Valt niet mee, hoe moet je je trainingen invullen met deze winterse omstandigheden. Ligt er geen sneeuw meer, blijft het aan één stuk door de regen uit de hemel vallen bij amper 2 graden Celsius. Dat trekt me ook niet om dan buiten te vertoeven. Het was deze week toch al uitwijken naar andere locaties om enigszins in beweging te blijven. Maandag dan maar de Clingse bossen opgezocht om na een opwarming van 5 km glijden door de sneeuw toch maar de spikes onder te binden die ik verstandig genoeg had meegenomen. Nu dacht ik het gemakkelijk te krijgen met die lichtgewicht gespijkerde schoenen en zou wel eens even mijn 1000tjes eenvoudig uit voeren.
Kwam anders uit, het viel me behoorlijk zwaar überhaupt in de buurt van mijn richttijd van 3'36'' te blijven. Die sneeuw, het bochtenwerk, de temperatuur,niet helemaal egaal liggende paden maakten het me niet gemakkelijk. Ik had er 8 van 1000 te doen, maar bij de derde 1000 vond ik dat als ik 5x deze afstand zou hebben gedaan het wel genoeg vond. Na de 5de 1000 vond ik het flauw om de training niet af te maken zoals in het schema staat, en ik weet dat ik er spijt van krijg als ik nu stop. Dus zo goed en zo kwaad als het kon heb ik, tot mijn volle tevredenheid, de gehele training afgewerkt.
Dinsdag niet meer dan een uurtje lopen. En met een strakblauwe lucht, een mooie vuurrode ondergaande zon die de besneeuwde polders met opkomende mistflarden in een roodroze omgeving omtoverde was het zeker geen straf om over de, weliswaar spiegelglad gereden wegen, mijn looptempo hier op aan te passen. Ik geef toe, ondanks dat ik de pest heb aan kou en sneeuw, heb ik behoorlijk genoten van deze winterse, doodstille omgeving.
Woensdag zonder tegenzin de clubtraining uitgevoerd. Omdat de baan niet beloopbaar is, dan maar op straat getraind met minutenloopjes. Koud, maar droog en nagenoeg windstil had ik het hier ook naar mijn zin. Ik ga die koude temperaturen nog fijn vinden!!
Nu het weekend is steekt het weer me tegen, met zaterdag al die sneeuw dacht ik er over om misschien van start te gaan bij de cross in Westdorpe in plaats van mijn geplande training uit te voeren. Maar omdat ik me niet tevoren had ingeschreven zou ik maar eventjes €6,00 moeten betalen. Dat is het dubbele van een voorinschrijving. Niet zo vreemd dat er weinig respons komt van 'niet club leden'. Over het algemeen lijkt me deze groep lopers niet het type van voorinschrijvingen. En om dan 100% méér te betalen op de dag zelf, vind ik niet reëel. Daarom er maar een rustdag van gemaakt, hoewel me dat ook tegensteekt als ik wel te trainen had.
Ik hoop deze week nog iets te doen, het is nu zondagochtend. De voorspellingen lijken goed voor de middag, want voor mijn gemoedsrust moet ik nog wel iets doen!
Nog één week voor Cadzand, heb niet veel tijd meer...
zondag 27 januari 2013
zondag 20 januari 2013
Gedachtegang en twijfels
Vol zelfvertrouwen stond ik aan de start voor de alternatieve Eugene Vink memorial loop in Westdorpe. In tegenstelling tot voorgaande edities werd deze keer gekozen rondjes in het dorp te lopen. Dit omdat het rond de polders van Westdorpe eenvoudig niet te lopen was vanwege de aangereden sneeuw. Dat spijt me wel, de ronde van bijna 15 km ligt me wel, en zou voor mijn voorbereiding van Cadzand me beter uitkomen.
Die rotsneeuw ook, ik heb deze week voor de aardigheid eens uitgezocht of die witte bagger ook maar enigszins van nut zou kunnen zijn. Ik heb het niet kunnen ontdekken. Het enige wat ik kan bedenken dat het in bepaalde extreem koude gebieden bescherming zou kunnen bieden aan de vegetatie. Nederland behoort niet tot zo'n gebied waarbij die sneeuw nut kan hebben aan dit isolerend effect van Moeders natuur vreemde kronkel. Sneeuw, de eerste vuiligheid die alleen maar tot last is. Komt nog bij dat er regelmatig aan me gevraagd word of ik al veel mooie foto's gemaakt heb van die besneeuwde taferelen.
