Het gaat op en af

Alsof ik ze zo heb uitgezocht. Wist ik veel dat dit ook weer een hobbeleheihalvemarathon zou zijn? Oja, Heist op den Berg, ik was er wel al eens geweest, maar kon niet meer herinneren dat Heist op een heuvel ligt. Althans, de kerk en het stadhuis en nog wat buildings liggen een stuk hoger dan de rest. En op het kerkplein was de start, om zo gelijk de heuvel af te dalen. Was een beetje link, met zo'n bende tegelijk, ik kan me ook niet voorstellen of het allemaal goed was verlopen achter mij. Ik had gelukkig mezelf goed opgesteld en stond helemaal vooraan, samen met vele lopers waarvan ik mijn twijfels had of deze er wel zo verstandig aan deden om hier ook te staan. Het was wel zo, dat de meeste deelnemers de estafette-halve marathon liepen. Met twee of vier man/vrouw werd dan het parcours van vier rondjes afgelegd. Vier rondjes, dat wil natuurlijk dan ook zeggen; vier maal de heuvel op. Dat betrof dan iets minder dan de halve afstand van de volledige ronde dat je heuvel op moest, aan de voet van de heuvel ging je dan een paar honderd meter over vlakke weg na de afdaling. Om daarna via een grindpad in een bos het eerste gedeelte de heuvel weer op ging. Uit het bos de verharde weg op die iets op liep langs de helling van de heuvel, daarna een bocht naar links steil omhoog over een betonbaan die al snel overging in kinderkopjes, wat dan ook gelijk het steilste deel van de route was. Het hoogteverschil bedroeg 48 meter. Maar die hellingen bleken geen vijand voor mij te zijn, integendeel, dankzij die hellingen kon ik op het laatst nog twee lopers terug pakken die mij in de eerste ronde hadden ingehaald. Hoeveelste ik uiteindelijk geworden ben, weet ik nog niet. Waarschijnlijk de vierde plaats. Bij het ingaan van de derde ronde had ik bij de wisselplaats voor de estafetteloop een vrouwenteam ingehaald. tenminste, daar ga ik van uit. Dan hebben die voorgaande meiden toch flink door gelopen, dat ik ze nu pas inhaalde. Degene die nu ging lopen, werd mij vlug duidelijk, heette Sandra! Een plaatselijke vedette, want vele aanmoedigingen kreeg ze wel onderweg. Ze liep vlak achter me, en gebaarde haar me te volgen. Ik grinnikte wat in mezelf, dit is al de tweede Sandra deze week die achter mij áán loopt (wat een leuke zin!!!!). Ze liep hard, maar aangekomen bij het heuvelópgrindpad moest ze lossen. Het speet me wel, maar ik ging toch maar verder in mijn tempo. Veel publiek onderweg, maar dat maakt zo'n loop ook wel interessant voor de kijkers. Omdat het rondjes lopen zijn, natuurlijk. Ik vond het zelf ook wel wat hebben, na een ronde kende ik het parcours en wist ik wat ik kon doen en kon verwachten. Ook genoeg verzorging onderweg, van de organisatie, maar ook van aanwonende toeschouwers. Het was niet overdreven warm, maar af en toe zo'n tuindouche was wel fijn. Een gezellige leuke loop in een mooie omgeving maakten veel goed wat er bij de finish aan te kort kwam. Dat ik geen aandacht kreeg bij de finish kan ik me wel voorstellen, het was er nogal druk omdat de aflossing hier ook stond opgesteld, niet zo slim. Maar dat ook de eerste individuele deelnemer totaal over het hoofd werd gezien, vond ik toch wel kwalijk. Volgens Carla die daar bij de finish stond was er helemaal geen aandacht voor degene die de race gelopen had. Als je bijvoorbeeld in Roosendaal het marktplein komt opgelopen word je genoemd en geroemd met alle beschikbare gegevens die ze over je hebben. Ze zouden nog je pincode, je SoFinummer en zelfs je strafrechtelijk verleden nog vermelden, mocht dit het geval zijn.

Och, de foto's getuigen ervan, het was een leuke loop. En ik ben tevreden met mijn 1h19'05'' over een toch wel lastig parcours van 21km. Heb voor mijn gevoel me ook niet volledig gegeven en ik voelde me nog goed fit op het einde, dus ik was zeer tevreden.

Tegen beter weten in..

