar met resultaat, als eerste van ons groepje over de finish. Het bleek, dat Theo en ik de enige waren voor deze eindsprint. Maar!.. ik!.. was!.. totaal!.. kapot!!!... Heb toen ik over de finish was nog een meter of 100 doorgewandeld, gewoon de beweging blijven houden, omdat ik dacht, dat als ik nu stilval, me niet meer zou kunnen bewegen. Vreselijk. Heerlijk. Eerste bij de 35+, had ik ook geweest zonder die idiote eindsprint. Hoewel Wim van Sparretak ook in onze groep zat en ook uitkomt bij de 35+ Verder in de uitslag nog meerdere zeeuws-vlamingen. Ook Pascal van Troost, de snelste deze avond tel ik hierbij mee. Van oorsprong is hij van Sluiskil. Met Eric Goossen, witte keniaan Maarten v. Goethem, Sandra de Block, Marlon Roels en natuurlijk Theo Rabout hadden we een bescheiden, maar mooie afvaardiging van onder de Westerschelde.
uitslag boulevardloop

Kilometers maken

Vorige week kwam ik in totaal net over de 70 trainingskilometers. Voor mij is dit uniek, meestal kom ik niet verder dan 60 km en gemiddeld is dit rond de 50 km. Ik heb al gezien dat ik over een paar weken de 80 km zal passeren. Dit heeft natuurlijk te maken met de naderende kustmarathon. Ik moet er toch nog aan wennen, dat woordje 'marathon', als dit voor mezelf geldt. Ik weet nog dat ik eens vermeldde dat een halve marathon ver genoeg is voor mij, ik ook met mijn grote bek. Nu loop ik er toch één. Och, als ik verder in de tijd terug ga, heb ik welleens geantwoord op de vraag waarom ik niet aan sport doe, dat ik in een sportwagen rijd, en dat dat sportief genoeg is voor mij.
Deze week is een wedstrijdweek, dus gaat het niet zo heftig. Toch niet tot en met donderdag, want woensdag is de wedstrijd. Vanaf vrijdag gaat het weer wat ruiger. Ik doe wel mijn trainingen op een warm tijdstip van de dag, of om 11 uur s'ochtends, of na 3 uur s'middags. Dit om wat te wennen voor wedstrijden die in de warmte gelopen worden. Ik blijk goed tegen de warmte te kunnen, de trainingen en intervals gaan gewoon als altijd. Gisteren rond de middag 8x800metertjes in 2min 53 gelopen, de rust van 200 meter benutte ik wel ruimschoots. Bij een temperatuur van zo'n 27 graden was ik blij dat Carla meefietste om het tempo aan te houden. Maakt het wel gemakkelijker. Ik besefte ook, dat ik dit tempo (16,4km/h) in Roosendaal tijdens de halve marathon gelopen had. Nu was 800 meter telkens ver genoeg, maar ik kan niet goed begrijpen dat ik dit ook 21 kilometer lang kan volhouden, onder nagenoeg dezelfde omstandigheden als bij deze training. Wat gebeurt er dan bij een wedstrijd met je, dat je de brutaliteit en hoogmoed hebt om dat tempo aan te houden? Wel een ellende is, als je door de polder loopt, je te maken krijgt met allerlei gespuis in vorm van onooglijk kleine teringinsecten als dazen. Die dingen zwermen rond mijn kop, in afwachting op het moment dat ik kan dienen als voertrog voor die smerige parasieten. Zolang ik maar tempo hou, heb ik er niet zo'n last van. Maar als je dan even rustiger loopt, dan zien ze hun kans schoon. En ik kan deze steekmonstertjes slecht verdragen, ik ben er nogal overgevoelig voor. Dus beter voorkomen dat de krengen toeslaan, en wat werkt is het gebruik van knoflook of je insmeren met gasolie. Maar dan zijn het niet alleen dazen die uit mijn buurt blijven! Ook geen succes, dus maar hopen niet gestoken te worden.

