One Step Beyond

Madness

Zaterdagochtend, op weg naar de Academie in St. Niklaas. Veel sneeuwval onderweg en ik hoop dat deze rommel weer net zo snel zal verdwijnen. Vanmiddag wil ik immers de Berlaerloop doen, en ik ben geen liefhebber van glijpartijen in de sneeuw. Naarmate de dag vordert, krijgt het weerbeeld een meer vriendelijk karakter, zelfs de zon breekt uitbundig door. Nagenoeg het gehele parcours is 's middags sneeuwvrij, op een paar honderd meter na die wel heel verraderlijk zijn. Het beloofde al een snelle rit te worden, tal van veel te snelle lopers waren afgezakt om de buit binnen te halen. Mooi dat ook een aantal lopers die zich regelmatig laten zien in onze regionale wedstrijdjes zich binnen de top 10 konden klasseren. Ik hoorde daar met mijn vijftiende plaats zeker niet bij, verre van zelfs. Vele van deze snelle lopers waren op uitnodiging, en als je zwaait met Euro's zijn deze lopers wel te paaien. Eerlijk is eerlijk, hoe zou je zelf zijn om op zo'n gemakkelijke manier een paar 100 euro op te strijken als je weet dat je daar kans op maakt. De winnaar, Stefan van den Broeck (sympathieke kerel, heb nog even bij hem gestaan) ging dan ook met het parcoursrecord lopen. Dus daar zat ook een bonus aan vast. Deze bonus werd waarschijnlijk bekostigd door de premie uit te sparen die traditioneel de eerste Nederlander die over de streep komt bij de langste afstand krijgt uitgekeerd. Ik was de eerste Nederlander en greep dus naast het prijzengeld. Enigzins beduusd en teleurgesteld, want het is en blijft leuk om 'iets' te krijgen moest ik na de prijsuitreiking concluderen dat er voor mij niks te halen was. Stilzwijgend aanvaarde ik dan maar deze debacle, was het niet dat het heel wat meer mensen was opgevallen dat de snelste Nederlander voor het gemak werd overgeslagen. Er ontstond zelfs wat verontwaardiging, er werd verhaal gehaald (niet zo direct door mijzelf) bij de organisatie, maar een duidelijke reden bleef achterwege. Nou zit ik niet te wachten op een paar grijpstuivers, maar principieel vond ik toch dat hier geen donder van klopte. En principe kwesties neem ik hoog op, dat ging mij een stap te ver. Er werd wel de belofte gedaan volgend jaar deze clausule weer toe te voegen, maar daar kan de schouw nú niet van roken. Oftewel een fles teakolie voor mijn droge keel, mooi Zuiddorps gezegde voor achter het net te vissen.
Och, ik heb gelopen, overwegend solo, ondanks lopers van alle categorieën, in een dan redelijke tijd, gezien de omstandigheden (koud, glad), weinige trainingskilometers. Ik weet dat ik sneller kan, maar niet op deze ronde. En op deze ronde zal ik ook mijn tijd niet meer proberen te verbeteren...

Sick and Destroy

Metallica

Het kan niet missen...
Vorige week een hele week met barstende koppijn rondgelopen. En als ik zeg 'koppijn', dan bedoel ik dat mijn gehele halve kop zeer deed. Vanaf mijn onderkaak tot daar waar bij ieder mens het verstand gehuisvest is. Ik neem aan dat dat bij mij niet anders is. En dat pijn doen betrof dus de rechterkant van mijne kop. Vreemde situatie, maar zolang ik nog mijn trainingen kon doen ging het wel loslopen, zeker? Ik heb dan ook flink getraind, tot wel vier keer toe, allemaal interval. Korte intervallen (200meter), lange intervallen (2000meter), allemaal geen probleem. En toen werd het weekend, zaterdag had ik een rustdag. Zondag was het plan om 22 kilometer te lopen, niet dus. Mijn hele kop deed niet meer zo'n zeer, alle last had zich nu gemanifesteert in één kies. Niet zo moeilijk meer om nu te zoeken wat de oorzaak was van die week misselijkheid. Maandag naar de tandarts geweest, blijkt weer eens te gaan om een zieke zenuw die verwijderd moet worden. Nou, daar ben ik weer heel blij mee. Kan ik binnenkort anderhalf uur met mijn muil wijd opengesperd bij de tandarts vertoeven.
Toch vandaag gelopen, getraind voor 10x 500meter. En ondanks de koude rotwind en dito temperatuur had ik helemaal geen last van een zeer gebit. Natuurlijk omdat de zere kies door de tandarts nog wel is ontlast van kwalijke stoffen die zorgden voor een heus irritant prikkeltje, over twee weken de algehele afwerking.
De wedstrijd in Koewacht stond op de tocht voor mij, maar deelname zal geen probleem zijn. Als de wedstrijd door gaat, tenminste. Want de winter staat wederom voor de deur, mét sneeuw...