...stond ik aan de start van de Kreekloop in Terneuzen. Ik had gekozen voor de langste afstand, en niet om hier een gooi te doen naar een hoge rangschikking. Ik ben trouwens op dit moment toch niet in staat prestaties te leveren. De zware trainingen volgen te kort op elkaar, maandag had ik 12x400 in 1'24'', dinsdag 6x800 in 2'50''. Ging wel allemaal zonder pijn of moeite, maar om dan op woensdag in een wedstrijd voluit te gaan? Nee, maar dat ik op deze wedstrijd zeker aanwezig wil zijn, heeft te maken dat ik deze wedstrijd zie als een memorial voor mijn collega en toendertijd grootste supporter Johan, die twee jaar geleden een ongelijke strijd heeft verloren en is overleden aan kanker. De Kreekloop was drie jaar geleden Johan zijn eerste en enige hardloopwedstrijd. Johan zal niet vergeten worden....

Dus er een rustige duurloop van maken, was het plan. Bewust geen wedstrijdschoenen; zware trainers, geen wedstrijdkleding; een flodderbasketbroek, geen hemd; een gewoon shirt. Nog een vast vóórdewedstrijdritueel niet uitgevoerd, naar de kapper gaan voor een kaal geschoren kop (die kapper ben ik zelf dan, met een tondeuse). Wat let me nog, absoluut ambitieloos aan de start. Toen zag ik Sandra die zich ook had ingeschreven voor de 10k. Toch maar eens vragen wat Sandra wil presteren, misschien kan ik haar helpen.
'Rond de 36 minuten', zei Sandra, 'binnenkort sta ik in Tilburg voor het N.K. 10km, en dan is dit wel een goede test'. Ik slikte even, 36 minuten had ik nou zelf niet in gedachten om hier te lopen, alez, onder de 40 minuten, maar toch geen 36. Maar ja, charmant als ik ben (als het om meisjes gaat) bood ik dan aan om voor Sandra te hazen, dat moest dan toch nog wel lukken voor mij om dat tempo te lopen. Het hazen had ik al eens eerder in Rotterdam voor Anne van Schuppen gedaan (ja, daar blijf ik trots op!!), dus het zal nu ook wel lukken. Daarbij, ik had mijn footpod aan, wat ik bij een wedstrijd eigenlijk nooit doe, maar nu kon ik wel een vast tempo houden. Na de start hield ik een tempo aan van net boven de 16 per uur. Om aan 36 minuten te komen, konden we dan het tempo nog wel opbouwen. Totdat na drie kilometer mijn footpod weer eens de geest gaf. Dan op gevoel verder. Dat betekent dus dat het tempo gelijk naar boven ging, ik wou zeker niet te langzaam lopen. Met Sandra constant in de gaten te houden dat er geen gat viel tussen ons, kon ik telkens het tempo wat verder opvoeren. Want dit meisje is sterk, geweldig gewoon. Nu loopt Sandra al heel wat jaren, dus ze weet zelf wel wat ze kan. Maar ik was wel onder de indruk, en ik had eigenlijk spijt dat ik niet vanaf het begin wat harder was opgestart. Sandra had toch wel gevolgd. Het resultaat mocht er ook wel zijn, ruim onder de 36 minuten, in 35'35''. Nu is het wel wat onduidelijk wat de juiste afstand was, er word gesproken van 9,5km tot 9,8km. Daar tussenin, laten we het daar op houden. Trouwens, het best wel pittige parcours telt ook wel mee. In Tilburg is het parcours een heel stuk sneller, dus dat komt wel goed met Sandra.
Sandra, van hier uit, veel succes in Tilburg. We houden het in de gaten!!

Het komt nooit meer goed..

Dát klinkt zwaarder dan het is, het gaat hier om de titelsong gespeeld door de Trockener Kecks voor een Nederlandse komische serie uit de jaren 90. De hoofdrol word gespeeld door Rijk de Gooyer die de Amsterdamse verzetsheld Fred Schuit speelt. Fred scheld op de hele wereld en de hele wereld is tegen hem. Sinds kort heb ik de gehele dvd serie, en de serie blijft onverwoestbaar. Schitterend gewoon, voel ik mij verwant met Fred? Ik ben in ieder geval een fan!