De tweede week van mijn vakantie alweer, en hoewel ik nu méér kilometers maak, is er een kilo of twee bij mij aangekomen. Vreemd. Ook mijn rustpols die ik af en toe s'ochtends voor het opstaan meet is gedaald. Van de gebruikelijke 36 heb ik nu zelfs een hartslag van 32 slagen per minuut gemeten. Zou werken voor mij niet gezond zijn? Moet ik toch eens met Carla overleggen.

das lang geleden

Dat het wat zomerde, en het is nog verdraaglijk ook met dat windje erbij. Beetje in d'nof bezig geweest, wat kachelhout gestapeld voor de winter (daar denk ik in de zomer aan, natuurlijk). Maar voordat je er erg in hebt, begint het wat te prikken en dat wil zeggen, dat ik morgen maar even uit de zon kan blijven.

Ook lang geleden is, dat ik nog eens twee trainingen op één dag had uitgevoerd. Woensdagochtend om 6h30 begon ik aan een duurloop van 13.7km, die ik in een uur moest afleggen. Op zich niet zo'n probleem, maar het eerste en laatste kwartier moest ik me houden aan een tempo van onder de 13 per uur. Dus dat middelste stuk kon ik naar de 14.4 per uur om in mijn schema te blijven. Ik weet wel, dit zijn allemaal maar richtlijnen, maar als ik op deze schema's wil trainen, wil ik me wel zo dicht mogelijk bij die afstand en richttijden houden. Anders kan ik net zo goed zomaar wat doen. Het is dan niet de bedoeling om 2x op een dag te trainen, maar ik heb vakantie. De hele dag om uit te rusten, ik was niet van plan iets te doen. Alleen de Koninginnenrit van de Tour de France volgen, zeker omdat de aankomst op de Alpe d'Huez ligt. Die komt voor mij nu ook dichterbij, en ik kreeg toch wel de kriebels toen ze deze laatste 14km indraaiden. Ze hadden het zwaar, maar na 6 uur zo'n zware tocht te hebben afgelegd en dan als toetje dit nog krijgt. Ik moet alleen maar vanaf le Bourg-d'Oisans naar Alpe d'Huez. Wel zonder hulpmiddelen!
Woensdagavond op de baan getraind met een kleine opkomst deze avond, vakantietijd zeker. 4x1000meter hebben we gedaan, ging wel lekker. Van 3'38 naar 3'19, dus niet overdreven gedaan. Liepen op een gegeven moment nog wat onbekenden op de baan, maar ze gingen wel hard. Bleken Amerikanen te zijn die tijdelijk in Hulst gehuisvest zijn, ze hadden toestemming daar te trainen. Specialisten op de 800 en 1500 meter met fabelachtige tijden, naar het schijnt. Verder weet ik ook niks van hen. Marcel wist te vertellen dat er ook een Keniaan daar traint, die bijvoorbeeld in zijn training onder de 2 minuten loopt op de 800meter!! Zolang ze hier geen wedstrijden lopen, vind ik het wel goed. Zit er toch niet in, deze jongens vragen natuurlijk startgeld.
Heb ik niet nodig, ik kom zo wel rond.

Strandweer

Even een middagje Cadzand-bad. Het was er geen weer voor, maar Carla ondervond wel de frisse watertemperatuur. Hoog water en dan de harde wind in de goede hoek, dan wordt het strand vlug te klein. Dan moet er maar één flinke golf zijn, en als je dan geen uitwijkmogelijkheden meer hebt, word je ietwat vochtig.

Getraind is er ook, met zaterdag 18km duurloop plus 10x200 meter heuvel-op. Dit komt regelmatig voor in mijn duurlopen. Heeft wat te maken met de geplande Alpe-d'Huez loop, oftewel MONTÉE ALPE-d'HUEZ 21 die ik binnenkort ga lopen. Niet dat dit te vergelijken is met die 14km bergop, natuurlijk. Voor die heuvel heb ik nu een mooie gevonden, en wel bij de Griete. Ik parkeer de auto bij het ziekenhuis van Terneuzen, en zo heb ik een leuke route langs de Otheense kreek richting Westerschelde. Zondag een piramide training gelopen, deze zijn te kort om daarvoor naar het Clingse bos te rijden. Maar deze week staat er een 8x800 meter op het menu, deze kan ik wel weer eens tussen de bomen uitvoeren. Niet zo'n zware week, deze week. Omdat er voor volgende week een wedstrijd staat gepland, ik zou dinsdag Zuidzande doen, maar ga woensdag voor Vlissingen. Ik wil nu wel eens weten, hoe groot het verschil bij mij is tegenover dat geweld aan de overkant.