Natuurlijk niet!!! Ik ga niet een beetje van die fucking kalenderfoto's maken!!! Zolang de smeerlapperij nog op straat ligt, houd ik mijn camera nog in het vet.
Terug naar de topic, het hardlopen. Of wat er voor door kon gaan. er waren één, twee of vier ronden te lopen. Uiteraard koos ik de langste afstand. Na een voortvarende start met de eerste kilometer in 3'09'' begon ik wat in te binden. Niet dat dit vrijwillig gebeurde, het moest gewoon. Nu was die kilometer ook wel vrij snel, ik had liever nog iets langer dat tempo willen aanhouden. Toch was de 10'40'' nog niet zo tegenvallend voor de eerste ronde van 3200 meter. Daarna kwam de klad erin, met zelfs de 6de en 7de ronde enkele seconden boven 3'40''. En dat, nadat ik me al had verbaasd over het gemak dat Sander Verminck mij zo gemakkelijk was gepasseerd al in de eerste kilometers. Samen met een voor mijn onbekende loper sloten zij de eerste ronde af, net voor Frederic de Backer die de kortste afstand liep.
Na die te trage kilometers kwam ik tot de conclusie dat dit zo niet langer kon, ik had het plan maandag nieuwe schoenen te bestellen maar ga dit nog even tot na de halve marathon uitstellen. Mocht dat ook zo abominabel slecht gaan, dan vraag ik me af het nog wel zin heeft lichtgewicht schoeisel aan te schaffen. Wat gebeurt er met me dat het me niet meer zo goed afgaat tijdens de wedstrijden? Terwijl de trainingen anders doen vermoeden, deze zijn pittiger geworden dan pakweg...vijf jaar geleden. En ik heb minder moeite dan toen mijn trainingen af te werken. Sterker, regelmatig voer ik mijn intervals uit langs de Staats Spaanse Linies bij fort St.Jacob dat ook gepasseerd word tijdens de Z.Vl. Marathon. Een rondje van ongeveer 550 meter dat glooiend verloopt. Dus maak ik het voor mezelf ook niet gemakkelijker deze dáár uit te voeren.
Dus wat me nu zo trager maakt, dat maalde door mijn kop tijdens de loop. Ik kreeg wel na die aanfluitende beide kilometers mijn adem enigszins terug en liep weer ruim onder 3'40''. Ik kwam zelfs tegen de drie en een halve minuut te lopen naar het einde toe, ook wel omdat er voor mij positieve informatie vanaf de zijkant en tegemoetkomende lopers werd meegedeeld betreffende de verwikkelingen aan het front. Vanwege de veel gedubbelde lopers was ik zelf het zicht kwijt wat er voor mij gebeurde, maar het bleek dat Sander blijkbaar teveel hooi op de vork had genomen en nu moest boeten voor deze over-geestdrift. Tijdens de laatste ronde, bij de beklimming van de helling van de Sas van Gent brug kreeg ik in de gaten dat de voorsprong van beide lopers nog niet zó schokkend groot was. Als eerste liep nu de 'onbekende', Sander was ik al behoorlijk genaderd. Normaal gesproken was het gat veel te groot om op deze nog te lopen korte afstand te overbruggen. Toch ging ik ervoor, en kon op een kleine 500 meter vóór het einde aansluiten bij Sander. Ik besloot eventjes me achter Sander te verbergen vanwege de stevige wind, en vanwege het feit ik wel veel uit de kast moet hebben halen Sander te achterhalen. De laatste 200 meter heb ik dan met een sprint Sander achter me gelaten om dan nog als tweede te finishen. Afstand was 12,75 km gelopen in 45'20".
Dat dit niet echt indrukwekkend, en voor mezelf zelfs teleurstellend was hoef ik niet uit te leggen. Ik had mezelf sneller ingeschat in plaats van een gemiddelde van 16,9 per uur.
Maar goed, ik moet ook nu nog niet pieken, dat moet pas over twee weken, wist Carla me te vertellen. Oké, maar voor het zelfvertrouwen zou het wel fijn zijn geweest dat ik de loop wat vlotter had afgelegd. Ik heb zelf geen idee wat er tegen is gegaan, maar laat ik hopen Cadzand beter te verwerken. De kans zal wel groter zijn bij een aangenamer temperatuur te lopen. Deze winter zal toch niet zolang aanhouden, zeker?