Volgende onderwerp, uiteraard hardlopen. Ik had vorige week een 'herstelweek', blijkbaar. Met op maandag een duurloop van 25km in 1h48. Ik heb deze eens solo gelopen, zonder verzorging onderweg dus. Ging best wel goed, dus weet ik dat ik het redelijk kan volhouden. Een geruststelling.
Dinsdag rust.
Woensdag 6x1000m in 3'36'', door de duinen bij Cadzand, dus wel over het fietspad. Een beetje op en neer, maar wel leuk. Alleen wat veel fietsers op de baan, het was ook al behoorlijk warm toen we daar trainden. Ik had eerst Carla begeleid bij haar intervaltraining, zodat ik al een goede 6,5km had ingelopen.
Donderdag rust.
Vrijdag, 5x800m met tempowisseling, dus 400m hard, 100m minder hard en 300m heel hard. 3000m inloop en 4000m uitloop. Lekker wat km's. Na deze training nog even een grapje uitgevoerd. Op de weblog van Maurice Steketee had ik gelezen dat Maurice een 100m zou willen lopen om eens te meten wat het verschil zou zijn met de wereldtop. Ik heb dit zelf eens geprobeerd, op mijn eigen trainingparcours in de polder waar ik heel nauwkeurig om de 100 meter met slijtvaste verf een streep heb getrokken. Natuurlijk heb ik niet van die startblokken, ik zou niet eens weten hoe ik daar op moet starten. Heel nauwkeurig klokken kon ik mezelf uiteraard ook niet, de start, dat gaat dan wel, maar om je klok dan op tijd stop te moeten zetten, dan ben je op voorhand weer uit je ritme. En dan gelopen na een intervaltraining, dus excuses genoeg. En toch, ik klokte mezelf wel op 13,5 seconde. Vind ik zelf toch nog niet zo slecht? Ik ben er wel tevreden mee, en best wel leuk om dit te doen. Misschien eens vaker, en dan voor echt?
Zaterdag, heb ik wat gesmokkelt met mijn schema. Ik heb dan de duurloop die voor maandag stond op deze dag uitgevoerd. Omdat maandag de vakantie voorbij was, kwam het wat slecht uit om s'avonds nog een duurloop te doen. Met de hulp van Carla op de fiets heb ik dan 30km in 2h10 afgelegd, wel volgens schema.
Zondag rustdag.

Maandag, 12x400 in 1'26''. Verder deze week niet veel bijzonders, dinsdag 6x800 in 2'52''. Dus niet te gek. Woensdag loop ik eens in Terneuzen de Kreekloop. Ik ga daar rustig meelopen, ik maak er geen wedstrijd van. Kan ik misschien iemand hazen? Omdat ik aanstaande zondag een halve marathon in Heist op den Berg loop, ga ik deze week verder niet te zot doen. Ik verwacht daar weer een gezellige boel te treffen, deze lopen staan me wel aan. Deze keer zijn het vier rondjes door het centrum. Zal mij benieuwen.

Gloeiend, glooiend Zaventem

Met op maandag een duurloop van 28km in twee uur en 30 seconden, woensdag een piramidetraining had ik een relatief rustige trainingsweek. Tuurlijk stond hier iets tegenover, een halve marathon in hoog zomerse temperaturen.

Bij het bij mekaar rapen van mijn loopspullen om een stukje te gaan wedstrijdrennen in de buurt van Brussel, zag ik in een lade mijn Otoplastics, dit zijn op maat gemaakte oordopjes die levenslang mee gaan. Ik bekeek deze eens met een schuine blik en had even te overwegen met mezelf of ik ze vandaag zou gebruiken. Niet zozeer tijdens het lopen, maar voor in de auto tijdens de rit naar Zaventem. Je moet weten, Carla en ik gingen Ingrid (uit Hulst, je weet wel) op halen, want Ingrid wou ook eens 21km in wedstrijdverband lopen om te zien van hoe en wat. En met Ingrid in de auto, kan naast een veiligheidsgordel, airbags, kreukelzones en wat nog meer het beveiliginspakket eventueel nog uitgebreid worden met gehoorbescherming. Ik heb het risico maar genomen onder het motto 'mens, durf te leven'. Doe eens gek, en ga ervoor.