Maar nu brandt lekker de houtkachel, zomer in Zeeland en ik heb nu vakantie.

Theorie en praktijk

Dit zijn twee verschillende dingen. Dat werd wel duidelijk bij mijn laatste training. Op papier lijkt het eenvoudig uit te voeren, maar het bleek een behoorlijk zware piramide te zijn; 400, 800, 1200, 800 en 400 meter bij 17,6 en 17,7 km/h. Vooral die laatste 400 meter, maar bij deze wou ik eens mooi verzuren, dus tegen de regels in heb ik deze zo snel mogelijk afgelegd. Maar het verzuren bleef uit, kan ik nou echt niet zo diep gaan dat dit eens gebeurt? Onbewust speelde het misschien ook wel mee, dat ik weer buiten mijn boekje ging. Ik heb me voorgenomen netjes volgens het schema mijn trainingen uit te voeren. De eerste 400m in 1'20, 800m in 2'44, 1200m in 3'59, 800 in 2'41 en dan die laatste 400m dus in 1'02. Net niet onder de minuut, helaas, wel boven de 23 per uur. Dit zijn toch wel de leukste trainingen, lekker hard gaan. Jammer genoeg komen dit soort trainingen niet veel voor in mijn schema.
Ik ga deze middag een duurloop doen van 18km en daar moet ik 1u20'36" over doen. Sneller mag eigenlijk niet, hoewel dat wel relaxter loopt.

Zoals eerder vertelt, wou ik eens weten hoe de prestaties van Marcel zijn buiten de baan. De meeste hardlopers kennen Marcel als specialist op de 800 en 1500 meter, maar zijn eerste passie is toch wel de muziek. Marcel volgt daarvoor een studie in Gent aan het Koninklijk Conservatorium en dan nog niet zomaar voor het eerste het beste instrument, maar voor het bespelen van een kerkorgel. In mijn ogen het machtigste muziekinstrument dat er bestaat. En ook één van de meest complexe. En nu was er de kans om in de basiliek van Hulst Marcel te horen spelen. Wat een machtig geluid, ik had me al langer voorgenomen ooit eens een orgelconcert bij te wonen, en terecht. Meerdere malen kippenvel, vooral de zwaardere basfrequenties zijn dan zeer indrukwekkend. Ook met de snelheid die in sommige gedeelten gespeeld dienden te worden, ik kan het niet beschrijven. Ik was perplex. Het is volgens mij niet gebruikelijk dat er tijdens een kerkdienst dergelijke stukken gespeeld worden, anders zou ik nog een vaste klant kunnen worden. Ook hier was het zo, dat het optreden naar een climax gedreven wordt. Dit was wel zeer overtuigend het geval, tjonge, Marcel, wat moet je daar tekeer hebben gegaan achter dat klavier (heet dit zo?). Dat mistte ik wel, een cameraman die de verrichtingen van Marcel kon vastleggen en weergeven op een groot scherm. Lijkt me spectaculair dit te zien. Na het laatste werk afgerond te hebben (Franz Liszt, zeer indrukwekkend), was een staande ovatie méér dan terecht, die Marcel dan ook kreeg, met daarna nog een toegift. Dat Marcel het zweet van zijn voorhoofd wistte, toen hij het applaus in ontvangst nam, was een terecht gebaar. Ik heb niet de tijd bijgehouden hoelang Marcel had gespeeld, maar dat je een ruime conditie kunt gebruiken bij dergelijk werk, staat boven kijf. Marcel verklaarde even later ook tegen mij, dat een uur spelen gerust kunt vergelijken met een uur lopen.
Marcel, Carla en ikzelf zijn diep onder de indruk geraakt en we beseffen dat dit jaren keihard werken en studeren moet bevatten om tot dit resultaat te bekomen. Geweldig!!!