Die rotsneeuw ook, ik heb deze week voor de aardigheid eens uitgezocht of die witte bagger ook maar enigszins van nut zou kunnen zijn. Ik heb het niet kunnen ontdekken. Het enige wat ik kan bedenken dat het in bepaalde extreem koude gebieden bescherming zou kunnen bieden aan de vegetatie. Nederland behoort niet tot zo'n gebied waarbij die sneeuw nut kan hebben aan dit isolerend effect van Moeders natuur vreemde kronkel. Sneeuw, de eerste vuiligheid die alleen maar tot last is. Komt nog bij dat er regelmatig aan me gevraagd word of ik al veel mooie foto's gemaakt heb van die besneeuwde taferelen.
Natuurlijk niet!!! Ik ga niet een beetje van die fucking kalenderfoto's maken!!! Zolang de smeerlapperij nog op straat ligt, houd ik mijn camera nog in het vet.
Terug naar de topic, het hardlopen. Of wat er voor door kon gaan. er waren één, twee of vier ronden te lopen. Uiteraard koos ik de langste afstand. Na een voortvarende start met de eerste kilometer in 3'09'' begon ik wat in te binden. Niet dat dit vrijwillig gebeurde, het moest gewoon. Nu was die kilometer ook wel vrij snel, ik had liever nog iets langer dat tempo willen aanhouden. Toch was de 10'40'' nog niet zo tegenvallend voor de eerste ronde van 3200 meter. Daarna kwam de klad erin, met zelfs de 6de en 7de ronde enkele seconden boven 3'40''. En dat, nadat ik me al had verbaasd over het gemak dat Sander Verminck mij zo gemakkelijk was gepasseerd al in de eerste kilometers. Samen met een voor mijn onbekende loper sloten zij de eerste ronde af, net voor Frederic de Backer die de kortste afstand liep.
Na die te trage kilometers kwam ik tot de conclusie dat dit zo niet langer kon, ik had het plan maandag nieuwe schoenen te bestellen maar ga dit nog even tot na de halve marathon uitstellen. Mocht dat ook zo abominabel slecht gaan, dan vraag ik me af het nog wel zin heeft lichtgewicht schoeisel aan te schaffen. Wat gebeurt er met me dat het me niet meer zo goed afgaat tijdens de wedstrijden? Terwijl de trainingen anders doen vermoeden, deze zijn pittiger geworden dan pakweg...vijf jaar geleden. En ik heb minder moeite dan toen mijn trainingen af te werken. Sterker, regelmatig voer ik mijn intervals uit langs de Staats Spaanse Linies bij fort St.Jacob dat ook gepasseerd word tijdens de Z.Vl. Marathon. Een rondje van ongeveer 550 meter dat glooiend verloopt. Dus maak ik het voor mezelf ook niet gemakkelijker deze dáár uit te voeren.
Dus wat me nu zo trager maakt, dat maalde door mijn kop tijdens de loop. Ik kreeg wel na die aanfluitende beide kilometers mijn adem enigszins terug en liep weer ruim onder 3'40''. Ik kwam zelfs tegen de drie en een halve minuut te lopen naar het einde toe, ook wel omdat er voor mij positieve informatie vanaf de zijkant en tegemoetkomende lopers werd meegedeeld betreffende de verwikkelingen aan het front. Vanwege de veel gedubbelde lopers was ik zelf het zicht kwijt wat er voor mij gebeurde, maar het bleek dat Sander blijkbaar teveel hooi op de vork had genomen en nu moest boeten voor deze over-geestdrift. Tijdens de laatste ronde, bij de beklimming van de helling van de Sas van Gent brug kreeg ik in de gaten dat de voorsprong van beide lopers nog niet zó schokkend groot was. Als eerste liep nu de 'onbekende', Sander was ik al behoorlijk genaderd. Normaal gesproken was het gat veel te groot om op deze nog te lopen korte afstand te overbruggen. Toch ging ik ervoor, en kon op een kleine 500 meter vóór het einde aansluiten bij Sander. Ik besloot eventjes me achter Sander te verbergen vanwege de stevige wind, en vanwege het feit ik wel veel uit de kast moet hebben halen Sander te achterhalen. De laatste 200 meter heb ik dan met een sprint Sander achter me gelaten om dan nog als tweede te finishen. Afstand was 12,75 km gelopen in 45'20".
Dat dit niet echt indrukwekkend, en voor mezelf zelfs teleurstellend was hoef ik niet uit te leggen. Ik had mezelf sneller ingeschat in plaats van een gemiddelde van 16,9 per uur.
