One step beyond

Het lijkt wel allemaal tegen te gaan, ik geraak gewoon niet op dreef. Was de loop in Kiedrecht voor mij ook niet iets om over naar huis te schrijven. Dat lag niet aan de loop of aan de omloop, het is daar best wel een leuke ronde om te lopen. Door een pas aangelegd natuurgebied met op de achtergrond de Antwerpse zeehaven met enorme roll on roll off schepen maakt de omgeving wel speciaal. Het probleem voor een brildragend iemand als mij dat ik in verband met de regen hier ook weer niet veel van mee kreeg. Kwam nog bij dat ik mijn uiterste best moest doen niet teveel verlies op te doen. Ik kon niet mee. Zoals ik al verwachtte, zeker niet met de winnaar Jordi van Guysse, maar dat had ik dus al ingecalculeerd. Dat ik ook niet mee kon gaan met Sander Verminck was ook meegerekend. Misschien dat ik later op de loop mijn slag wel zou slaan. Wat me meer verontruste waren mijn kilometertijden die opliepen naar 3'38'' en trager. Ik had niet het gevoel dat ik over had, terwijl ik had verwacht toch wel wat sneller te kunnen lopen. Liep ik wel alleen, met tegenwind, maar die voor mij waren niet beter af. Het liep daar allemaal solo, en ik moest moedeloos toezien  dat de afstand alleen maar groter werd. Tot halfweg de koers, meewind en de wind zat me mee. Ik kon Sander achterhalen, passeren en achterlaten. De eerste plaats was geen optie, met uiteindelijk op bijna twee en een halve minuut verschil over de streep toch nog een tweede plaats. Wel een beroerde eindtijd, die 40'31'' over 11.4km.
Had ik misschien toch niet die 10 x 400 de avond ervoor moeten doen, hoewel me dat gemakkelijk afging. De tijd dat ik nog wel eens twee wedstrijden op één weekend liep is dan ook alweer enige tijd geleden, ik kan het beter wat rustiger doen. Voorlopig geen wedstrijden, eerst maar eens normaal mijn trainingen verrichten. Natuurlijk wel de aflossingmarathon, hoewel dat op dit moment voor mij ook enigszins onzeker is.  Heb ik dinsdagavond een duurloop gemaakt, een uurtje in tempo 4'21'' en in elk te nemen bocht flink versnellen. En daar heb ik vandaag dus last van, gewoon lopen is nu even een pijnlijke historie. Ik heb in het donker dan ook even een misstap gemaakt, dat zal de boosdoener zijn geweest. Ik had graag nog even op de baan getraind, maar neem wijselijk mijn rust. Ik hoop zaterdag te kunnen starten. Want in dit geval is het lopen even een teamsport, en het zou me helemaal tegenvallen moest ik ons team in de steek laten door een stommiteit van mezelf.

7 Heuvelen...en de rest?

Want het gehele parcours lijkt wel uit knippen en kuilen te bestaan, ervan uit gaande van het hoogtegrafiek van mijn horloge. Nou ken ik de ronde ondertussen wel een beetje, maar zo eens de nabeschouwing bij het uitlezen van de verzamelde informatie blijken de eerste 5km minder vals plat te zijn dan dat het lijkt. Het is gewoon een stevige, lange helling. Aan weerszijden van de weg is er bos, dat misleid het zicht op de weg. Dat ik dan ook maar net onder de 18 minuten kon blijven op deze 5km verbaasd me niet, het is elk jaar nauwelijks anders geweest. De verrassing was meer dat ik het nu ook voor elkaar kreeg überhaupt onder de 18 minuten te lopen! Ik had er niks mee op deze loop uit te voeren, mijn voorbereiding was derhalve slecht dat ik niet geloofde in een goede notering. Met twee tot drie trainingen per week, die ook nog zwak werden uitgevoerd maakt me nu niet hoopvol om de 7 heuvelen te beklimmen. Het enige lichtpuntje was dat ik nu 54'30'' mocht lopen om volgend jaar in het eerste startvak weg te gaan. Dát zag ik mezelf nog wel te doen.
Ik liep behoudend, misschien té behoudend de zevenheuvelenweg op. Omdat de eerste 5 kilometer beter gingen dan verwacht, had ik de heuvels op deze weg ook wat sneller kunnen nemen. Dat is allemaal achteraf gepraat, op het moment zelf verwachtte ik een terugslag, hoewel ik nog altijd heel gemakkelijk mijn kilometers maakte. Dat het niet heel snel meer ging, bleek toen ik 35'35'' nodig had om 10 kilometer af te leggen. Dat is tegenover de 34'43'' die ik hier vorig jaar liep op deze tussenstand. (Ik besef nu, dat ik toen niet eens zover van mijn huidige PR op de 10k verwijderd was. Dat PR moet er dus ook nog aan!)
De Zevenheuvelenweg was dit jaar toch wel iets zwaarder dan anders, de wind tegen met druilerig, koud weer. Ik kwam daar zelfs alleen te lopen! Met 32000 inschrijvingen, en ik moest dat solo doen. Ik kon aansluiting maken, maar met drie man sterk hellingen nemen schiet ook niet op. Ik ben geen goede afdaler, terwijl de heuvel opwaarts ik weer de sterkste was. Ik ging toch niet al te gek doen op de hellingen, ik wil sparen voor de afdaling op de laatste 4km. Deze gingen dan ook als een speer, ben nog aardig wat lopers gepasseerd en deed mijn best om plaatselijke heldin Heleen Plaatser voor te blijven. Vorig jaar was ze nog voor me gefinisht, komt nu terug na lang blessureleed en ik had nu de kans voor haar te finishen. Flauw eigenlijk, maar het gaf me wel die extra boost. Nu, ondanks deze extra snelheid zou ik niet eens in de buurt komen van mijn snelste tijd op deze ronde. Toch waande ik enige tijd dat ik een PR ging lopen! Over misrekening gesproken, maar dit deed me wel harder lopen. Het was zelfs over de finish dat ik pas besefte dat ik anderhalve minuut van dit PR verwijderd was. Ik was ook wel voornamelijk gefocust op het lopen zelf, ook omdat tot op het laatste moment dit me heel goed afging. Ik maakte mezelf ook wijs dat ik de marathonbasis nog bezat, dus wat kan zo'n 15 kilometer dan voorstellen? Dat ik drie weken geleden met veel pijn en moeite 42km had gelopen, vergat ik gemakshalve dan maar.
Nog net binnen de 53 minuten was ik binnen, niet eens gebroken. Té fit, te oordelen naar sommigen die gebogen over de dranghekken naar lucht snakten. Teveel gespaard, maar wist ik het dat het me zo goed zou verlopen? Eerlijk gezegd had ik ervoor getekend om een tijd onder de 53 minuten te lopen, dat het me ook zal lukken had ik vóór de start niet hard kunnen maken.
Dus, desondanks de matige tijd (maar beter dan verwacht) ben ik tevreden over mijn gelopen tijd. Tel daarbij dat er dit jaar ook geen records gebroken zijn, ondanks de bewering dat de omstandigheden daarvoor ideaal waren, dan valt er voor mij niks te klagen. Ik mis nog enigszins de snelheid, maar ook het lef om toch meer te geven in de wedstrijd. Een enorme opsteker, want ik weet nu dat ik de eerstvolgende wedstrijd wel meer kan geven. De dag na Nijmegen drie kwartier loslopen, wat wel gepaard ging met het nodige gepiep en geknars hier en daar. Maar het was het waard, ik heb weer gelopen in een schitterende omgeving, heb ik me laten vertellen. Want heus, na 7 uitvoeringen te hebben meegemaakt, heb ik me nog niet  verdiept in het landschapsarchitectuur langs het parcours. Komt nog bij, met een door damp aangeslagen bril  aan de binnenzijde, regendruppels aan de buitenzijde mag ik blij zijn niet op mijn bek te zijn gegaan...