Nou, dit ging helemaal goed, en zoals natuurlijk te verwachten was, werd het een heel gezellige autorit die, ondanks de wegwerkzaamheden voorbij vloog. We hadden wel te maken met een ietwat zenuwachtige Ingrid, die niet goed wist hoe ze de wedstrijd zou volbrengen. Omdat we ook onbekend waren met de omgeving nog even nagevraagd of het een vlak parcours was, of zitten er ook klimmetjes in? Dat geklim, dat zou nog wel meevallen, volgens de insiders. En ook waren er drankposten onderweg. Hierdoor gerustgesteld hebben we het ons wat gemakkelijk gemaakt in een schitterend park waar ook de start en finish was. De schaduw opgezocht, want het was warm, zeer warm. Om twee uur was de start, Carla had gekozen om later op de dag de 5km te lopen. Omdat ik daar geen mens kende, wist ik dus niet wie ik kon volgen. Ik was toch niet van plan snel te starten, niet bekend met het parcours en de temperatuur zat ook tegen de 30 graden. Toen we gestart waren was het al vlug duidelijk voor mij dat ik niet moest gaan voor een podiumplaats. Enkele lopers waren al vlug los van de rest, en met het gemak dat deze jongens liepen, was voor mij duidelijk dat ik ze pas bij de finish zou terug zien. Na enkele 100den meters draaiden we links Zaventem in en het gedonder begon al, helling op. Eigenlijk bestond dit hele dorp uit helling op en af. Allemaal niet zo spectaculair, maar toe ik het dorp verliet, had ik toch al menig klimmetje te pakken. Ondertussen was het veld al uit elkaar geslagen en liep dan wel bij de eerste 10 lopers, samen met een jongen waarvan ik dacht, dat hij binnen korte tijd wel van mij zou weglopen. Soms had ik moeite zijn tempo te volgen en er ontstond een gat tussen ons. Maar na een half uur lopen, met al hele lange hellingen achter ons bij gloeiende temperaturen over even gloeiend asfalt, kwam het moment dat niet ik eraf moest, maar hij moest lossen. Ondertussen waren we gepasseerd door een loper die op het gemakje van ons wegliep. Ik had wel een richtpunt op deze loper. Omdat ik het gevoel had dat mijn tempo was opgehoogd na een half uur lopen, liep hij niet langer van mij vandaan. Integendeel, ik kwam zelfs dichterbij. Ook uit de kopgroep had er iemand moeten lossen, en deze kreeg ik nu ook in het vizier. Uiteindelijk kreeg ik het voor mekaar om de loper die me was gepasseerd voorbij te gaan en definitief achter me laten. Nu op naar de volgende. Twijfels of het me zou lukken ook hem te passeren had ik niet meer, ondanks dat deze loper werd begeleid op de fiets. Dit gebeurde toen we langs een vliegtuigstartbaan liepen, maar helaas, op het moment dat we daar liepen, geen enkel vliegtuig te bespeuren. Dan maar de laatste kilometers snel afleggen, in de verte de kerktoren van Zaventem in beeld, met daar achter de contouren van Brussel, een prachtig zicht. Blij dat ik was, eindelijk de laaste kilometer af te leggen. Met nog wel een lus in het park, die ook weer helling op was. De finish, in een tijd van 1h21'34'', ver weg van een PR. Maar dat was gewoon niet te doen op een dergelijk parcours in deze omstandigheden. Ik was uiteindelijk wel goed voor een vijfde plaats van de 197 gefinishten. Nu wachten op Ingrid, zelf verwachtte ze er 1h45 nodig te hebben. Maar we stonden nauwelijks bij de ingang van het park om Ingrid te zien binnenkomen, en Ingrid kwam de bocht al om, nog ver voor 1h45 zelfs! Tweede verassing, Ingrid was zelfs de eerste dame!! Ze kwam daar maar eventjes de wedstrijd, de halve marathon, winnen!! En de tijd die ze nodig had ( ja Witte Kenianen, maak je borst maar nat), een tijd van 1h33'43''. Een 43ste plaats overall. En dat op een parcours waarvan Ingrid en ik het overeens waren, dat de halve van Cadzand een stuk gemakkelijker is. Er was dan bekant ook gene ene meter vlak. Loeilange hellingen, geen vals plat, echte hellingen met soms zeer steile knoerten. Bij rond de 30 graden, met af en toe zandpaden was het wel een heel speciale halve marathon. Allebei, en natuurlijk voornamelijk Ingrid, zeer tevreden met het verlopen resultaat. De uitslag werd trouwens een buitenlandse aangelegenheid, met bij de mannen een Amerikaanse overwinnaar in 1h14'02'', en bij de vrouwen een Nederlandse dus.