Even iets anders

Onderstaand bericht had ik gevonden op internet, ben wel benieuwd naar deze prestaties van Marcel.
Marcel, je kunt ons verwachten a.s. vrijdag.

Orgelcyclus.

De reeks Internationale zomerorgelconcerten in de Willibrordus basiliek in Hulst zou vrijdag 13 juni van start gaan met een optreden van Christian Brembeck uit Eichenau. De commissie heeft dan wel rekening gehouden met de orgelrecitals die in andere Zeeuws-Vlaamse plaatsen worden gehouden, maar de gemeente Hulst heeft die vrijdag nu ook een vergunning verleend aan de Zeeland Wielertour. De commissie ziet zich daarom genoodzaakt om het eerste concert te laten vervallen. Er wordt nog overlegd of het recital op een andere datum door kan gaan. De drie overige concerten zijn op de vrijdagen 27 juni, 18 juli en 1 augustus en beginnen om 20.00 uur. De toegangsprijs bedraagt vijf euro. De kaarten zijn verkrijgbaar in de basiliek, voor aanvang van het concert. Alle organisten vertolken werken uit de barok en de klassiek, met een enkele uitschieter naar de romantiek. De spits wordt nu afgebeten door Tjeerd van de Ploeg uit Purmerend.
Op 18 juli speelt de Hulstenaar Marcel Mangnus, die zijn studie aan het conservatorium in Gent volgend jaar afrondt. De reeks wordt afgesloten met een recital door Emmanuel Van Kerckhoven uit Kalmthout.

Wat nu?

Jaaa, d'r valt op het moment niet veel te gebeuren qua wedstrijden. De eerstvolgende is gepland op het eind van de maand, hoewel dat er ook snel aankomt. Gelukkig bijna vakantie, is wel nodig want op het moment ben ik de regelneef in het magazijn aangezien het opperhoofd aldaar reeds op vakantie is. Al die verantwoording, vrachtwagens die ingepland moeten worden. De aantal ladingen(adressen) die de vrachtwagens per keer kunnen vervoeren, zorgen dat de te vervoeren spullen klaar staan, vrachtwagens lossen, klanten bij de afhaal helpen, magazijnbeheer, bestellingen maken en wat nog.... Valt wel mee, allemaal. Nog een week en ik ben er vanaf.


Trainingen, die gaan wel gewoon door natuurlijk. Afgelopen weekend een duurloop van 15km met daarin 10x200m heuvel op in verwerkt. De mooiste heuvel hier in de buurt ligt al op 14 km vandaan, dus mij net onder Terneuzen laten dumpen met de auto en bij Schapenbout de hellingproef uitgevoerd. Uiteindelijk kwam ik op iets meer dan 20km uit. Te ver.
Zondag, leuke intervallen, te kort om in het bos uit te voeren. Dus heb ik die maar hier op mijn vaste baan in de polder uitgevoerd.
400, 300, 200 en 100 meters in 84, 63, 42 en 21 seconden met 200 meter gedribbel ertussen. En zo moest ik 5 series vervolmaken. Alles in het rood, dus alle zeilen bijzetten. Dit was dan niet nodig, ik heb de training gemakkelijk rond gekregen. Harder wilde ik niet gaan, ik hou me aan mijn schema.
Dan deze week:
Dinsdag-20km in 1h29'30
Woensdag- op de baan, o.v.b.
Donderdag,
5 min tempo I 4'50" per km
10 min tempo I/II 4'29" per km
30 min tempo II 4'10" per km
10 min tempo I/II 4'29" per km
5 min tempo I 4'50" per km
Zaterdag -interval, 5x 400, 300, 200 en 100 meter in 86, 65, 43 en 22 seconden met 100 meter rust.
Zondag- interval, 400, 800, 1200, 800 en 400 meter in 1'22, 2'43, 4'05, 2'43 en 1'22 minuut, 400 meter rust.
De week is hiermee wel gevuld.