OOPS! I did it again...

Britney Spears


Dat ik mij nu verlaag tot het gebruik van dergelijke artiesten in mijn blog, kan het niet helpen. Het eerste wat er in mij opkwam was wel dit stomme nummer, nadat ik besloot om mijn training weer eens tijdens een 14'5km wedstrijd uit te voeren, de Eugene Vink Memorial in Westdorpe. Ik zou dat niet meer doen, maar ik blijf toch hier mee doorgaan. Ook in de toekomst zal ik meer gebruik maken van wedstrijden om mijn duurlopen uit te voeren. Het was er nu wel ene ook, 20km met 4'02'' per kilometer, gemiddeld 14.9km/h. Dat ga ik niet alleen uitvoeren, in een wedstrijd wel een stuk beter te doen. De verleiding om toch te hard te gaan kan ik beheersen door helemaal achteraan te starten. De eerste kilometer is dan slalommen om wat vooraan te geraken. Ondertussen zijn dan de snelste lopers uit het zicht verdwenen en heb ik geen ambitie om nog te strijden voor een mooie plaats. Ook gezellig om af en toe halt te houden bij bekende lopers om even een praatje te maken, waarbij de eerste reactie van hun kant meestal was van 'wat doe jij hier?'. Kan ik uitleggen dat ik een training doe. Hoe verder richting kop van de wedstrijd, hoe langzamer ik deze lopers passeerde natuurlijk. Af en toe probeerde er een loper mee te liften, ik kon dat alleen maar aanmoedigen. Omdat ik probeerde om in een vast tempo van 15 per uur te lopen, was het meestal te lastig om dan mee te liften. We hadden te maken met open polders met best wel een behoorlijke tegenwind af en toe, en ook tegenwind bleef ik mijn tempo handhaven. Stond weer tegenover dat ik ook meewind niet harder ging dan deze 15 per uur, dus dan werd het gat weer kleiner gelopen door mijn achtervolgers. Ik werd niet meer gepasseerd, kwam ook nog bij Patrick van R. te lopen. Jammer genoeg moest ook Patrick afhaken, op een 200meter verder zag ik Frank B. lopen, ik wou proberen Patrick bij Frank te loodsen. Het laatste rechte stuk langs het kanaal is traditioneel het zwaarste stuk. Het was nu niet anders, met een behoorlijke zijwind, een temperatuur van een graad of twee, en met flink wat regen was dit afzien. Het duurde heel het stuk langs het kanaal voordat ik bij Frank was, bij het passeren spoorde ik hem aan in mijn spoor te blijven. Misschien lukte dat voor een tiental meters, ik bemerkte dat er vlug een gat tussen ons viel. Misschien kan hij terugkomen op de Graafjansdijk, het laatste stuk meewind naar de finish. Is niet gebeurd, dus kwam ik toch nog als vierde binnen in 57'23'' (de winnaar Peter de Ketelaere liep 49'09''). Ik liep gelijk terug na de finish, roepend 'nog een klein rondje'. 'Ga je nog een ronde?', vroeg speaker Wim de V. Nou, niet de lange ronde dus, ik had nu nog een dikke 5k. te gaan. Dit werden de zwaarste, de afkoeling en vermoeidheid begonnen hun tol te eisen. Ik moest en zou mijn training afwerken. Het eerste stuk had ik meewind. Ik liep weer richting kanaal, om dan de kleinste ronde te volgen. Dit was minder dan 5k, dus moest ik iets verzinnen om deze ronde langer te maken. Was niet zo moeilijk, aangekomen bij de brug van Sas ben ik boven op de dijk langs het kanaal terug gekeerd en ben zo dezelfde weg terug gelopen. Beseffende dat de laatste kilometer heel zwaar ging worden (vol tegenwind), heb ik het meewindgedeelte met 16 per uur gelopen. Dit viel ook niet mee, ik had al een goeie 17km altijd maar in hetzelfde tempo gelopen, en zat als het ware vastgeroest aan dit tempo. Uiteindelijk dan toch, zeiknat en doorkoud, heb ik mijn 20 kilometer gelopen in 1h20'49''. Het is me gelukt, maar ik hoop dergelijke trainingen in het vervolg wel in betere omstandigheden te mogen afwerken.