Carla moest dan nog lopen, starten om vier uur. Dit was ook zoiets aparts, met bussen werden de deelnemers van de 5 of 10km op de route van de halve marathon gedropt, natuurlijk 5 of 10km van de finish. Dit is toch wel speciaal, vind ik. Wat een organisatie! Met veel politiebegeleiding en veel vrijwilligers op het parcours. uitslag 21km

Dus 5km voor Carla, enigzins ongerust gemaakt door onze verhalen over die verwenste hellingen komt hier haar bijlage:

Vooraf had ik nog getwijfeld of ik me voor de 5 of 10 km zou inschrijven, maar omdat ik de laatste weken andere dingen te doen had dan trainen (weer maar eens) leek het mij beter om toch maar de 5 km te doen. Achteraf gezien heel verstandig, maar ja ik ben dan ook een vrouw.

Ik was vooraf niet echt gespannen totdat ik de verhalen van Ingrid en Edwin hoorde : "het is een zwaarder parcours dan in Cadzand. Ik begon me toch een beetje zorgen te maken, maar 5 km kon ik toch wel aan ? Niet te hard beginnen dan maar. We werden met de bus weggebracht naar de start van de 5 km. Ik had al eens de bus rondgekeken om mijn concurrenten te peilen. Bij het startpunt stonden nog eens 20 man/vrouw te wachten die daar al serieus hadden ingelopen.

Ach ja, mijn doel was de 5 km in 25 min te halen. Dat is dus niet gelukt, vanwege de hitte en de serieuze hellingen, denk ik. Volgende keer dan toch maar weer meer trainen ? Het vervelende is dat ik elke keer na een wedstrijd heel gemotiveerd ben om toch maar weer serieus te gaan trainen. Maar ja ...... op de een of andere manier komt het er niet van. Te lui misschien.

Olmense zoo

Uiteraard met mijn nieuwe camera, ze zien er onschuldig uit, maar owee....

Terugblik

Op de afgelopen week:
Maandag, rustdag wat lopen betreft. Thuis aan het werk geweest, ik heb nu eenmaal vakantie, we gaan niet weg.

Dinsdag, de zomerloop in Cadzand. Geheel tegen mijn schema in, wederom. Maar ik heb er geen spijt van, de gezelligheid voor, tijdens en na deze loop zijn onweerstaanbaar. Ik had meer spijt gehad, had ik niet meegedaan. Ja, ik heb dan ook de langste afstand gewonnen, dan mag ik wel tevreden zijn? Toch moest ik opletten, Eric loopt de laatste tijd een stuk sneller. Vooral in de start treuzelde ik nogal. Ik liep samen met Sjaak de eerste 100den meters nog wat te ouwehoeren, maar kreeg in de gaten dat Eric en Edwin wel heel snel van ons wegliepen. 'Nou Sjaak, ik ga toch even kijken wat die twee van plan zijn, hoor'.
'Is goed, ik zie je straks wel weer', antwoordde Sjaak. Tja, daar twijfel ik niet aan, Sjaak moet altijd even wakker worden, maar gaat dan met een flink tempo er tegen aan. Ik kon aansluiten bij Eric en Edwin, passeerde na een halve ronde, en wat er verder achter mij gebeurde, is dat Edwin moest lossen op Eric en ik Eric niet echt op afstand kon lopen. Toch na drie heftige rondjes waarbij er maar een paar 100 meter een beetje vlakke weg te bespeuren was, was het gat tussen Eric en mij geruststellend groot genoeg om zeker te zijn van de overwinning in 34'22'' over 9.6km. Zeer tevreden, ik kan het toch nog.

Woensdag rustdag.

Donderdag, het belooft een warme dag te worden. Ik begin dan maar met mijn duurloop om 6h15 en leg 19.6km af in anderhalf uur. Heerlijk, zo vroeg in de ochtend langs de 'Fortenroute', nu bekend van de marathon.

Vrijdag, er stond een duurloop gepland, maar we gaan deze dag eens naar de Olmense Zoo, samen met Carla's nichtjes. De Olmense Zoo, omdat Priscilla (een nichtje van mij) daar stage loopt. Ik zal later nog wat foto's hier publiceren.

Zaterdag, duurloop in de omgeving van Cadzand en Retranchement, 24,5km in 1h43:30. Omdat het daar zo lekker loopt.

Zondag, in de ochtend 8x1000 metertjes in 3'40'' afgerammeld, met 200meter rust, 3,5km inlopen en 3km uitlopen.