Duizelloopje

Na de derde ronde kun je eindelijk eens bepalen waar en hoever je nog moet tot aan de finish. Maar dan ben je ook klaar met hardlopen! Een geweldige prachtige omgeving, daar in Retranchement. Het parcours van de eerste zomerloop, georganiseerd door a.v. de Wielingen gaat voor het overgrote deel over de wallen van het vroegere munitiedepot. 80% van de route is onverhard, oftewel over smalle schelpenpaden, waar inhalen van gedubbelden geen sinecure is. Maar door medewerking van deze sportieve lopers ging dit allemaal goed. Gaat het nog gepaard met vele scherpe bochten en regelmatig de wallen op en af, met een stevige wind, dan heb je de ingrediënten van een keiharde loop. De eerste twee rondjes kon ik meeliften met Kris Derveaux, die de middenafstand liep, en won. Bedankt Kris, voor het tempomaken. Ook Sjaak liet merken aanwezig te zijn, maar moest af en toe toch een gaatje laten. Vooral de wallen òp waren wat zwaar voor Sjaak, dacht ik. Mijn grootste zorg was wel, dat als Kris ging finishen, ik alleen verder zal moeten. En met Sjaak op mijn hielen, was ik niet zeker van de overwinning. Sjaak kan altijd nog voor een verrassing zorgen. Dus na elke klim, bocht, afdaling, een versnelling aanzetten. Sjaak lag ondertussen al een stukje achter, maar hoever...

Achterom kijken wilde ik niet doen, alleen maar harder gaan. Toch was die derde ronde hard, erg hard om deze alleen te moeten doen. Maar ik had me voorgenomen nu eens verschrikkelijk diep te gaan. Rusten kan ik na de wedstrijd. En weer een helling, en weer knallen. Vechten tegen de elementen, maar wel keihard doorgaan. En dat lukte wonderwel, ik voelde me eigenlijk nog wel lekker.

De trainingen van afgelopen weekend hadden me al het gevoel gegeven, dat ik op het moment wel in vorm ben. Bij een duurloop, afgelopen weekend, heb ik een tijd op mijn geplande marathon-tempo gelopen, en dit kon ik nog wel langer volhouden dan dat het de bedoeling was. Ik vertel niet, wat dit tempo was!

En die vorm kwam nu wel tot uiting, hoewel ik best een zware werkdag had. In de laatste 100den meters kreeg ik de kans, dankzij de bolwerken op de wallen, om eens te zien waar Sjaak zich bevond. Ik hoefde maar opzij(niet het blad voor kwaaie vrouwen) te kijken, hoever hij stond. Maar geen Sjaak te zien. Sjaak loopt in felrood, de kleuren van zijn club PK-running (Sjaak en ik hebben dezelfde trainster, vandaar mijn blognaam). Geen gevaar meer voor mijn positie in de race, dan maar doorgaan voor de tijd. Ver is het niet meer, dus nog wat extra gegeven. Enigzins gedesoriënteerd vanwege het struikgewas op de wallen, met de ene bocht na de andere, vroeg ik me af wanneer ik de wering weer af zou dalen. Vanaf dan zou ik de straat inlopen om recht op de finish af te gaan. Rap genoeg was dit het geval, om dan als winnaar te finishen. Na de finish Sjaak opgewacht, maar in plaats van Sjaak kwamen andere lopers op de langste aftstand over de finish. Toen bleek dus, dat Sjaak de wedstrijd al had verlaten bij de tweede passage! Had ik voor niks het vuur uit mijn sloffen gelopen! Nou ja, voor niks, de tweede man zat nog geen twee minuten achter mij. Dus ik heb ook niet moeten suffen.

Wat ik niet kon bedenken, is dat ik op deze loop de kilometers in 3min.26 heb afgelegd. Een afstand van 10.8km in 37min06, betekent een gemiddelde van 17,466km/h. Afgerond kom ik op 17,5 per uur. Gezien de omstandigheden geef ik mezelf de vrijbrief mijn gemiddelde snelheid af te ronden naar boven. Wiskundig gezien klopt deze afronding ook. Dus ik ben blij. Kun je eens een korreltje zout nemen bij de genoemde afstanden, bij de Wielingen zijn ze gelukkig erg precies aangaande de metingen.