Should I stay or should I go.

The Clash

Een jaarlijks dilemma, in ieder geval, als ik toe ben aan nieuwe schoenen. Ga ik nog goed genoeg om me in te spannen op nog minstens een jaartje lopen? Of hang ik mijn schoenen aan de wilgen? Eerlijk is eerlijk, erg fanatiek ben ik niet, wat hardlopen betreft. Ik vraag me regelmatig af waar ik mee bezig ben, maar ja....dan train ik nog maar eens een keer. En achteraf blijkt het dan weer mee te vallen, alleen het weer blijkt dan tegen te vallen. Ik haááát deze temperaturen en bijkomende weersverschijnselen. Hardlopen is een slijtageslag, en ook voor de fotografie is die rotsneeuw waardeloos.

Dus heb ik toch maar nieuwe schoenen aangeschaft, Brooks voor de training, Asics voor de wedstrijd. Moet ik dan twee jaar vooruit, want zolang gaan de wedstrijdschoenen ongeveer mee.

Twee jaar kommer en kwel, ben ik er nou toch weer ingetrapt!

(voor de kop van een nieuw bericht ga ik eens toepasselijke muziektitels gebruiken, vandaar dat English gebral hierboven)

Witte sneeuw...zwarte sneeuw..

Dankzij de huidige weersomstandigheden begin ik stil aan minder het wit van de sneeuw te kunnen waarderen, des te meer komt er tijdens mijn trainingen meer zwarte sneeuw bij kijken. Vooral bij een intervaltraining wens ik eerder bij de houtkachel te verblijven, dan dat ik mezelf moet inpakken om me buitendeurs te wagen. Hoewel dat inpakken me ook vlug teveel inpakken blijkt te zijn. Ik heb dan nogal haast om mijn training af te maken, wat er toe bijdraagt mezelf goed te kunnen verwarmen met dat gehol. Bijvoorbeeld: een 18km duurloop in 1h15, veel te snel voor een training, maar ik kan er maar vanaf zijn. Och, het feit dat dit lukt in deze omstandigheden, kou en koude wind en bevroren wegen, valt me dan wel mee. Deze ochtend in het Clingse bos 12x500metertjes, dat mocht dan in 1'43'' gelopen worden. Omdat ik totaal niet wist wat 500 meter was, heb ik puur op de tijd gelopen. Voor de zekerheid telkens 1'45'' gelopen. Maar ik vermoed dat ik wel wat te hard ben gegaan. Bij het warm lopen heb ik met gebruik van d'n footpod ongeveer gekeken wat 500meter was, maar na het verwisselen van mijn schoenen (heb spikes gedaan), kon ik niet meer met zekerheid zeggen waar te beginnen en waar te stoppen. Vreemd was dat ik begon met spierpijn, en dat dit tot nu toe nog altijd het geval is. De kou, misschien?
Deze week nog een leuke duurloop, 20km in 1h20. Dat word zowat een wedstrijd. Blijkt dat mijn schema weer behoorlijk is aangescherpt. Deze duurloop bewaar ik dan maar voor zaterdag, kan ik uitvoeren in Westdorpe bij de 15km.
Zag ik nog dat er een poll bij de witte kenianen te bespeuren was. Wie zich nog dient aan te melden om 42 idiote kilometers te rennen. Ik sta erbij, en sta behoorlijk laag genoteerd. Dat kan betekenen dat ik duidelijk genoeg ben geweest voor de buitenwereld dat ik dergelijke festiviteiten uit de weg ga. Of het betekent, dat de buitenwereld vind dat ik een watje ben, die niks te zoeken heeft in deze mega-afstand. Dan heb ik toch al bewezen dat ik deze marathon in een redelijke tijd kan volbrengen, puh...
Niet meedoen met deze of welke marathon, brengt nieuwe perspectieven met zich mee, ik denk aan de Dam tot Dam in september. En nog meer moois in die periode.....
Wat me wel wat tegenvalt, is de datum voor de 75km loop door Zeeuws-Vlaanderen. Net in het Pinksterweekend. In het weekend dat ook de Roparun word gelopen. Dus eventuele ploegen die de Roparun doen, vallen ook weg. Ik meen toch te weten, dat sommige teams deze estafette aangrepen als een goede training voor de Roparun? Zelf zal ik ook niet meedoen,dan is er traditioneel de 20km van Brussel.
Maar er is ook goed nieuws, Soundgarden is weer bij elkaar!