Mijn iets te variabele km tijden, mijn favoriet: ronde 14. Mijn doel in de toekomst : ronde 10  voor 15km

    

Heb het nooit zo met foto's van mezelf,
maar vind deze toch wel eens geslaagd.
Heb ik ook eens een zweefmoment.

PK runner af...

Omdat dat 'PK runner' iets is van enige jaren geleden, toen ik mijn schema's nog kreeg van PK running in Dodewaard. En waarom een pseudoniem gebruiken? Daarom vanaf nu mijn volledige naam op de weblog, geen poging meer de anonimiteit te betrachten. Trouwens, met mijn beoogde doel, mijn 'carrière' als fotograaf kan ik geen anonimiteit gebruiken. Dat ik momenteel geen foto's hier plaats, wil niet zeggen dat ik er niks aan doe. Zo had ik graag de Moerschanscross willen vastleggen, maar het bleek dat de accu in mijn auto het had begeven toen ik wilde vertrekken.
Wel heb ik een week na Etten- Leur een halve marathon volbracht. Het was niet mijn bedoeling 21km te lopen, maar eenmaal op weg ging het me goed af en heb de afstand binnen 1h31 afgelegd. Blij dat ik redelijk hersteld ben, ik kan deze week de draad weer oppakken. Hoewel ik me nu wel wat houterig voel. Maar met een training, 8x 1000 meter voor vandaag zal dit ook wel opgelost zijn...

Ik had wel nog wat foto's van een andere cross, het ietwat ruigere werk op het Vlissingse strand...

Nog eventjes..en dan klaar ermee...

Ik heb wel begrepen dat enkele mensen het jammer voor me vonden dat ik niet binnen 3 uur de 42200 meter heb kunnen voldoen. Ik ervaar dit niet zo, voor mij was dit hetzelfde als dat ik een halve marathon rond de 1h30 zou lopen. Er net onder of d'r boven, what the f...
Noem het maar balorigheid van mijn kant, ik had gemakkelijk deze limiet kunnen lopen maar had daar helemaal geen behoefte aan. Ik had eenmaal een andere eindtijd in gedachten, en als ik daar dan ver vandaan zit....
Helemaal de balen had ik van de kramp, ik was echt niet meer van plan over de streep te gaan. Dat balen had ik tijdens de loop. Achteraf heb ik er helemaal geen moeite mee gehad dat ook deze marathon niet helemaal was gelopen dan gepland. Ook nu niet enkele dagen na deze loop. Deze afstand zal gewoon geen vriend van me worden!  Waar ik wel spijt van heb is dat ik toch wel wat herstel nodig heb. Heb op woensdag op de baan geprobeerd de training mee te doen, maar daar kwam ik snel van terug. Het gewone joggen lukt me wel, de versnellingen moet ik maar even uit mijn hoofd laten. Ik zal zelf wel ondervinden wanneer ik weer van start kan gaan, af en toe een versnelling tijdens een duurloop zal wel uitsluitsel brengen. Ik kan toch geen blessures gebruiken, nu ik heb voorgenomen sneller te willen worden op het kortere werk. Ik moet toch ergens voor trainen?
Ik moet nu dus even geduld hebben om weer voluit te kunnen gaan, en geduld...daar ben ik niet zo mee bedeeld....