Thuisgekomen nog even gekeken op de uitslag van vorig jaar wat ik toen had gelopen, maar bij het bekijken van de uitslag zag ik dat de eerste man van vorig jaar, Sjaak L. er bijna een minuut langer over had gedaan dan wat ik deze avond van gebakken had!! Dubbel blij. Maar dan heb ik zo'n leuke vriendin, die mij doodleuk vertelt dat het vorig jaar wel heel wat warmer was, lief hé. Moet mij prestatie weer kleineren. Op dat moment was ze even geen vriendin, maar een belastingtechnisch voordeurdeelster!!
Dat zullen we nog wel eens zien, of dat zo was. Dus hup, naar de daggegevens van het weer in Vlissingen, bijgehouden door de KNMI. En wat blijkt, ten tijde van de wedstrijd vorig jaar, was het een graad koeler en was er een lap minder wind, 3/4 bft vorig jaar tegen 6bft dit jaar. Weer wat blijer, en zo maak ik mezelf heel tevreden. Je moet wat......

uitslag 1ste zomerloop

lamlendigheid

Is dit wel een echt woord? De laatste dagen had ik dat gevoel, de hoge buitentemperaturen waren misschien de oorzaak. Toch kon ik overdag gewoon mijn werk doen als anders, had eigenlijk niet veel last van de warmte. De klop kreeg ik s'avonds, als ik dan nog wilde gaan trainen. D'r is dan ook niks van gekomen, niet op maandag en niet op dinsdag. Maandag nog wat bestraat, is nog altijd niet af, maar het einde komt duidelijk in zicht. Het is dan ook een heel gemier met die Belgische kasseien, allemaal verschillend. Maandag-avond naar Antwerpen geweest, naar de bioscoop, de Metropolis. Jaren geleden dat ik naar de film ben geweest, toch weer eens leuk. We wilden een Franse film zien, die hier waarschijnlijk niet in de bioscoop zal verschijnen.
Dinsdag was dan nog warmer dan maandag, niet getraind.
Woensdag op de baan, de temperatuur was dan weer verdraagzaam. Ik liep wel lekker, nadat ik twee dagen niet had getraind. Het voelde zo soepel aan, zelfs de inloopronde van een kilometer of 5 ging behoorlijk hard. Ik liep op kop samen met Harold Hiel en we liepen zo te ouwehoeren dat we niet in de gaten hadden dat de rest wat achter bleef. We kregen 20x200m te doen, met 200m rust. Samen met Harold en Patrick hebben we training rond gemaakt, met telkens de 200m rond de 39/40 seconden te vervolmaken. Er was wel een onregelmatige storende factor in de nabijheid om de volledige training glad en soepel te laten verlopen, op het internet bekent als 'Roadrat'. Beklaagde, verder genoemd als RR, vond het nodig enige sets te moeten verstoren. RR deed dat als volgt, door met ons groepje mee te lopen en dan telkens het tempo op een dusdanige manier op te voeren, dat er bij ons niet meer gesproken kon worden van een regelmatige, vlakke training. Wat wel bij een dergelijke tempo-duurloop cruciaal is. Natuurlijk moesten we er ons niks van aantrekken, maar concentratie-verhogend konden dergelijke fratsen nou ook niet genoemd worden. Kom ik nog bij een persoonlijk aspect, het feit dat RR op zijn weblog wereldkundig zou maken, dat genoemde een snellere 200 meter, gelijktijdig gelopen met ondergetekende, had bewerkstelligd, moest ten alle tijden voorkomen worden. Is mooi gelukt, wat RR ook probeerde, niks hielp. Leer eerst maar eens sneller sprinten, en kom dan nog eens terug.

Ik heb toch het voornemen om dit maar niet meer te doen, het ging eigenlijk allemaal te hard. Is niet optimaal, en het word toch tijd om wat meer aan de Kustmarathon te gaan denken.
Nog vier weken voor mijn schema begint, ik zie er wat tegenop. Niet zo tegen een lange duurloop, maar ik vrees wel snelheid te verliezen. De keiharde intervaltrainingen blijven in dat schema ook wat achterwege, en dát vind ik nou echt jammer.

De wedstrijd in de Pinte word verruild met Retranchement.