Weinig intervalls deze week en wat te veel duurlopen naar mijn zin, het lijkt wel een schema voor een marathon. En alez, vooruit, ik geef toe, het schema voor de kustmarathon is deze week van start gegaan. Gelukkig nog wel plaats voor wat wedstrijden, dat maakt de trainingweken wat minder zwaar.
Alhoewel, morgen duurloop, 28km in twee uur en één minuut. En zaterdag een halve marathon in Zaventem, vlak onder de opstijgende of dalende vliegtuigen. Leuk!!

wel..niet..wel..niet..Wel dus..

Nog wat twijfels gehad om wel of niet mee te doen in Zelzate. Ik heb achteraf geen spijt gehad dat ik wel heb mee gedaan. Best wel een gezellig loopje, kleinschalig op een rottig rondje. Er waren 1, 2 of 3 rondjes te lopen van 4,4km. Helaas niet de beloofde 14,8km op de langste afstand. Maar het zware parcours met dito weersomstandigheden maakten wel wat goed. Een heel end grind/zandpad met hier en daar diepe kuilen, ook nog een geasfalteerd fietspad waar de boomwortels hun uiterste best deden het pad te doen lijken op een skatebaan, en dan nog door een nieuwbouwwijk met vele, vele bochten over van dat zwarte asfalt dat zo lekker tegen je opslaat als het een tijdje in de zon ligt te braden. Een nieuwbouwwijk gevrijwaard van enige vorm van verkoeling door wijze van schaduw of een zuchtje wind. Een nieuwbouwwijk zo ontworpen dat je je in een doolhof waant. Maar gelukkig wel twee drankposten onderweg, geen overbodige luxe. De temperatuur gaf toch al zo'n 27 graden aan.

Gestart om 2h30, een paar jongens op de kortste afstand gingen er gelijk vandoor. Ik liet ze gaan, maar goed ook, de snelste, Gieljan Baete had onlangs nog 1'55'' op de 800m gelopen en was daar niet zo tevreden over!!

Ik wou niet te snel starten, ik weet niet wie er nog de lange afstand liepen en hoe hard ze wel kunnen lopen. Na een kilometer kon ik al wat overzien, en er was nog één man die mij volgde met hetzelfde soort startnummer als ik zelf had, nummers in de 300. Nadat we twee van de drie ronden hadden gelopen, konden we goed bij elkaar blijven. Ik had eerst nog anderhalve ronde lang een kleine voorsprong op Marc van de Steene, maar hij kon bij me aansluiten. Die laatste ronde was er toch wel één van aftasten, hoeveel kon hij nog geven? Zo te merken dacht Mark er hetzelfde over, want het tempo zakte nogal in. Dit word nog een spannende race. Ik ken hem niet, hij kent mij niet. Kan Marc nog een versnelling plaatsen? Zoja, dan kan ik nog wel volgen, maar voor hoe lang? De temperatuur zorgde voor een zeer benauwde atmosfeer, maar ook het verloop van de wedstrijd zorgde hiervoor. Ik zou graag winnen, maar was hier niet zeker van. De laatste kilometers verliepen ook in de genoemde en verdoemde woonwijk, en ik wist na drie rondjes nog altijd niet waar op het parcours ik me bevond. Ik begon wel telkens meer op kop te lopen, en ook na een bocht te nemen merkte ik wel wat slijtage op bij mijn medevluchter. Toch starte ik veel te vroeg met een versnelling, de warmte hier sloeg zo tegen me op, dat ik weer even inhield. Ik nam me voor het op mijn eindsprint te laten aankomen. Het probleem was wel dat de laatste 100den meters nogal smal waren, en we haalden nogal wat gedubbelden in. Ik heb aangezet, nog vóór de laatste bocht. In de bocht keek ik nog even om, maar kreeg geen antwoord meer. ik kon nu nog even goed aanzetten voor de laatste 50 meter en liep de fuik in om te finishen. 'Nog een ronde, je moet nog een ronde lopen', werd er tegen mij geroepen. 'Ja zeg!! Ik heb er al drie afgelegd, hoor!!' riep ik terug. Verwarring alom, omdat we midden in een groep lopers finishten die wel nog een ronde moesten lopen. Hadden ze dan niet kunnen zien dat ons tempo precies een tikkeltje hoger lag dan deze jongens? Ze gingen zelfs nog voor ons uit de kant. Maar het was al vlug duidelijk dat we wel klaar waren, en ik kreeg mijn trofee in handen gedrukt.

Een tactisch wedstrijdje, dat resulteert in een wat mindere tijd, 49'00'' over 13.2km. Alhoewel, een kl...rondje, vreselijk benauwd, zwaar weer, het kan er nog mee door.

uitslag kermisjogging