Maar goed, ik moet ook nu nog niet pieken, dat moet pas over twee weken, wist Carla me te vertellen. Oké, maar voor het zelfvertrouwen zou het wel fijn zijn geweest dat ik de loop wat vlotter had afgelegd. Ik heb zelf geen idee wat er tegen is gegaan, maar laat ik hopen Cadzand beter te verwerken. De kans zal wel groter zijn bij een aangenamer temperatuur te lopen. Deze winter zal toch niet zolang aanhouden, zeker?
maandag 14 januari 2013
Uitlaatklep
Het wordt zo langzamerhand tijd dat ik nog eens een wedstrijd voor het 'echt' ga meelopen. In Heikant en St.Jansteen was ik wel aanwezig, maar liep mee om mee te lopen. Had ik in Heikant nog het fatsoen mezelf in te schrijven, bij de Steense rattenloop liep ik illegaal met Carla mee op de 6km. Dat had wel zijn redenen. In Heikant had ik al een stevige warming up te pakken, een duurloop in wisseltempo. Eerste kilometer in 4'40'', de volgende in 3'40'', en zo om en om 15km volmakend kwam ik nog op tijd in Heikant om me in te schrijven voor de 12km. Daar liep ik de eerste kilometers mee met Carla's nichtje op de 3km, om daarna een inhaalslag te maken waarbij ik dan niet verder kwam dan een 54ste plaats (of zoiets). De rattenloop was weer net een ander verhaal, na ongeveer 6,5km begon ik aan mijn intervaltraining richting Koewacht, 2000, 1500, 1000 en 2x 500meter in oplopend tempo tot 18 per uur. Maar met al die wedstrijdmeeloopervaringen begint het nu wel aardig te jeuken om zelf ook nog eens voluit te gaan. En zoals de trainingen me de laatste tijd goed afgaan, denk ik toch wel dat ik de winst in de twee genoemde lopen heb laten liggen. Toch tevreden dat ik niet tot de verleiding ben gekomen, een goed voornemen voor dit jaar is me strikt aan mijn schema te houden. Dat is in het verleden wel eens anders geweest.
Heb ik op zondag aan de kust nog 22 km afgerammeld. Met de vooruitzicht hier over een paar weken uit te komen leek me dat wel een goed idee. Ondanks een onbewolkte hemel was het met rond het vriespunt toch nog bitter koud. Neem daar de stevige noordoostenwind bij, nam ik me voor de voorgeschreven 4'21"/km te laten wat het was. Het mocht wat bedeesder voor deze keer. Dat ik uiteindelijk niet aan de richttijd kwam is wel duidelijk, ik had de 22 km met gemiddeld 4'18"/km gelopen! Een teken voor me dat ik klaar ben een goede halve marathon te lopen. Nu heeft té snel lopen bij een training eigenlijk geen meerwaarde, zeker niet bij een duurloop, maar het geeft me wel zelfvertrouwen. Zeker omdat ik na 1h34 en een halve minuut lopen me nog behoorlijk goed voelde. Ben ik dan toch een duurloper?
Nu, deze week word het wat rustiger. Voor aanstaande zaterdag staat de loop in Westdorpe wel op de agenda. Ik hoop op tegenstand, net genoeg om te kunnen strijden. En ik hoop op wat mindere weersomstandigheden. Ná de afgelopen edities van Cadzands halve zou dat ook een goede voorbereiding zijn.
Heb ik op zondag aan de kust nog 22 km afgerammeld. Met de vooruitzicht hier over een paar weken uit te komen leek me dat wel een goed idee. Ondanks een onbewolkte hemel was het met rond het vriespunt toch nog bitter koud. Neem daar de stevige noordoostenwind bij, nam ik me voor de voorgeschreven 4'21"/km te laten wat het was. Het mocht wat bedeesder voor deze keer. Dat ik uiteindelijk niet aan de richttijd kwam is wel duidelijk, ik had de 22 km met gemiddeld 4'18"/km gelopen! Een teken voor me dat ik klaar ben een goede halve marathon te lopen. Nu heeft té snel lopen bij een training eigenlijk geen meerwaarde, zeker niet bij een duurloop, maar het geeft me wel zelfvertrouwen. Zeker omdat ik na 1h34 en een halve minuut lopen me nog behoorlijk goed voelde. Ben ik dan toch een duurloper?
Abonneren op:
Posts (Atom)