Voornemen

Na ruim twee weken van bijna totale rust, word het nu tijd om mijn trainingen weer op te pakken. Bijna totale rust, omdat er wel twee wedstrijden in deze periode zijn gelopen, en nog een duurloopje van 18km. Rust vanwege de weersomstandigheden, maar eens een goede rust doet geen kwaad. Hoewel ik daags voor de Heikantloop nog een half uurtje had gelopen, met als gevolg de rest van de dag spierpijn. Rust roest! Zonder ambitie naar Heikant getogen om daar uiteraard de langste afstand te lopen. Het was koud, dat steekt al tegen. De verplichte verwensingen vlak na nieuwjaar, hebben we ook weer gehad. Wat inlopen, de eerste meters verkennen die er net als altijd slecht bijliggen. Dit gaat immers over een kapot gereden karrenspoor. De start ging hard, grote en kleine mensen die vooraan niks te zoeken hadden die even in de weg lopen. Vooral bij die kinderen is het gevaar groot dat deze ondersteboven worden gelopen. Ik kon tot ruim twee kilometer blijven hangen bij de snelste man van deze dag, daarna liet ik Jordi (van Guyse) maar lopen. Het viel mij mee dat ik nog een redelijk tempo kon handhaven. Daarom was ik behoorlijk verrast dat ik opeens werd bijgehaald door twee lopers. Dat viel mij wat tegen, ik dacht dan ook dat ze mij wel zouden passeren omdat ze best snel kwamen aanlopen. Toch bleven ze in mijn spoor, Matti Buysse en Rudy van Guyse, de vader van de snelste man deze dag. We bleven met drie bij elkaar, Jordy werd alsmaar kleiner. De kans nog terug te komen was wel verkeken. Of ik dan nog tweede kon worden was de vraag. Ik bemerkte wel wat slijtage bij de twee Belgen, Rudy moest na een bocht te hebben genomen even een gaatje laten. Het kost extra kracht om dan terug aan te sluiten. Uiteindelijk, op een onverhard gedeelte, moest Rudy lossen. Het was nu tussen Matti en mij. Ik zag al gebeuren dat het uit zou lopen op een sprint, en daar maakte ik mij geen zorgen over. Integendeel, daar keek ik al naar uit. Toen werd er naar Matti geroepen dat hij niet sneller mocht lopen, dat hij achter mij moet blijven. Matti riep terug, dat hij het rustig aan deed, het was een training! 'Sjezus, dit een training?', dacht ik bij mezelf. Dan word het nog wat in de laatste kilometer. Ik moet me niet laten verrassen. Maar als hij toch het tempo omhoog gooit, kan ik dan nog mee? Toch geloofde ik niet zomaar dat er nog veel tempoverhoging in zou zitten. Ik vond zijn ademhaling vrij zwaar, te zwaar voor een stevige duurloop in plaats van een wedstrijd. Wat ik dan ook niet had verwacht, bij het indraaien van de Magdalenastraat, nog een kleine kilometer te gaan, moest Matti er af. Terwijl ik niet echt aanzette. Ja, na een bocht te hebben genomen wil ik wel direct terug naar het huidige tempo, misschien dat hem dit de das omdeed. Eenmaal een gat gevallen in deze fase van een wedstrijd, dan is dat meestal fataal. Ik kwam dan als tweede over de streep, maar wel ruim een halve minuut trager dan vorig jaar!
Dezelfde avond op bezoek geweest bij Fons Warrens, en als er iemand dan een prijs verdient voor doorzettingsvermogen na zijn dramatische ontmoeting met een Franse automobilist, die hem van zijn fiets afreed, dan is het wel Fons. Natuurlijk hebben we gepraat over het lopen, maar nog veel andere onderwerpen werden aangesneden. Trots als Fons is, zijn prijzenkast mogen aanschouwen met een paar indrukwekkende trofeeën die hij heeft verdient. Ook Fons zijn PR's kwamen ter sprake. Ik wist wel dat Fons heel snel was, en zijn gelopen tijden, daar kan ik alleen van dromen. En let wel, een halve marathon onder de 1'15'', op latere leeftijd!
Hiermee vond ik deze dag de tweede stimulans om vanaf deze week er volop in te vliegen met mijn trainingen, om te beginnen, Koewacht moet dan ook heel wat sneller gaan dan wat ik in Heikant heb uitgevoerd...
No more Mr. Niceguy...

Nounou..

Slechts 42'55'' nodig om 13,2km af te leggen, dus een gemiddelde van 18.47km per uur. Dit volgens teletekst. Ik weet wel beter, de afstand is 12400 meter, net boven de 17 per uur gemiddeld. Ik ben tevreden, alhoewel niet als eerste gefinished. De rest komt morgen....